The painful เธอกับเขา และรักของเรา

เย็นวันนั้น...

“พี่ป๊อป! พี่ป๊อปตื่นเดี๋ยวนี้นะ พี่ป๊อป ตื่น!” ฟางทั้งเขย่าตัวทั้งส่งเสียงเรียกจนดังลั่นไปทั้งห้อง แต่คนที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียงก็ไม่มีทีท่าว่าจะได้ยินเลยสักนิด จนหญิงสาวเริ่มแปลกใจ

“หรือว่า... พี่ป๊อปจะไข้ขึ้นอีก” หญิงสาวคิดอย่างตกใจ ก่อนจะเดินอ้อมเตียงไปอีกด้านหนึ่งแล้วกระชากผ้าห่มที่คลุมตัวอีกฝ่ายออกทันที

“แบร่!!!!!”

“ว้าย! พี่ป๊อป!!!” หญิงสาวผงะ ล้มลงก้นจ้ำเบ้าทันที เพราะทันทีที่เธอกระชากผ้าห่มออก คนตัวโตที่นอนอยู่ข้างใต้ก็กระโดดขึ้นมาหลอกให้เธอตกใจเล่น ไม่ใช่สิ ตกใจมากต่างหาก!!! ตกใจขนาดไหนลองคิดดู ถึงขนาดล้มลงไปกองอยู่บนพื้นเลยนะ!!

“555+ หน้าเราตอนตกใจนี่น่าตลกชะมัด” ป๊อปปี้นอนหัวเราะอยู่บนเตียง

“ตลกมากนักใช่ไหม ได้!!!” หญิงสาวลุกขึ้นยืนพร้อมกับโถมตัวไปที่เตียง เป้าหมายคือกะจะผลักให้คนที่นอนอยู่บนเตียงหล่นลงไปข้างล่าง แต่... ผิดพลาด

“ว้าย!!!” ฟางร้องลั่น เพราะป๊อปปี้ไหวตัวทันลุกหนีจากเตียงไปซะก่อน เธอจึงเป็นฝ่ายที่นอนเอ้งเม้งอยู่บนเตียงแทน

“555+ ง่วงนอนเหรอไงเราน่ะ อยากนอนบนเตียงพี่ก็ไม่บอก” ป๊อปปี้ยืนหัวเราะอยู่ข้างเตียง ขณะที่หญิงสาวกัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจที่อีกฝ่ายรอดไปได้

“หยุด เดี๋ยวนี้เลยนะพี่ป๊อป มาให้ฟางเตะเลย” ฟางพูดพร้อมกับวิ่งไล่ชายหนุ่มไปรอบๆห้อง ป๊อปปี้เองก็ไม่ยอมแพ้ วิ่งหนีไปรอบๆห้องเช่นกัน ก่อนจะมายืนหอบแฮกอยู่ข้างเตียง

“เดี๋ยว พอก่อนฟาง พี่เหนื่อยแล้วนะ” ป๊อปปี้ยกมือขึ้นห้าม เป็นเชิงสงบศึก แต่ฟางไม่ตกลงด้วย

“ไม่!!! พี่ป๊อปต้องมาให้ฟางเตะก่อนเลย” หญิงสาวพูดพร้อมกับพุ่งตัวเข้าหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ทันที ป๊อปปี้รีบหลบ แต่สุดท้ายก็ไม่รอด โดนหญิงสาวชนเข้าให้เต็มๆจนล้มลงไปบนเตียง แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับที่ป๊อปปี้ดึงแขนหญิงสาวให้ล้มลงไปด้วย ทำให้ทั้งคู่ลงไปนอนเอ้งเม้งอยู่บนเตียง โดยมีร่างของฟางทาบทับอยู่ข้างบน

ฟางมองหน้าคนที่อยู่ใต้ร่างอย่างตกใจ ถึงเธอและเขาจะสนิทกันมากแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ 

“เฮ้! ยัยแสบ พี่หนักนะ” เสียงของป๊อปปี้ปลุกให้ฟางตื่นจากภวังค์ หญิงสาวรีบผละออกจากร่างหนาที่เธอนอนทับอยู่ทันที

