วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

 

ในรถบัส

 

"แบมขอบคุณพี่กั้งมากนะค่ะ ที่ช่วยแบมไว้ ถ้าไม่ได้พี่กั้งแบมต้องแย่แน่ๆเลย "แบมบอก

"ไม่เป็นไรหรอก  ถ้าพี่ไม่ช่วยแบมพี่ก็เป็นพี่ชายที่แย่มากแล้วล่ะ "กั้งเอ่ย  ทันใดนั้นแบมก็หน้าบึ้งไปทันทีเมื่อกั้งพูดว่าพี่ชาย   พิชชี่และมดเห็นท่าไม่ดีเท่าไหร่เลยหาเรื่องคุย

"แต่...ไอกั้งมันช่วยแบมยังไงรู้เปล่า "พิชชี่เริ่มพูดขึ้น

"บอกเขาไปสิ "มดชักนำพิชชี่ให้พูด

"ไอกั้งมันก็...Kiss แบมน่ะสิ ฮิ้วววววววว "ประโยคนั้นทำเอาแบมและกั้งเขินหน้าแดงไม่กล้าสบตากัน  มดและพิชชี่แอบมองแบบขำๆ

"แหม่ๆ  เขินกันใหญ่เลยน้าาา ว่าไงกั้งจะแก้ตัวมั๊ยล่ะ "มดเยาะเย้ยกั้ง

"ก็....ผมแค่ผายปอด ถ้าไม่ทำแบบนั้นแบมก็คงแย่ "กั้งบอก

"อ๋อออออ "พิชชี่และมดเออ ออ ตามกั้งไป  แบมได้แต่เขินไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เหมือนกับกั้งที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงไม่กล้าแม้แต่สบตากัน

 

 

 

 

 

 

"นี่  กินเยอะๆนะ I รู้ว่า You ชอบทาน "แครอลตักอาหารให้ป๊อปปี้ท่ามกลางทุกคนในบ้าน

"ขอบใจนะ "ป๊อปปี้พูด  ฟางและพวกแม่ๆแอบจ้องมองตลอดเวลา  โดยเฉพาะฟาง

"แฮ่ม! แฮ่ก! แอ้มๆ! " จู่ๆฟางก็สำลักอาหารตัดคอ

"ฟางๆ กินน้ำก่อนเร็ว "ป๊อปปี้เป็นห่วงฟางมาก เขาดูแลฟางเป็นอย่างดี

"แอ่ม! ขอบใจ "ฟางพูดหลังจากที่ป๊อปปี้ป้อนน้ำให้กิน  แครอลมองอย่างไม่พอใจ

 

"เอ่อ  ฝีมืออาหารของ mammy ยังเหมือนเดิมเลยนะค่ะ "แครอลเริ่มยอแม่ของป๊อปปี้

"อ๋อ ขอบใจจ้ะ  แคร์กินเยอะๆนะ "แม่ป๊อปปี้บอก

"แล้วก็...แกงจืดหมูสับรสพิเศษ ยังเหมือนเดิมเลยนะค่ะ  แคร์จำได้สมัยเด็กๆตอนที่แคร์มาทานข้าวที่นี่ mammy ชอบทำให้ทาน " แครอลย้อนนึกถึงอดีเพื่อเย้ยฟาง

"จ้ะ "แม่ป๊อปปี้ได้แต่แสยะยิ้มให้แครอล

"แล้ว You ก็ชอบทานผัดถั่วงอกหมูกรอบ โดยเฉพาะหมูกรอบและยังไม่กินเผ็ด ไม่เค็มเกิน และไม่หวานเกิน ใช่มั๊ย"แครอลถามป๊อปปี้แล้วคล้องแขนป๊อปปี้   ป๊อปปี้แอบมองฟางที่ไม่ยอมสบตา

