Fic [kaido] - Shy

                                                                           2
           ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็แอบมองรุ่นพี่ตลอดมา ผมไม่เคยลืมวันแรกที่เราได้เจอกัน    ครั้งแรก
จากวันนั้นเป็นต้นมาผมกับพี่เค้าก็คุยกันและได้เจอกันเรื่อยๆ ติดต่อกันมาตลอดในสถานะที่เรียกว่า “พี่น้อง” ที่สนิทกันแม้ว่าผมจะคิดไปกว่านั้นแล้วก็ตาม พี่เค้าใจดี และคอยให้กำลังใจผม
อยู่ตลอดเวลา รอยยิ้มจริงใจที่พี่เค้าส่งมาให้ผมมองผมจากรุ่นพี่อีก ผมเหมือเป็นคนบ้าเลยใช่ไหมล่ะ? ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยรู้สึกว่าผมเป็นคนอ่อนแอขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ผมไม่เคยกลัวไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขี้ขลาดขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ แต่ทำไม?กับความรักผมถึงได้ป๊อดขนาดนี้น๊า????
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ สงสัยผมคงจะบ้าไปแล้วจริงๆหนะแหละ
      “นั่งเหม่ออะไรอยู่น่ะจงอิน...นายนอนดึกหรอ?” ผมหลุดออกจากภวังค์
เพราะเสียงหวานที่คุ้นเคย เอาอีกแล้วหัวใจผมมันกำลังจะล้มเหลวเพราะคนตรงหน้าอีกแล้วอ่า ^/////^   ทำไมนะ?พี่ถึงทำให้หัวใจผมเต้นแรงได้มากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
 เสียงของพี่มันมีอิธิพลกับหัวใจของผมมากขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย? ไม่ไหวๆ( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)^
“เปล่าหรอกครับผมแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ” โกหกชัดๆ!!!
“หรอ? เห็นเหม่อแบบนี้ก็คิดว่านึกถึงสาวที่ไหนซะอีก”     “ป่าวนะครับ! ผมไม่ได้..” ผมรีบปฏิเสธทันควัน แต่ผมเหลือบเห็นแววตาของพี่ คยอง ที่รู้สึกสับสนตอนที่ถามผมอยู่นะ หรือผมจะคิดไปเอง?
“แหม..แซวเล่นนิดหน่อยเอง ไม่ต้องร้อนตัวขนาดนั้นเลยนี่”   “ผมไม่ได้ร้อนตัวซะหน่อย”
 
                              อย่าทำแบบนี้ได้ไหมครับผม
                                   ผมแค่ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง
                                   แต่มันเป็้นเรื่องจริงนะครับที่ว่า......
                                   ผมไม่เคยคิดถึงใครนอกจาก             
                              ฮยองเลยนะ    โปรดเชื่อผมเถอะ
“ฮยองจะไปไหนหรอครับ?” อาคารเรียนของฮยองไม่ได้อยู่แถวนี่ซะหน่อยแต่ทำไมช่วงนี้ฮยองมาบ่อยจัง? หรือว่าฮยองอยากจะเจอผม?(แอบดีใจนิดๆ^-^)
                     แต่นี่ผมคิดเข้าข้างตัวเองมากไปรึเปล่านะ???
“อ๋อ พี่แค่ผ่านมาน่ะ” ใช่สินะ.......... มันก็ต้องแค่ผ่านอยู่แล้วล่ะน่า (แอบผิดหวังเล็กๆ)
“เออ นี่ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ รีบไปเข้าเรียนด้วย ตั้งไจเรียนด้วยนะรู้ป่าว” ^_^          
         ผมน่ะรู้   รู้ทุกอย่าง....  แต่พี่น่ะไม่รู้... ไม่รู้อะไรเล๊ย!! พูดจบก็เอามือมาขยี่หัวผมจนผมเสียทรงเลย แงT^T ผมอุตส่าเซ็ตอยู่ตั้งนานเลยนะทรงเนี้ย -^-
             “ครับฮยอง”
                  แต่ผมก็โกรธเค้าไม่ลงอยู่ดี คยองซูฮยองเดินไปแล้วเหลือแค่ผมที่มองงตามแผ่นหลังบางจนลับตาไป.....
                   ...........................ซักวันผมจะต้องบอกกับพี่ให้ได้                              
           ซักวันผมจะต้องมีความกล้าพอที่จะบอกพี่แน่ๆว่า"ผมรักพี่"               
                            ผมต้องบอกกับพี่ให้ได้ !!!                                   
                       พี่รอผมนะ....................
                   ................................................................
                               ......................................
                                      .........................
                                            ................
                                                  ....