wish u.. หวังว่าเธอจะอยู่กับฉัน

ก่อนไปซัมเมอร์

.

.

.

     ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเช้าที่สดใสหรือเปล่า ? ทำไมฉันรู้สึกหนักหัวตัวเองขนาดนี้เนี่ย !!

ฉันมองไปรอบๆห้องที่ขาวสะอาดตา แต่เอ๊ะห้องฉันสีโอรส!? นี่ห้องใครกัน ฉันมองไปรอบห้องที่เริ่มรู้สึกคุ้นตา พอลุกนั่งก็มองไปที่ปลายเตียงรูปที่ติดฝาผนังรูปใหญ่ทำให้ฉันรู้แล้วว่าห้องของใคร !? รูปนายป๊อปปี้ที่มีรอยยิ้มแห่งความสุขกับตัวเองที่ได้จบปริญญาตรี ! แต่ตอนนี้นายใกล้ตายแล้ววววว !

-แอ๊ดดดดด-

ฉันรีบหันไปมองที่ประตูทันที นายป๊อปปี้เดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับถ้วยที่มีกลิ่นหอม ~ นายจะเอาอะไรมายั่วฉันนนนน ! ><

"ตื่นแล้วหรอ ? เราทำโจ๊กหมูสับใส่ไข่มาให้"ป๊อปเดินเอาถ้วยโจ๊กสุดหอมมาวางไว้ที่หัวเตียง

"ตื่นแล้วสิ่! ตอนนี้นายคิดว่าฉันละเมอหรอหะ !?" ฉันเก็บอาการหิววเอาไว้ก่อน

"ไอ่เราก้อุตส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วนะ แล้วก็อุตส่าห์ลุกแต่เช้าเพื่อโจ๊กถ้วยนี้ด้วยเสียน้ำใจชะมัด ! เอาไปเก็บดีกว่า!" สรุปฉันผิดที่ฉันโวยวายใช่มั้ย เพื่อโจ๊กนั่นฉันยอมผิด

"เห้ยๆๆๆ! เอามาวางไว้ที่เดิมเลยนะ คนยิ่งปวดหัวอยู่ด้วย" จู่ๆป๊อปปี้ก้ยิ้มแต่ก็ยอมวางถ้วยโจ๊กลง

"จะไม่ปวดหัวได้ไงเล่นกระดกจนน็อคขนาดนั้นอ่ะ" เมื่อคืนฉันดื่มเยอะหรอ !? ก็ไม่นะแค่พอตัวแค่คอฉันอ่อนเกินไปต่างหาก

"แล้วทำไมไม่พาฉันกลับบ้าน !?" คือความจริงนี่คือคำถามแรกที่ฉันควรถามเค้าต่างหาก - -

"ก็ไม่อยากให้กลับก็เลยให้นอนที่บ้านแทน! เข้าใจนะ" ป๊อปพูดและลงมานั่งข้างๆฉัน

"น้อยๆหน่อยเดี๋ยวคนดีของนายก็ได้กัดหัวฉันพอดี" ว่าแต่เด็กนั่นไปไหนซะแล้วละ

"เค้าไม่หึงเราหรอกนะ พอดีคนดีเป็นพวกเข้าใจง่ายไม่ลึกลับซับซ้อน! แล้วก็ไอ่ที่สงสัยอ่ะจะตอบให้ว่าคนดีไปนอนบ้านของเค้าสิ่" ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองโดนหลอกด่านะ -3- และเหมือนนายนี่รู้ว่าฉันคืดอะไรอยู่ !

"เหอะ! ชั่งน้องคนดีของนายสิ่! ว่าแต่ป้าคนไหนของนายเข้ามาเปลี่ยนชุดให้ฉันเนี่ยฉันจะไปขอบใจอย่างงามเลย !" ฉันคงต้องขอบคุณป้าแม่บ้านที่ช่วยจัดแจงเรื่องเสื้อผ้าของฉันมากๆ ฉันจะไม่ชอบใจที่สุดถ้าตัวเองต้องนอนในชุดที่ไม่สบายตัว

"ไม่ต้องไปตามหาป้าที่ว่านั่นหรอก ขอบคุณคนตรงหน้าเธอดีกว่านะ !" OoO ขอบคุณคนตรงหน้างั้นหรอ มันคือร่ะ !!? 