กับเขาเลย

"เอ่อ  อื้ม "ป๊อปปี้ตอบแครอลแต่สายตามองไปที่ฟาง

"ป๊อปปี้ตักแกงจืดให้ฟางสิ"แม่ป๊อปปี้เห็นท่าไม่ดีจึงพูดขึ้น

"ครับ "ป๊อปปี้ตอบรับอย่างไม่ลังเล  เขากำลังจะตักแกงจืดให้ฟาง

"ไม่เป็นไรค่ะ ฟางอิ่มแล้ว "ฟางรีบพูดดูเหมือนว่าฟางจะงอลป๊อปปี้

"งั้น...ป๊อปไม่ต้องแล้วล่ะ "แม่ป๊อปปี้บอก ป๊อปปี้แอบผิดหวังนิดหน่อย

"เธออยากกินของหวานป่ะ  จะเอาผลไม้มั๊ย "ป๊อปปี้ถามฟาง

"เอา! "แครอลแย่งฟางพูด  ฟางหันมามองแครอลที่กำลังทำหน้าสะใจฟางแอบหงุดหงิด

 

"เอ่อ...โอเค...น้ำเอาผลไม้มาเสริฟหน่อย "ป๊อปปี้จำใจต้องโกนเรียกคนใช้ให้นำผลไม้มาเสริฟ

น้ำเสริฟผลไม้ให้ทุกคนที่โต๊ะจนครบ

"You ลองทาน apple ดูสิ"แครอลเสียบแอบเปิ้ลแล้วยื่นป้อนให้ป๊อปปี้

"อ้ำ  อร่อยมั๊ย "แครอลถาม

"หืม อร่อยๆ "ป๊อปปี้บอก  ฟางเห็นแล้วก็ไม่ยอมแพ้

"นี่นาย ลองกินสับปะรสดูสิ "ฟางพูดขึ้น  แครอลหันขวับไปมองแล้วแอบโมโห

"เอาดิ "ป๊อปปี้รีบพูด  ป๊อปปี้อ้าปากรอสับปะรสจากฟาง 

"อ้ำ เป็นไง หวานมั๊ย "ฟางถาม เธอทำหน้าเยาะเย้ยแครอล

"อืม หวานดี  "ป๊อปปี้งงๆอยู่

"poppy ลองกิน papaya หน่อยสิ "แครอลรีบพูดแล้วเขาก็ป้อนป๊อปปี้โดยไม่รอคำตอบ

"อื้ออออ "ป๊อปปี้กินแทบไม่ทัน

"อร่อยใช่มั๊ย  "แครอลถาม

"อื้อ อา-อ่อย "ป๊อปปี้พูดไม่ชัดเพราะผลไม้เต็มปาก  ทุกคนมองอย่างหนักใจที่เห็นฟางและเเครอลไม่ยอมแพ้กันสักนิด

"I มีของแถมให้ํYouด้วยแหละ "แครอลบอก

"what?"ป๊อปปี้งง

 

 

 

 

 

 

มว๊วฟฟฟ!!

 

 

 

 

 

"เห้ย!"ทุกคนอึ้งที่เห็นแครอลจูบป๊อปปี้  ฟางทำสีหน้าไม่ถูก

"อื้ออออ ! "ป๊อปปี้อึ้ง เขารีบผลักแครอลออก ทำให้ทั้งสองปากหลุดออกจากกัน

"You ทำอะไรเนี่ย "ป๊อปปี้โกรธจัด  เขารีบหันไปหาฟาง

"......"ฟางอึ้ง  ไม่คาดคิด  เธอรีบลุกพรวดจากโต๊ะแล้ววิ่งหนีไป

"ฟาง! ฟาง! "ป๊อปปี้ลุกจากโต๊ะแล้ววิ่งตามฟางไปทันที

"แครอล "แม่ป๊อปปี้หนักใจและผิดหวังในตัวแครอลทันที   

"หึ "แครอลยิ้มสะใจที่ได้เอาชนะฟาง

 

 

 

 

ปัง!

    ฟางวิ่งเข้าห้องแล้วปิดประตูแต่ไม่ได้ล็อค  เธอนั่งลงบนเตียงแล้วนึกภาพเหตการณ์

 

"I มีของแถมให้Youด้วยแหละ"

"what?"

