Dangerous!!! รักอันตรายนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

“พี่ป๊อป! ก็บอกแล้วไงว่าเขาไม่ใช่ฟะ...”
            “ไม่ใช่แฟน แต่เป็นคนรักไงครับพี่เขย ^_^”   ยังพูดไม่ทันจบ โทโมะก็พูดแทรก
            “ฮ่าๆ สองคนนี้เถียงกันไปเถียงกันมา ดูน่ารักดีออก ระวังหลงเสนห์ไอ้โมะเอานะแก้ว ^_^” พี่ป๊อปพูดทำเสียงล้อ
            “แก้วไม่อยู่ละ โดนรุม เชอะ! -o-”   พูดจบก็หนีขึ้นห้องมาเลย อยากจะฆ่าให้ตายไปเลยซะจริง เพื่อนกันรวมหัวร่วมมือกันซะดิบดี ฮึ่ย! พี่ป๊อปปี้นะพี่ เป็นพี่ชายเราเองแท้ๆ -o-
            ..............
            โทโมะกับป๊อปปี้นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขกสองคน เนื่องจากแก้วหนีขึ้นห้องไปแล้ว
            “เฮ้ย! ไอ้โมะ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาว่ะ คืองี้...”   ป๊อปปี้พูดกับโทโมะ เมื่อแน่ใจว่าอยู่พ้นสายตาของน้องสาวแล้ว
            “ว่ามาสิ พี่เขย”
            “ได้ทีเอาใหญ่เลยนะแก...คือว่า...”   ป๊อปปี้จะกุกตะกักกับการสนทนาครั้งนี้มาก
            “คือว่าอะไร?”   โทโมะถาม
            “ก็แบบ...>///<”   ป๊อปปี้เริ่มหน้าแดง
            “ตกลงแกจะถามหรือไม่ถาม ถ้าแกไม่ถามฉันจะกลับแล้วนะ”   โทโมะพูดแกล้งเพื่อนตัวเอง ดูมันสิมัวแต่ทำหน้าเขินอยู่นั่นแหละ สรุปมันเป็นผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย -_-
            “แกจำน้องฟางที่เป็นเพื่อนสนิทแก้วตั้งแต่ตอนมัธยมได้มั้ย?”
            “อืมๆ จำได้ วันนั้นที่งานเปิดตัวเสื้อผ้าแก้ว ฉันเห็นเดินแบบคู่กับแกอยู่ แล้วถามทำไมวะ? อย่าบอกนะว่า...”
            “เออ นั่นแหละที่จะบอก ><”
            “อุต๊ะ! เพื่อนฉันมีความรักแล้วเว้ยเฮ้ย! >o<”
            “เออๆ เรื่องนั่นไว้ก่อน แกว่าฉันควรทำยังไงดีวะ”   ป๊อปปี้เริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง
            “เรื่องแบบนี้ฉันรู้ว่าใครจะช่วยได้ ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะพี่เขย ^^”
            “แล้วจะทำไงล่ะวะ?”
            “พรุ่งนี้แกมีงานที่บริษัทหรือเปล่า?”
            “ไม่มีนะ วันอาทิตย์พอดี ฉันเคลียร์งานไปเยอะแล้วเหมือนกัน ทำไมล่ะ?”
            “งั้นประมาณสิบโมงเช้า เจอกันบ้านไอ้เขื่อน ^_^”
            “อ้อ! เข้าใจละ ต้องพึ่งท่านกูรูเขื่อนนี่เอง”
            “งั้นฉันกลับก่อนล่ะ”   โทโมะพูดพร้อมลุกขึ้น
            “จะไม่ไปลาน้องสาวฉันก่อนหรือไง?”
            “ไม่ดีกว่า เดี๋ยวโดนยัยแสบนั่นเปิดศึกอีก พอดีวันนี้แม่เรียกตัวว่ะ เรื่องงานที่บริษัท”
            “อ่าๆ โอเค เจอกันพรุ่งนี้ อย่าลืมโทรนัดไอ้เขื่อนกับแฟนมันไว้ด้วยล่ะ คนสำคัญในการช่วยเหลือฉันเลยนะนั่น”
            “เออๆ ไปละ”   โทโมะก็ขับรถออกไป
            ....................
ช่วงเย็น...
            ฉันลงมาจากห้อง หลังจากที่หนีขึ้นไปนอนกลางวัน จริงๆก็แค่อยากหลบหน้าตานั่นเท่านั้นแหละ ><
            “ไงน้องสาว วันนี้เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวนอกบ้านนะ ^^”   พี่ป๊อปทักขึ้นเมื่อฉันลงมาถึงข้างล่าง
            “เอ่อ...เขากลับไปแล้วหรอคะ?”   ฉันถามออกไปเมื่อไม่เห็นหน้านายโทโมะ
            “อืม กลับไปแล้ว คิดถึงมันหรอ เดี๋ยวพี่โทรตามให้เอามั้ย? ^_^”   พี่ป๊อปปี้ส่งเสียงล้อ แล้วทำท่าจะกดโทรศัพท์
            “บ้าหรอพี่ป๊อป! แก้วไม่ได้เป็นอะไรกับเขาซะหน่อย”
            “อ่า โอเค งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวไป จะได้ไปกินข้าวกัน”
            “ค่ะ ขอเวลาครึ่งชั่วโมงนะ ^^”
            “ครับๆน้องสาว ^^”
            แล้ววันนั้นฉันกันพี่ป๊อปปี้ก็ออกไปกินมื้อเย็นกันนอกบ้าน ตามประสาพี่น้องที่พึ่งว่างจากงาน แล้วมีเวลาด้วยกัน ตอนมีเวลาก็มีคนมากวน เฮ้อ! พอนึกถึงตาบ้านั่นทีไร หัวใจมันเต้นแปลกๆพิกล แล้วฉันจะคิดถึงเขาทำไมกันเนี่ย >///<