วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"เชิญลงได้ครับ " เจ้าหน้าที่บอกป๊อปปี้และฟาง

"ครับ "ป๊อปปี้เริ่มลงเป็นคนแรก แล้วยื่นมือให้ฟางจับเพื่อลงมา

"ไม่ต้องฉันลงเองได้ "ตอนแรกฟางก็จะจับ แต่ฟางนึกขึ้นได้ว่ายังโกรธป๊อปปี้อยู่จึงปฏิเสธไป

"โด่ "ป๊อปปี้เสียอารมณ์ เพราะฟางยังใจแข็งไม่ยอมคืนดีด้วย   เมื่อฟางลงเธอก็เดินหนีป๊อปปี้ไปทันที

"เอ้า นี่เธอรอฉันด้วย! "ป๊อปปี้เดินตามไปทันที

"เชอะ คิดว่าง้อฉันแค่นี้แล้วจะหายโกรธหรอ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก "ฟางเดินพึมพำคนเดียวเพราะเธอเพิ่งวิ่งหนีป๊อปปี้มา  

"นั่นเค้าจะทำอะไรน่ะ "ฟางสงสัยเพราะเธอเห็นนักเลงกำลังจะทำร้ายเด็ก จึงเดินไปดู

"พี่กั้งสั่งเลยค่ะเดี๋ยวแบมเลี้ยงเอง "แบมบอกตอนนี้ทั้งสองนั่งกินก๊วยเตี๋ยวร้านเดิม

"โอเค "กั้งพูดก่อนจะสั่งอาหารเสร็จ

"แบมขอบคุณพี่กั้งมากนะค่ะที่คอยช่วยแบมมาตลอด "แบมพูดอย่างจริงใจ  กั้งมองตาของแบมแล้วเห็นถึงความจริงใจ ทำให้เขาหน้าแดง

"พี่กั้งเป็นอะไรค่ะ ทำไมถึงหน้าแดง? "แบมสงสัย

"อ๋อ พอดีมันร้อนน่ะ  เอ่อ..ส่วนเรื่องที่พี่ช่วยไม่ต้องขอบคุณหรอก พี่เต็มใจอยู่แล้ว "กั้งบอก

"ขอบคุณจริงๆนะค่ะ "แบมบอก 

"อาหารมาแล้วค่ะ" 

"พี่กั้งกินให้อิ่มเลยนะค่ะ "แบมบอกแล้วตักลูกชิ้นให้กั้ง

"แบมแน่ใจหรอว่าจะเลี้ยงพี่น่ะ "กั้งเริ่มทำหน้าเครียด

"ทำไมล่ะค่ะ  "แบมก็เลยเครียดตาม

"ก็เพราะ...ถ้ามีใครเลี้ยง..พี่ก็จะ..."กั้งอึกอัก

"จะอะไรค่ะ..."แบมก็ลุ้น

"จะ...กินไม่ยั้งน่ะสิ! "กั้งแกล้งแบม

"โถ่ พี่กั้งอ่ะ  แบมตกใจหมดเลย  พี่กั้งไม่ต้องเกรงใจนะค่ะ  กินสิบถ้วยเลยก็ได้ค่ะ "แบมบอก

"แน่นะ "กั้งหลอกถามแบม

"แน่สิค่ะ กินเลยค่ะ "แบมบอก  ทั้งสองจึงไม่เกรงใจกันและกัน  แบมเหลือบมองกั้งเป็นระยะแล้วอมยิ้ม

"บอกให้เอาเงินมาให้กูไงว่ะ!! "นักเลงคนนั้นผลักเด็กจนล้ม

"ฮือๆๆ "เด็กร้องไห้ไม่หยุด

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! "ฟางวิ่งเข้ามา

"แกอย่ามายุ่ง! "นักเลงบอกฟาง