วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

เช้าวันรุ่งขึ้น

"ห้าววววว  "ฟางลืมตาขึ้นเป็นคนแรก

"เอ๊ะ "ฟางตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเสื้อคลุมของป๊อปปี้ห่มเธออยู่  ฟางยิ้มเบาๆจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปห่มให้ป๊อปปี้ที่นอนหดตัวอยู่

"ล้างหน้าดีกว่า "ฟางพึมพำแล้วเธอก็เดินไปที่ริมธาร

"อื้อออ เช้าแล้วหรอเนี่ย "ป๊อปปี้ตื่นขึ้นตามมาแล้วพบเสื้อคลุมของตัวเอง

"ยัยบ๋องตื่นแล้วหรอเนี่ย "ป๊อปปี้พูด หลังจากที่สังเกตว่าฟางหายไปแล้ว  เขายิ้มนิดยิ้มหน่อยแล้วป๊อปปี้ก็ตามไปที่ริมธาร

"เย็นสดชื่นจังแหะ "ฟางนั่งล้างหน้าอยู่ริมโขดหิน

"เอ้านาย  ตื่นแล้วหรอ "ฟางหันไปเห็นป๊อปปี้กำลังเดินมา

"คนหลับเค้าเดินไม่ได้หรอก "ป๊อปปี้เดินมายืนข้างฟางแล้วพูด

"นี่นายจะกวนประสาทฉันตั้งแต่เช้าเลยใช่มั๊ย "ฟางว่าป๊อปปี้

"ฉันเปล่านิ "ป๊อปปี้พูดพรางล้างหน้า

"แต่..ถึงยังไงก็...ขอบใจนะ "ฟางพูดด้วยความเขินอาย

"ขอบใจ? ขอบใจอะไร"ป๊อปปี้ถาม

"ก็ขอบใจทีนายเอา...เสื้อคลุมของนายมาห่มให้ฉันไง "ฟางไม่กล้าสบตาป๊อปปี้

"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันแค่เห็นเธอนอนหนาวน่ะก็เลยห่มให้ "ป๊อปปี้บอก

"นาย..เป็นห่วงฉันหรอ "ฟางถามตรงๆ  ป๊อปปี้อึ้งไปชั่วขณะ

"เอ่อ... ฉัน...เปล่า ฉันแค่ขนลุก "ป๊อปปี้รีบแก้ตัว

"ขนลุก?"ฟางงง

"ก็เธอนอนหนาวสั่นปากยิกๆแถมตัวยังขาวซีดแบบนั้นฉันเฝ้ายามฉันก็กลัวเป็นนิ "ป๊อปปี้แอบเซ็งเล็กน้อยที่ต้องพูดแบบนั้น

"บ้า! ฉันไม่ได้หนาวขนาดนั้นย่ะ! "ฟางทำเชิ่ดใส่ แอบยิ้มเล็กน้อย

"อื้ออออ  เฮ้ออ เช้าแล้วหรอ"กั้งตื่นขึ้นมาเป็นคนต่อไป 

"โอ๊ะ "กั้งหันไปเจอแบมนอนหลับอยู่พอดีกั้งลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแบมพื่ออยากไปมองหน้า

"อื้ออออ "แบมค่อยๆลืมตาขึ้นมา

"พี่กั้ง!"แบมตกใจเมื่อตื่นมาแล้วเจอหน้ากั้ง

"พี่กั้งมาทำอะไรตรงนี้ค่ะ "แบมเขินๆ

"คือ..พี่เห็นแบมหนาวๆน่ะก็เลยจะเอาผ้าห่มมาห่มให้ "กั้งแก้ตัวแทบไม่ทัน

"แล้วไหนล่ะค่ะผ้าห่ม "แบมสังเกตไม่เห็นผ้าห่มสักผืน

"เอ่อ...พี่...มาดูก่อนนะว่าแบมหนาวจริงรึเปล่า "กั้งยังไม่บอกความจริง

"เอ่อ...ค่ะ แบมไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่แแล้ว "แบมงงๆกับพฤติกรรมของกั้งที่ค่อนข้างมีพิรุธ

ขอแค่นี้ก่อนนะ  ฟ้าร้องหนักมาก ฝนกำลังจะตก  เม้นบ้างก็ได้ โทษทีนะค่ะ  ฝากด้วยค่ะ