 

 

มว๊วฟฟฟฟ

 

 

 

 

แอ๊ดดดดดดด

    เสียงประตูห้องเปิดลงก่อนจะปิดอย่างช้าๆ

 

 

"ฟาง"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้อง

"นาย ! "

"เธออย่าไปสนเลยนะ  ฉันไม่รู้ว่าแครอลเค้าจะ..."ป๊อปปี้ไม่กล้าพูด

"ช่างเหอะ!  แครอลจะทำอะไรนาย ฉันก็ไม่เกี่ยวอยู่แล้ว "ฟางแอบโกรธ  เธอไม่ยอมให้หน้าไปคุยกับป๊อปปี้  ป๊อปปี้เดินไปหาฟางช้าๆ แล้วนั่งลงข้างๆ

"เธอไม่สนจริงๆหรอ "ป๊อปปี้ถาม  คำถามนั้นทำเอาฟางเงียบเพราะความจริงมันกระทบต่อความรู้สึกฟางมาก

"ก็....จริงน่ะสิ "ฟางยังคงปิดบังไม่ยอมบอก

"แน่หรอ"ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง

"นี่นาย! ก็บอกว่าจริงไง ถามซ้ำอยู่ได้! "ฟางหงุดหงิดทันที

"ก็ฉันแคร์เธอนิ "หลังจากป๊อปปี้บอกรักฟาง  ป๊อปปี้ก็มีความกล้าที่จะพูดอะไรมากขึ้น

"นาย...ว่าไงนะ "ฟางอึ้ง

"ฉัน....ล้อเล่น! "เมื่อป๊อปปี้สบตาฟางทำให้เขาไม่สามารถที่จะพูดอีกครั้งได้เพราะความกลัวเกิดขึ้นอีกครั้ง  ความรู้สึกที่ไม่แน่ใจ

"บ้า!  นายก็เป็นแบบนี้ทุกที "ฟางงอลป๊อปปี้อีกครั้ง

"ฉันขอโทษ  เรามาดีกันเถอะ "ป๊อปปี้ชูนิ้มก้อยให้ฟาง

"ไม่ "ฟางเชิ่ดใส่

"จะดีไม่ดี "

"ไม่" ฟางยังยืนยันว่าจะไม่ดีด้วย

"ได้...."จู่ๆป๊อปปี้ก็จั๊กจี้ฟางอย่างรวดเร็ว

"กรี๊ดดด  5555  หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฮ่าๆๆๆ  "ฟางดิ้นลงบนเตียงไม่หยุดป๊อปปี้ก็จักกะจี้ไม่หยุดเหมือนกัน

"จะดีกันมั๊ย ฮ่าๆ ฉันดีมั๊ย "ป๊อปปี้แกล้งขู่ๆฟางแต่มือยังจั๊กกะจี้ฟางอยู่

"โอเคๆ  ดีก็ได้ 555 "ฟางยอมคืนดีกับป๊อปปี้เพื่อให้ป๊อปปี้หยุดจักกะจี้

"ฮ่าๆๆ "ป๊อปปี้สะใจ ที่ทำให้ฟางหมดแรงได้ 

"เฮ้อ! "ป๊อปปี้นอนลงข้างๆฟางเพราะความเหนื่อยล้า  ป๊อปฟางนอนข้างๆกัน

"ฉันดีใจนะ  ที่เธอยอมคืนดี "ป๊อปปี้พูดออกมาจากใจจริง  ฟางหันหน้ามองป๊อปปี้ที่นอนอยู่ข้างซ้ายมือของเธอแล้วแอบอมยิ้ม

"นี่พูดจริงพูดเล่นย่ะ "ฟางถาม

"ก็พูดจริงสิ "ป๊อปปี้หันหน้าทางขวาเพื่อบอกฟาง  มันทำให้ จมูกทั้งคู่ชนกัน

"นาย..."ฟางค่อยๆเคลิ้มตามป๊อปปี้ ทั้งสองนอนสบตากันจริงจัง

 

"เธอ....คิดยังไงกับฉันหรอ  บอกฉันได้มั๊ย "ประโยคที่ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางนิ่งแล้วหันหน้าไปทางขวาทันที แต่ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้  เขาขยับเข้าไปใกล้ๆแล้วโอบฟางให้หันกลับมา

"นายทำอะไรอ่ะ "ฟางถามขึ้น  น้ำตาคลออีกครั้ง

 

"เธอรักฉันรึเปล่า "ป๊อปปี้ถามตรงๆ เพราะอยากรู้คำตอบ

"ฉัน...."ฟางกำลังลังเลที่จะตอบ

 

 

ฝากไว้แค่นี้ก่อนนะ  เดี๋ยวจะอัพให้ต่อ  เม้นนนกันเยอะนะ   ฝากด้วยค่ะ