Dangerous!!! รักอันตรายนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

9.3

เขียนโดย pang_feliz

วันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 06.05 น.

  24 บท
  31 วิจารณ์
  39.75K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) เจอกันอีกครั้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เว็บขีดเขียน

เดือนต่อมา...

ฉันกำลังเตรียมงานเปิดตัวคอลเล็กชั่นใหม่ของแบรนด์เสื้อผ้าฉันเอง และนายแบบคนหลักของงานนั่นก็คือพี่ชายของฉันเอง ^^

 

"คุณแก้วคะ นายแบบและนางแบบ พร้อมแล้วค่ะ" พนักงานคนหนึ่งเดินมาบอกฉัน

 

"อ๋อ แล้วนี่พี่ป๊อปปี้เจอ 'ฟาง' หรือยัง?" ฉันถามถึงเพื่อนสนิทของฉัน...ยัยฟางเป็นนางแบบหลักของงานนี้ ยัยนั่นเป็นเพื่อนสนิทกับฉันมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม

ฉันดูออกว่าเธอชอบพี่ชายฉันตั้งแต่สมัยม.ต้นแล้ว ฉันก็อุตส่าห์เชียร์มันมาตลอด แต่เจ้าตัวก็ไม่กล้า มัวแต่เขิน มัวแต่กลัวอยู่นั่นแหละ พี่ป๊อปก็อีกคน ฉันสังเกตเห็น

ว่าพี่ป๊อปแอบมองยัยฟางมาตั้งนานละ และ ณ ตอนนี้ ทั้งคู่ก็ยังไม่มีใคร เพราะฉะนั้น แก้วใจคนนี้ขออาสาเป็นแม่สื่อให้เองนะคะ > <

 

"น่าจะยังนะคะ เพราะว่าชุดคุณป๊อปปี้กับคุณฟางเป็นชุดสุดท้ายค่ะ เลยยังไม่ได้ออกมาสแตนด์บายทั้งคู่"

 

"โอเคจ้ะ ขอบใจมาก เดี๋ยวแก้วไปดูหน้างานก่อนนะคะ"

 

"ค่ะคุณแก้ว เดี๋ยวหนูไปดูทางนายแบบกับนางแบบให้เองค่ะ"

 

“ขอบใจมากจ้ะ ^^” ฉันบอกพร้อมกับแยกตัวออกมาเพื่อจะมาตรวจสอบความเรียบร้อยของด้านหน้างาน ตอนนี้ก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว แต่งานจะเริ่มตอน 1 ทุ่ม

ทั้งนักข่าวและแขกผู้มีเกียรติในวงการบันเทิงและวงการแฟชั่น เริ่มทยอยกันมาถึง ในขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านมุมหนึ่ง จู่ๆ ก็มีคนปิดปากฉันแล้วลากเข้ามาในห้องเก็บของ

 

กริ๊ก! เสียงล็อคประตูทันทีที่เขาลากฉันเข้ามา เมื่อเขาปล่อยมืออกฉันก็โพล่งถามไปทันที

 

“คุณเป็นใคร? ปล่อยฉันออกไปนะ!”

 

“หึ!” เขาหัวเราะในลำคอพร้อมกับเปิดสวิตซ์ไฟ...แม้ว่าตอนนี้ต่อให้ฉันเห็นแมงมุมกับลิงผสมพันธ์กันก็เถอะ (?) ยังไม่ทำให้ฉันตกใจเท่ากับที่ฉันเห็นคนตรงหน้าเลย

ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องเป็นเวลาอย่างนี้ด้วยนะ

 

“นะ...นาย!”

 

“สวัสดียัยแสบ! ทำไม? เกิดกลัวฉันขึ้นมาหรอ ทีเมื่อ 4-5 ปีก่อน เห็นเก่งกล้าดีนี่ เปลี่ยนไปแล้วหรอ หืม?” โทโมะพูดแล้วขยับเข้าไปใกล้

ตอนนี้หลังของแก้วชนกับผนังห้อง จนทำให้หมดทางหนี และขณะนี้ใบหน้าของทั้งสอง ก็ห่างกันไม่ถึงคืบ

 

“ถะ...ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ!” ฉันพยายามทำเสียงแข็งเพื่อขู่เขา ถึงแม้มันจะไม่ได้ผลเลยก็ตาม

 

“ถ้าไม่ถอยเธอจะทำอะไรฉันงั้นหรอ?” เขาพูดและยังไม่ถอยออกไปอีก

 

“ถ้านายไม่ปล่อย ฉันจะตะโกนให้คนมาช่วยเดี๋ยวนี้แหละ!”

 

“ก็ลองดูสิ ให้คนข้างนอกมาเห็นฉันกับเธอตอนนี้ คงจะคิดไปในแง่อย่างนั้นแน่ๆ หึๆ ^^ ”

 

“งั้นมีอะไรก็รีบๆพูดมา ฉันมีงานต้องทำอีกเยอะ -o-”

 

“หึ! เธอคิดว่าฉันจะลืมง่ายๆเหรอ เรื่องที่เธอก่อเอาไว้กับฉันก่อนจะหนีไปเมือกนอกน่ะ!”

 

“ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ ตอนนั้นฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันทำไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ (?) และทำไปด้วยความไม่ตั้งใจ (เจตนาล้วนๆ) อีกอย่าง เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้วนะ นายน่าจะลืมๆไปได้แล้วว่าฉันเคยเอาเสื้อผ้านายไปทิ้งถังขยะตอนที่นายอาบน้ำอยู่ที่โรงยิมโรงเรียน จนทำให้นายต้องเดินกลับบ้านด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว...ตอนนั้นข่าวนายดังไปทั่วเลยนะ ขนาดนายดังอยู่แล้ว มันยิ่งทำให้ดังกว่าเก่าอีกนะ นายต้องขอบคุณฉันสิถึงจะถูก"

 

“ยังมีหน้ามาพูดอีกนะเธอ แล้วมันไม่ใช่แค่เรื่องเดียวด้วย เธอน่ะทำแสบกับฉันไว้เยอะ”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา