The painful เธอกับเขา และรักของเรา

ไปส่งหน่อยสิ

“พี่ป๊อป! พี่ป๊อป! เปิดประตูหน่อย พี่ป๊อป!” ฟางกระโดดเหยงๆอยู่หน้าห้องของป๊อปปี้ พร้อมกับตะโกนเรียกไม่หยุด จนชายหนุ่มต้องเดินออกมาเปิดประตูให้

“มีอะไรยัยแสบ ยังไม่ไปโรงเรียนอีกเหรอไง นี่มันจะแปดโมงแล้วนะ” ชายหนุ่มยิงคำถามใส่อีกฝ่ายทันทีที่เห็นหน้า

“เดี๋ยวก่อนพี่ป๊อป อย่าพึ่งบ่น ตอนนี้ช่วยฟางก่อน” หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์

“จะ ให้พี่ช่วยอะไร” ชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวตรงหน้าอย่างสงสัย วันนี้มาแปลกแฮะ อยู่ๆก็มาร้องตะโกนอยู่หน้าห้อง แถมยังมาขอร้องให้เขาช่วยอีก

“ไปส่งฟางที่โรงเรียนหน่อยสิ ฟางสายแล้วอ่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เต็มทน

“ตื่นสายเหรอไงเราวันนี้น่ะ”

“ก็ ใช่น่ะสิคะ ก็เมื่อคืนน่ะกว่าจะทำงานเสร็จก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน โชคดีนะเนี่ยที่ไม่สายไปกว่านี้ ว่าแต่พี่ป๊อปเหอะ จะไปส่งฟางมั้ยเนี่ย” ฟางร่ายยาวก่อนจะหันมาถามชายหนุ่มอีกที

“นั่นสิ จะไปส่งดีมั้ยนะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับทำท่าครุ่นคิด

“พี่ป๊อป! อย่าแกล้งฟางดิ นะคะพี่ป๊อป ฟางขอร้อง นะๆๆๆๆ”

“เรานี่นะ” ป๊อปปี้ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ แต่ก็เดินไปหยิบกุญแจรถมาจากในห้องแต่โดยดี หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างดีใจ

“เย้! ขอบคุณนะคะพี่ป๊อป” ฟางเอ่ยขอบคุณพร้อมกับกระโดดหอมแก้มชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินนำออกไป

“ยัยเด็กบ้า!” ป๊อปปี้พึมพำตามหลังไป เลื่อนมือมาลูบแก้มที่อีกฝ่ายขโมยจุ๊บไปเมื่อกี้แล้วยิ้ม ความจริงเขาก็เคยโดนหญิงสาวทำแบบนี้มาแล้วตั้งหลายครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนมันจะให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป ความรู้สึกที่เขาเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคืออะไร แต่ตอนนี้เขารู้เพียงแต่ว่า... เขามีความสุข

.

.

.

.

.

“ถึงแล้วๆ ขอบคุณนะคะพี่ป๊อปที่อุตส่าห์มาส่ง” หญิงสาวกระโดดลงจากรถ พร้อมกับยื่นหมวกกันน็อคคืนให้

“ไม่เป็นไร แล้วนี่ตอนเย็นเราจะกลับกับใครล่ะ”

“ไว้เดี๋ยวฟางให้เพื่อนไปส่งก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว นึกถึงเสียงผู้ชายที่ดังแทรกเข้ามาในโทรศัพท์เมื่อคืน

“เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย?” ป๊อปปี้ถามทันที

“ผู้หญิง ค่ะ กลุ่มนั้นไง” ฟางชี้ให้ชายหนุ่มดู ป๊อปปี้หันไปมองเด็กผู้หญิงที่ใส่ชุดนักเรียนแล้วยืนอยู่เป็นกลุ่มประมาณ 5- 6 คนแล้วพยักหน้า

“แต่ถ้ายัยพวกนั้นไม่ว่างก็อาจจะเป็นผู้ชาย” ฟางพูดแทรกขึ้น ป๊อปปี้หันขวับมามองทันที

“ว่าไงนะ?”

“ล้อเล่นค่ะ ล้อเล่นถ้ายัยพวกนั้นไม่ว่าง ฟางก็อาจจะกลับแท็กซี่น่ะค่ะ”

“งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่มารับ”

“ห๋า.... ว่าไงนะคะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดอยากมารับ นอกจากว่าเธอจะเป็นฝ่ายอ้อน แต่ไหงวันนี้มาแปลกได้ล่ะเนี่ย

“ก็พี่บอกว่าพี่จะมารับไง ตกใจอะไรเนี่ย”

“เอ่อ... เปล่าค่ะเปล่า งั้นเดี๋ยวฟางขอตัวก่อนนะคะ เจอกันตอนเย็นค่ะ” หญิงสาวยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะขับรถออกไปเช่นกัน

“ใครมาส่งแกอ่ะยัยฟาง หล่อจัง” เสียงหวาย เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของฟางพูดขึ้นทันที

“ก็พี่ป๊อปอ่ะ ที่ฉันเคยเล่าให้พวกแกฟังไง” ฟางตอบ

“พี่ป๊อป ที่เคยเป็นรุ่นพี่เราน่ะเหรอ” เฟย์ สาวน้อยที่มีลักยิ้มเป็นเอกลักษณ์ถามขึ้นบ้าง

“ใช่ คนนั้นแหละ” ฟางพยักหน้า

“ไม่เห็นจะหล่อเลย ฉันยังหล่อกว่าอีก” อีกเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น ทุกคนในกลุ่มหันขวับไปมองทันที

“น้อยๆหน่อยนะนาย พิชชี่ หน้าอย่างนายน่ะเหรอจะไปสู้พี่ป๊อปได้” หวายว่าใส่ทันที ทำเอาผู้ชายคนเดียวในกลุ่มอย่างพิชชี่ถึงกับหน้ามุ่ย

“ใช่ ถ้าเทียบกันแล้วพี่ป๊อปชนะนายทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา ฐานะ เพอร์เฟกต์อ่ะ” สาวห้าวประจำกลุ่มอย่างแก้วพูดขึ้นบ้าง

“เออ ชมกันเข้าไป พอพบผู้ชายเข้าหน่อยทำเป็นลืมเพื่อน” พิชชี่ทำหน้างอน เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆในกลุ่มได้เป็นอย่างดี ถ้าเทียบกันในกลุ่มแล้ว อีตานี่นี่แหละที่ขี้งอนที่สุด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรงอนได้ทุกเรื่องสิน่า

“แล้วนี่พี่ป๊อปเขาจะมาอีกมั้ยอ่ะ เมื่อกี้เห็นหน้าไม่ชัดเลย” จินนี่ สาวสวยอีกคนหนึ่งของกลุ่มพูดขึ้น

“คอยดูตอนเย็นล่ะกัน เห็นว่าเขาจะมารับอ่ะ แต่ไม่รู้จะมารึเปล่า” ฟางพูด

“ฮั่นแน มารับมาส่งกันขนาดนี้ เป็นอะไรกันแน่จ้ะเนี่ย” หวายส่งเสียงแซวทันที

“บ้าเหรอ! พี่น้องกัน” ฟางหน้าแดง รีบปฏิเสธเป็นพัลวัน

“อุ้ยๆ ยัยฟางหน้าแดงแฮะ” จินนี่แซวบ้าง เล่นเอาฟางถึงกับหน้าแดงกว่าเดิม

“อะไรของพวกเธอเนี่ย ไปเข้าเรียนได้แล้ว สายแล้วเนี่ย” ฟางว่าพร้อมกับเดินหนีไปทันที

“นั่นดิ พวกเธอจะไปแกล้งฟางทำไม” พิชชี่พูดขึ้นอีกคนก่อนจะรีบเดินตามฟางไป เพื่อนๆที่เหลือหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ

“รู้สึก มั้ยว่า... ช่วงนี้ไอ้พิชมันจะออกอาการหวงก้างมากกว่าปกติ” แก้วพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยทันที เพราะทุกคนในกลุ่มต่างก็รู้ดีว่าพิชชี่นั้นคิดกับฟางมากกว่าความเป็นเพื่อน แน่นอน แต่ก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายจะแสดงอาการหวงก้างออกมาเหมือนในวันนี้เลยสักครั้ง

“สงสัยจะกลัวว่าจะมีใครมาแย่งยัยฟางไปล่ะมั้ง” หวายพูด

“ใคร???” สามสาวทั้งเฟย์ แก้ว และจินนี่ถามขึ้นอย่างสงสัย

“คิดว่าใครก็คนนั้นแหละ” หวายว่า ก่อนจะเดินหนีขึ้นตึกเรียนไป

“อ้าวยัยหวาย รอด้วยดิ” ทั้งสามสาวที่เหลือรีบเดินตามเพื่อนไปทันที

.

.

.

.

.