Love ♡r not รักกันป่ะ

เช้าที่แสนเร่งรีบ วันนี้ฉันและเจมส์นั่งรถที่บ้าน(ของเจมส์)มาโรงเรียนเหมือนทุกวัน ฉันได้แต่นั่งเงียบเพราะไม่อยากทะเลาะแต่เช้า

"จอดรถตรงนี้แหละ" เจมส์บอกคนขับรถ พอรถจอดฉันก็รีบลงจากรถแล้วเดินไปที่โต๊ะประจะ

"คิม...รอนานไหม" ฉันทักคิมเพื่อนรักของฉัน

"ฉันก็พึ่งมานี้แหละ แต่หมากยังไม่มาเลยอ่ะ" คิมพูดไปทำหน้าเซ็งไป

"ไม่ต้องทำหน้าเซ็งเลย...นั้นไงมาและ" ฉันชี้ไปทางหมากที่กำลังเดินมา

"สวัสดีครับที่รัก...สวัสดีหมูหัน" หมูหันนั้นหมากแหย่คิมเล่นทุกวัน

"นี้เรียกฉันให้ดีเหมือนเรียกเบลล่าได้ป่ะ" คิมดุแต่แทนที่คิมจะโกรธแต่กับยิ้มเล็กๆ

"ก็คนเป็นแฟนกันหนิก็ต้องพูดดีหน่อยสิ" หมากพูดแต่คิมก็ดูเศร้าๆ ฉันคิดมากไปเองรึป่าวนะ

'กรี๊ดๆๆ....' เสียงนี้มาอีกแล้ว สงสัยจะเจอเรื่อง ไม่ต้องตกใจเสียงนี้สาวๆกรี๊ดให้นายคุณหนูเอาแต่ใจคนเดียวอ่ะ ทำดีกับทุกคนยกเว้นฉัน

"ยัยตัวแสบฉันบอกให้เธอจัดของใส่กระเป๋าให้ฉันทำไมเธอไม่ทำ" เจมส์ขึ้นเสียงใส่ฉันต่อหน้าทุกคน

"นายทำเองไม่เป็นรึไง" ฉันตอบกลับ

"ฉันให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ" นายนั้นพูดแล้วจับแขนฉันอย่างแรง

"เจมส์นายทำมากเกินไปแล้วนะ" หมากพระเอกของฉัน

"นายไม่ต้องมายุ่ง ยัยนี้เป็นของฉัน" เจมส์พูด

"พอๆๆ ไปเรียนกันได้แล้ว" คิมตัดบท คิมฉันรักเธอมาก จากนั้นหมากก็ดึงแขนฉันกลับ

พักเที่ยง

"เบลล่ายังเจ็บอยู่รึป่าวอ่ะ" หมากถาม

"นายถามฉันเป็นร้อยครั้งแล้วนะ"

"ก็คนเป็นห่วงอ่ะ" หมากพูด

"พอเหอะๆ...มดขึ้นหมดแล้ว" คิมพูด

"อิจฉาเหรอหมูหัน" หมากฉันและคิมกินข้างเสร็จแล้วกำลังเดินกลับไปที่ห้องเรียน จู่ๆก็มีมือหนาใหญ่มาฉุดตัวและกอดฉันไว้

"นายเจมส์ จับฉันไว้ทำไมปล่อยนะ!!" ฉันดิ้นอย่างแรง

"ก็จะทำโทษคนของฉันไง" เจมส์บอก

"เจมส์ปล่อยเบล่านะไม่งั้นนายเจอดีแน่" หมากพูด

"ถ้านายอยากดูวิธีการลงโทษคนของฉันก็ตามใจ"

"ทำโทษ...ปล่อยฉันนะ" ฉันยังคงดิ้นแต่นายเจมส์ก็มาหอมแก้มฉันมั้งสองข้าง

"นี้แค่เบาะๆ ถ้าไม่อยากเจอหนักกว่านี้ก็ทำตัวดีๆ" เจมส์พูดแล้วก็ปล่อยตัวฉัน จะทำไงได้ล่ะ ชีวิตฉัน

ติดตามตอนต่อไปนะ ติชมได้ค่ะ