วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

 "เอ่อ...ค่ะ  แบมไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่แล้ว "แบมงงๆกับพฤติกรรมของกั้งที่ค่อนข้างพิรุธ

"แบม..เห็นฟางมั๊ย "กั้งไม่รู้จะพูดอะไร จึงอ้างฟาง

"พี่ฟาง...เอ่อ...สงสัยคงไปล้างหน้ามั้งค่ะ "แบมพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนความเศร้า

"เอ้า  กั้งแบม ตื่นกันแล้วหรอ "ฟางและป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกัน

"ฟางกับป๊อปปี้ "กั้งกำลังสงสัยฟางกับป๊อปปี้

"คือ ฟางไปล้างหน้าน่ะแล้วก็เจอป๊อปปี้พอดี "ฟางบอก เพื่อไม่ให้กั้งสงสัย

"แบมไม่ไปล้างหน้าล่ะ จะได้สดชื่น "ป๊อปปี้ชวนแบม

"แบมก็ว่าจะไปพอดี  งั้นแบมไปเลยดีกว่านะค่ะ "แบมทำสีหน้าไม่ถูกเธอจึงหาทางหลีกเลี่ยงออกไป

"เอ่อ..งั้น กั้งไปล้างหน้าก่อนนะ "เมื่อกั้งเห็นแบมไปล้างหน้า ก็เลยตามไปด้วย

"อื้ม "ฟางตอบรับ  จากนั้นกั้งก็ตามแบมไป ฟางมองอย่างน่าสงสัยกั้งกับแบม

"หึงรึไง "ป๊อปปี้สังเกตเห็นท่าทางของฟางที่มองกั้งกำลังเดินตามแบมไป

"หึง? หึงอะไรของนาย "ฟางหันขวับแล้วถามป๊อปปี้

"ก็เธอหึงแฟนเธอกับน้องสาวฉันไง "ป๊อปปี้บอก เขาแอบเคืองนิดๆ

"ฉันไม่ได้หึงสักหน่อย อย่ามาพูดมั่ว "ฟางพูด 

"เธอไม่ต้องห่วงหรอก ฉันถามแฟนเธอแล้วว่าคิดยังไงกับน้องฉัน "ป๊อปปี้บอก  เมื่อฟางได้ยินก็สนใจขึ้นมาทันที

"นายถามหรอ? แล้วกั้งบอกว่าไง "ฟางตั้งใจฟังทันที  ในใจฟางเธอสงสัยว่ากั้งกับแบมชอบกันจริงรึเปล่า  ฟางไม่ได้หึงหรือแคร์กั้งเลยแม่แต่นิดเดียว

"ไหนว่าไม่หึงไง? "ป๊อปปี้เห็นท่าทางของฟางที่ดูกระตือรือร้นที่จะฟัง ทำให้เขาอดเจ็บใจไม่ได้

"นี่นาย  เข้าเรื่องสักทีจะได้มั๊ย "ฟางไม่รู้สักนิดว่าทำให้ป๊อปปี้เสียใจที่เห็นท่าทางของฟางตั้งใจฟังเมื่อพูดถึงกั้งกับผู้หญิงคนอื่น

"โอเค้  ฉันทำไอ้กั้งว่าคิดยังไงกับแบม มันบอกว่า มันคิดกับแบมแค่น้องสาว "ป๊อปปี้พูด หน้าตาเขาเศร้าๆ ซึมๆ

"งั้นหรอ "ฟางพูดเบาๆเหมือนเธอเองก็ยังไม่อยากเชื่อ  

"เธอไม่ต้องห่วงหรอก ถึงยังไงกั้งก็เลือกเธออยู่แล้ว "ป๊อปปี้ไม่กล้าแม้แต่สบตาฟาง  

"นาย..."ฟางอึ้ง ที่ป๊อปปี้พูดแบบนั้น ฟางเห็นหน้าตาป๊อปปี้เศร้าๆก็นึกสงสารไม่ได้แต่ฟางก็ยังไม่รู้ว่าป๊อปปี้คิดยังไงกันแน่

"น้ำสดชื่นจังเลยนะค่ะ "แบมพูดกับกั้งขณะที่ทั้งสองกำลังเดินกลับจากริมธาร

"ใช่  ทำให้พี่ตาสว่างตั้งเยอะเนาะ "กั้งบอก 

"แบมว่าเรารีบไปหาพี่ป๊อปกับพี่ฟางกันเถอะค่ะ  คงรอนานแล้ว "แบมหาเรื่องให้ตัวเองออกห่างจากกั้ง 

"นี่แบมเป็นอะไรอ่ะ โกรธพี่หรอ"กั้งสงสัยมานานแล้วจึงจับแขนแบมให้หยุดเดินก่อน

"แล้วทำไมแบมต้องโกรธพี่ด้วยล่ะค่ะ "แบมแสยะยิ้มไม่ให้กั้งสงสัย

"ทำไมช่วงนี้แบมถึง ทำตัวห่างเหิน ไม่ค่อยพูดกับพี่เหมือนเมื่อก่อน "กั้งยังถามต่อ

"พูดสิค่ะ ทำไมแบมจะไม่พูด ขนาดตอนนี้แบมยังพูดเลย เห็นมั๊ย ฮ่าๆ "แบมพยามหัวเราะไม่อยากให้กั้งเห็นแววตาที่เศร้าของตัวเอง

"แบม บอกพี่สิ ทำไมแบมไม่พูดล่ะแบม! แบมเป็นอะไรห่ะแบม!"กั้งเขย่าตัวแบมเพราะกั้งก็อยากรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของแบมเหมือนกัน เขาตะคอกใส่โดยไม่รุ้ตัว

