Love You Boy friend รักหมดใจนายบอยเฟรนด์

~หอพักหญิง~

"นี้แกทำบ้าอะไรขอแกห่ะ"

ไอ้มิ้นลากฉันเข้าหอทันทีหลังจากที่แยกกับพวกนายสกาย

"ฉันทำอะไรฉันยังไงไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ"ฉันตีหน้าซื่อทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามิ๊นหมายถึงอะไรแต่ฉันก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"ฉันรู้ว่าน่ะแพรวว่าแกรู้ว่ามิ้นมันหมายถึงอะไร"

"ทำไมแกไปพูดกับฮันนี่แบบนั้นว๊ะว่าแกเป็นแฟนพี่พลทั้งๆที่มันไม่ใช่"ทำไมต้องใส่อารมณ์กันนักน่ะ

"ก็ฉันไม่อยากให้ยัยนั้นมายุ่งกับพี่ฉันนิผู้หญิงพันธ์นั้นไม่คู่ควรกับพี่พลเลยสักนิด!!!"ฉันเริ่มใส่อารมณ์บ้างก็มันจริงนิที่ฉันพูดมันผิดตรงไหนยัยนั้นนะควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเพลย์เกิร์ลตัวแม่เลยล่ะเรื่องอะไรฉันจะยกพี่ชายฉันให้ง่ายๆล่ะ

"ฉันทำแบบนี้มันผิดตรงไหนกันห่ะอิงห่ะมิ้นฉันห่วงฉันรักของฉันผิดรึไง"

"ไม่ผิดแต่แกไม่พูดให้แรงกว่านี้ว๊ะไม่ด่ามันแรงๆให้มันเสียหน้าสุดๆว๊ะไม่ได้ดั่งใจิอันเลยจริงๆ!!"อะไรของมันว๊ะพูดจบมันสบัดหน้าขึ้นเตียงไปเลยฉันกับอิงมองหน้ากันแบบงง

"อะไรของมันว๊ะ??"

~หน้าหอพักหญิง~

"โอ๊ยเมื่อไรจะมาเนี่ย"

"เฮ้ยแพรวแกว่าฉันสวยยังว๊ะ"

"อืม ก็สวย"แต่มันจะไปกินข้าวหรือไปออกเดทกับหนุ่มว๊ะเนี่ยแต่งซะสวยเชียว

"แพรว เมื่อไรพี่แกจะมาว๊ะฉันหืใวจะตายอยู่แล้วน่ะ"

"ไม่รู้ดิมันเลดเวลานัดไป10นาทีแล้วน่ะเนี่ย"

'ปี๊ดๆๆๆๆๆ'

โอ๊ยใครบีบแตรรถเนี่ยหนวกหู *»_»ฮึมไอ้พี่ชายตัวดีนี้เอง

เฮ้ย!!!ยัยฮันนี่จะมาอะไรตอนนี้เนี่ยถ้าความแตกจะทำไงเนี่ย!!!

"แพรว ขึ้นรถสิ!!"นั้นเป็นไงเป็นกันว๊ะ

"ทำไมที่รักมาสายจังเลยอ่ะค่ะรู้ไหมว่าเค้ารอที่รักนานแค่ไหน"o_Oสีหน้าของพี่พลตอนนี้ พี่พลกำลังจะอ่าปากพูดอะไรสักอย่างแต่ฉันไม่ปล่อยให้พูดได้หรอกเดียวแผนแตกอ่ะน่ะ

"ยัยอิงยัยมิ้นขึ้นรถได้แล้วออกรถได้แล้วค่ะที่รัก"

"นี้หยุดเดียวนี้น่ะ" พวกเราหันไปทางต้นเสียงไม่บอกก็คงรู้ใช่ไหมว่าใครยัยฮันนีนั้นเอง!!

"มีอะไรหรอฮันนี่"ดูท่าทางฮันนี่จะโกรธมากเลยตอนนี้ทางพี่พลเองก็ตกใจอยู่เหมือนกัน

"ลงมานี้น่ะ"ยัยนี้กระชากผมฉันไปจนฉันเซถลาเข้ากับพื้นยัยนี้เล่นแรงชะมัดแต่ก็ดีพี่พลจะได้เห็นธาตุแท้ของยัยนี้เยอะๆ

"โอ้ย ปลอยฉันน่ะฮันนี่ฉันเจ็บ"

"ฉันบอกแกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับของๆฉัน"

"ปล่อยแพรวน่ะฮันนี่"

"ใช่ปล่อยแพรวน่ะ"

"พวกแกไม่ต้องมายุ่งฉันไม่มีทางปล่อยมันง่ายๆหรอก หนอยอย่างแกมันต้องเจอนี่"

"เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!เพี๊ยะ"ฮันนี่ตบฉันได้3ทีก็โดนพี่พลพลักออกจนยัยนี้ก็กระเด็นไปอยู่ข้างรถเลย

"แพรวเป็นไงบ้าง"พี่พลกอดฉันปลอบฉันอย่างแผ่วเบาเข้าแผ่นฉันพอดีเป๊ะ

"ไม่เป็นรัยค่ะ"ฉันตอบไปอย่างเด็กน้อยที่กำลังหวาดกลัวอะไรสักอย่างแต่สายตาที่ฉันที่ส่งไปให้ยัยนั้นแสดงออกถึงความสมเพส

"กรี๊ด แกยัยแพรว"

เลือกบ้าสักที่ได้ไหมฮันนี่คุณชักจะไปใหญ่แล้วน่ะ"พี่พลพยุงฉันขึ้นไปบนรถแล้วก็เตรียมตาร์ทรถแต่ยัยนั้นก็ยังไม่ยอมเลิกราสักที

"พลนี่คุณทิ้งฉันหรอฉันเป็นแฟนเธอน่ะ"

"ใครแกนเธอเหรอไม่เหนจะจำได้เลย"คำตอบของพลทำเอาฉันสะใจอย่างแรงพี่พลพูดจบก็สตาทร์ทรถออไปทันที่ปล่อยให้ยัยนั้นกรี้ดอย่างกับคนบ้าทามกลางเด็กนักเรียนที่ผ่านไปผ่านมาได้แต่มองเธออย่างสมเพส

"กรี๊ดฉันเกลียดแกยัยแพรวฉันจะกลับมาแก้แค้นแกคืนแน่กรี๊ด!!!!!"