ซุเปอร์สตาร์เกาหลี กับ ยัยสาวสวยเมืองไทย

“อย่าบ่นได้ไหม ฉันรำคาญ”

คริสพูดขึ้น นายไม่กลัวแต่คนอื่นเขากลัวนิ หันดูคนอื่นเขามั้ง

“คริส”

ไคขู่เสียงแข็ง

“ฉันจะบ้าตาย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ”

ลู่หานกรี๊ดแตก

สุดท้ายเครื่องเล่นก็หยุดสักที ฉันแทบจะบ้าตาย พอลงจากเครื่องเล่น พูดเลยแต่ละคนร่วมฉัน สภาพนี่ดูไม่ได้เลย

“อ้วกกกกกกกก”

ชานยอลที่มีคนคอยดูแลคือเซฮุนก็เขาไม่ได้เป็นไหร่นิ

“ดูไม่เหมือนนายเลยตอนนี้ ชานยอล ฮ่าๆๆๆๆ”

เซฮุนพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะ นายคนที่ไม่เคยซีเรียสอะไร ขนาดเพื่อนกำลังจะตายนายยังหัวเราะ แต่มันก็ขำน่ะ มันดูเหมือนไม่ใช่ชานยอล สภาพอีกคนก็ไม่ต่างไปจากชานยอลเท่าไหร่ คนนั้นก็คือลู่หาน ไง

“อ้วกกกกกกกกกก”

คริสที่คอยดูแลลู่หานอยู่

“คอยยังชั่วแล้วใช่ไหม”

คริสเอ่ยถามลู่หานที่ดูเหมือนไม่ใช่ลู่หาน

“ก็นะ”

ลู่หานพูดพร้อมค่อยๆๆๆนั่งลงบนเก้าอี้ในสวนสนุกช้าๆๆ แต่อีกคนที่ดูเหมือนจะไม่มีสติสัมปสันยะอยู่เลย นั้นไงแบคฮยอน ที่ดูเหมือนเขาจะเป็นลมไปแล้วน่ะ คงจะกลัวจริงๆๆ ส่วนเทาท่าจะไม่ไหว พอๆๆกับแบคฮยอน

“นายฝื้นแล้วใช่ไหม เฮ้แบคฮยอน”

ดีโอเอามืออันเรียวๆๆของเขาฟาดไปที่แก้มของแบคฮยอนหวังให้แบคฮยอนรู้สึกตัวแต่รู้สึกว่าวิธีนี้จะเป็นผลน่ะเมื่อเขาค่อยๆๆลืมตาขึ้นมา และตามด้วยเสียง โอ๊ดโอ๊ย

“นี่นายทำอะไรเนี่ย เจ็บน่ะโว๊ย”

แบคฮยอนพูดพร้อมกับค่อยๆๆลุกขึ้นแบบรวดเร็ว