"พี่กั้งปล่อยแบมนะค่ะ แบมเจ็บ! "แบมสะบัดแขนออกจากกั้ง

"พี่กั้งต่างหากที่เป็นอะไร!"แบมตะคอกใส่กั้งกลับ  น้ำตาเริ่มคลอ ไม่คิดว่ากั้งจะทำตัวแบบนี้กับเธอ

"แบมคือพี่..."กั้งอยากพูดขอโทษแต่ก็กำลังอึ้ง  พูดไม่ออก

"พี่ฟางกับพี่ป๊อปกำลังรอเราอยู่  แบมขอตัวก่อนนะค่ะ "แบมไม่ยอมสบตากับกั้ง  เธอรีบวิ่งนำหน้าไปก่อนทันที

"แบม! "กั้งรีบวิ่งตามไป

"เอ้า แบมกลับมาแล้วหรอ "ฟางหันไปเห็นพอดี 

"แบม...เป็นอะไรรึเปล่า "ป๊อปปี้เห็นหน้าตาของแบมที่ซึมเศร้า แปลกๆ

"เปล่าค่ะ "แบมรีบปฏิเสธ 

"แบม! "กั้งเรียกแบมมาแต่ไกล จนมาถึง

"ไอกั้ง! "ป๊อปปี้วิ่งไปชกกั้งหนึ่งที

ผัวะ!

"พี่ป๊อป/นี่นาย! "ฟางและแบมตกใจ

"แกทำอะไรน้องฉัน! ห่ะ ทำไมน้องฉันถึงร้องไห้! "ป๊อปปี้กระชากคอเสื้อกั้งขึ้นแล้วถาม

"เอาสิว่ะ! ชกฉันเลย!  เอาดิ! "กั้งท้าป๊อปปี้

"โห ไอ้เลว! "ป๊อปปี้กำลังจะชกกั้งแต่ฟางรีบเข้ามาแยก

"หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!  "

"เธอมาห้ามฉันทำไมห่ะ ฉันกำลังจะเอาเลือดสมองสันดานมันออกมา! "ป๊อปปี้จะเข้าไปหาเรื่องก่อน

"พี่ป๊อปอย่าค่ะ! "แบมรั้งป๊อปปี้ไว้

"แบมจะรั้งพี่ไว้ทำไม มันทำให้แบมร้องไห้นะ "ป๊อปปี้ถาม แต่สายตายังจับจ้องไปแต่ที่กั้ง

"ไม่ใช่พี่กั้งค่ะ! พี่กั้ง..เค้าไม่ได้ทำอะไรแบมเลย แบมแค่ คิดถึงแม่ "แบมหาข้ออ้างไม่ให้กั้งผิด

"คิดถึงแม่! "ป๊อปปี้อึ้ง ไม่คิดว่าแบมจะออกมาปกป้องกั้งได้ขนาดนี้  

"เห็นมั๊ย นายป๊อปปี้ นายก็ดีแต่ใช้อารมณ์ไม่ยอมฟังเหตุผล!จนต้องเกิดเรื่อง "ฟางดุป๊อปปี้  ป๊อปปี้มองตาฟางแล้วพบว่าฟางจริงจังและเข้าข้างกั้งเสมอ

"โถ่เว้ย! "ป๊อปปี้โมโหที่ฟางไม่เคยเห็นตัวเองดีสักครั้ง  กั้งได้แต่แอบมองแบมเขาอยากจะพูดขอโทษและขอบคุณที่แบมช่วยเขาเอาไว้

ทุกคนเดินทางกลับ

เวลาผ่านไปครึ้งชั่วโมง

"ใกล้ถึงแล้วนะแบมอดทนไว้ "ป๊อปปี้บอกแบมด้วยความเป็นห่วง

"พี่ป๊อปอย่างห่วงเลยค่ะ วันนี้แบมชาร์ตพลังมาเต็มที่ "แบมไม่อยากให้ป๊อปปี้เครียดและรู้สึกเป็นห่วงเธอจึงพูดแบบนั้นไป  ฟางและกั้งแอบมองป๊อปปี้และแบมอยู่ห่างๆ

"อร๊ายยย! " ฟางมองป๊อปปี้จนลืมดูทางทำให้เธอเดินสะดุดตอไม้บนดิน

"พี่ฟาง/ฟาง! "ทุกคนตกใจที่ฟางกำลังจะล้ม  ป๊อปปี้กำลังจะไปช่วยแต่กั้งก็รับไว้ก่อน  กั้งและฟางสบตากัน  ป๊อปปี้และแบมมองพวกเขาทั้งสองแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา

"เอ่อ.. ขอบคุณนะกั้ง "ฟางรีบละสายตาจากกั้ง และกลับมายืนสู่สภาพเดิม

"ฟางเจ็บตรงไหนรึเปล่า "กั้งถาม

"เปล่านิ  ฟางยังโอเค "ฟางบอก เมื่อพูดจบฟางก็หันไปมองป๊อปปี้เพราะฟางแคร์ป๊อปปี้

"ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะ "ป๊อปปี้สบตากับฟางแค่แป๊ปเดียวแล้วเขากับแบมก็เดินไปด้วยกัน  ฟางมองเศร้าๆ

"งั้นเรารีบไปกันเถอะ "กั้งบอกฟางแล้วทั้งสองก็เดินตามไป  กั้งแอบมองแบมจากด้านหลังทุกๆห้านาที  ฟางเองก็มองป๊อปปี้เป็นครั้งๆ 

อยากรู้ความรู้สึกของกันและกันทั้งสองคู่ แต่ไม่ยอมบอก เฮ้อ  ฮ่าๆ เม้นๆๆๆๆ  ฝากด้วยนะค่ะ