“ขะ ขอโทษค่ะ” หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าหวานแดงซ่าน จนป๊อปปี้ขำ

“พึ่งรู้นะเนี่ยว่าคนตัวเล็กๆอย่างเราจะหนักเอาเรื่องเหมือนกัน เล่นซะพี่หายใจแทบไม่ออก” ป๊อปปี้แซว

“พี่ป๊อปบ้า! ก็ใครใช้ให้พี่ดึงฟางลงไปด้วยล่ะ” ฟางเงยหน้าขึ้นเถียง

“ก็ใครใช้ให้เรามาชนพี่ก่อนล่ะ”

“ก็แล้วใครใช้ให้พี่ป๊อปมาแกล้งฟางก่อนล่ะ” หญิงสาวยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

“อ่ะโอเคๆ พี่ยอมแพ้ก็ได้”

“ก็แค่เนี้ย” ฟางอมยิ้มอย่างพอใจ ทำเอาป๊อปปี้ที่นั่งมองอยู่บนเตียงเกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ

“แล้วนี่มาปลุกพี่มีอะไรรึเปล่าเนี่ย พึ่งออกไปเมื่อเช้า ยังไม่ทันข้ามวันเลยกลับมาอีกและ”

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากมาปลุก”

“แค่นั้นเนี่ยนะ” -_-;

“ก็พี่ป๊อปน่ะนอนตั้งแต่เช้าแล้วนะ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”

“ถึงไหนล่ะ ยังไม่ได้กินเลยสักนิด”

“พี่ป๊อป!”

“ก็แล้วจะให้พี่ทำอะไรล่ะ คนกำลังอกหักนะ จะให้ออกไปเที่ยวเหรอไง”

“ใช่ค่ะ ฟางจะมาชวนพี่ป๊อปไปเที่ยว”

“ไม่เอา! พี่จะนอน” ป๊อปปี้พูด พร้อมกับหนีคลุมโปงไปทันที

“ไม่ต้องเลยนะพี่ป๊อป ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย พี่ป๊อป!!” แล้วก็เกิดสงครามกลางเตียงขึ้นอีกครั้ง จนป๊อปปี้ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแต่โดยดี

“เราจะพาพี่ไปไหนเนี่ย” ป๊อปปี้เอ่ยถามเมื่อถูกคนตัวเล็กลากออกมาจากห้อง

“ไปเที่ยวไงคะ” หญิงสาวตอบเสียงใส

“แต่ นี่มันก็จะค่ำแล้วนะ พ่อเราไม่ว่าเหรอไง” ป๊อปปี้พูดหลังจากก้มลงดูนาฬิกา นี่มันก็ 6  โมงเย็นเข้าไปแล้ว แต่ยัยแสบข้างๆเขาก็ยังยืนยันที่จะพาเขาออกไปเที่ยวอยู่ดี

“ไม่ ว่าหรอกค่ะ ถ้าไปกับพี่ป๊อปน่ะ” หญิงสาวว่า “แล้วเราจะไปรถคันไหนกันดีคะ คันนี้หรือว่าคันนี้” ฟางชี้ไปที่รถของชายหนุ่มทั้งสองคัน ป๊อปปี้ส่ายหน้า ก่อนจะเดินตรงไปยังบิ๊กไบค์คู่ใจ

“ถ้าจะไปกับพี่ ก็ต้องไปคันนี้ ตกลงมั้ย?”

“ตกลงค่ะ” หญิงสาวรีบวิ่งไปรับหมวกกันน็อคแล้วขึ้นนั่งบนรถทันที  ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะขับรถออกไป

.

.

.

.

.

มี คนบอกว่าให้ไรเตอร์ใส่ชื่อตอนด้วย เพราะกลัวจะจำไม่ได้ว่าอ่านถึงตอนไหนแล้ว ใส่ให้ตามคำขอแล้วนะคะ มีอะไรจะแนะนำติชมก็บอกกันได้นะคะ ไรเตอร์จะได้นำไปแก้ไข ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