"เห้!! ฟาง ฟาง ฟาง!!!" ฉันรู้สึกตัวเองเหวอไปมากก ใครเรียกก็ไม่เข้าหูฉ้านนนนนนนนน

"ไอ่โรคจิต นายเห็นหมดแล้วใช่มั้ย นาย นาย...นายลักหลับฉันใช่ม้ายยยยย !? TT" ฉันแทบอยากจะบีบคอไอ่หมีหื่นทันทีแต่ตอนนี้ฉันเพลียมากกกก -3-

"เห็นน่ะมันก็เห็นหมดแหละ เห็นตั้งแต่บนห้องเธอละ ทีแบบนี้ละมาโวยวาย ! แล้วก็ไม่ได้ลักหลับด้วย ที่ต้องเปลี่ยนเพราะอ้วกของเธอมันทำพิษชัดๆ!" ป๊อปรีบอธิบาย

"แก้ตัว! นายต้องแอบเอาเวอร์จิ้นฉันไปแล้วใช่ม้ายยยย >_<" ฉันรีบกอดตัวเอง สั่นๆ ได้แค่สั่นนนน

"จะลองดูไหมละว่าเอาไปไหมเดี๋ยวพิสูจน์ให้เห็น " ป๊อปปี้ยื่นหน้ามาหาฉันเค้าทำเหมือนจะมาคร่อมตัวฉัน แล้วอยู่ๆเค้าก็ขำ -3-

"ตลกหรอหะไอ่ปอป! ออกไปเลยนะ" ฉันรีบผลักตัวเค้าออกห่างฉันทันที

"5555 รีบกินซะนะ แล้วเดี๋ยวเราจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้" เค้าพูดและเดินออกจากห้องไป

            ความจริงนายยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลยนะป๊อป นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กินโจ๊กหมูสับใส่ไข่ฝีมือนาย ! คนดีของนายคงโชคดีมากที่มีคนทำกับข้าวให้กินทุกๆเช้า ที่ผ่านมาฉันพลาดมาตลอด คงย้อนไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วสิ่นะ แต่อย่างน้อยวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันตอนเช้าที่ฉันมีความสุขที่สุด ! ขอบคุณนะสำหรับวันนี้อ่ะ 'ฉันมีความสุขที่สุด หมีหื่นของฉัน :)' 

"นี่ค่ะชุดของคุณฟางเมื่อคืน ซักอบรีดให้เรียบรัอยแล้วนะคะ ส่วนโจ๊กนี่ทานอิ่มแล้วใช่มั้ย ดิฉันจะได้นำไปเก็บ" หลังจากที่ฉันกินเสร็จ ก็มีแม่บ้านนำชุดเอาเข้ามาให้ แล้วไหนป๊อปบอกจะเอามาให้ไง !

"ขอบคุณค่ะส่วนถ้วยนั่นนำไปเก็บได้เลยค่ะ ว่าแต่ป๊อปละคะ?" 

"คุณป๊อปกำลังจะขึ้นมาค่ะพอดีเมื่อกี้มีสายสำคัญโทรเข้ามาพอดีเลยให้ดิฉันนำชุดมาให้คุณฟางก่อน" ฉันยิ้มให้แม่บ้านแทน ก่อนที่เคัาจะเดินออกไป

"สายสำคัญ ? คนดีซินะ" ฉันก็ได้แค่คิดแค่นี้ซินะ อย่าไปคิดมากเลยไร้สาระ ฉันเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้กลับบ้านสักที!!

-Poppy Part-

"ขอบคุณมากนะเฟย์ กันท่าไอ่ละอ่อนไว้ด้วยละ" ผมวางสายจากเฟย์ไป หึ! ละอ่อนเอ๋ย แกมาหาฟางเสียเที่ยวละ จะอะไรเสียอีกไอ่ละอ่อนมาหาฟางถึงบ้าน เฟย์เลยบอกว่าฟางติดธุระกลับอีกทีก็เย็น ไอ่เด็กนั่นก็เลยบอกว่าจะรอ วันนี้มีอะไรสนุกๆทำแล้วซิ !

 อาจจะสั้นหน่อยน่า ไรเตอร์ปวดหลังปวดไหล่ไม่ไหวแล้ววววว