The Gardian Of Romance

CHAPTER  1

          "แบคเสี่ยวลู่ทางนี้ๆ"แทมินเพื่อนสนิทของร่างเล็กใบหน้าหวานกว่าผู้หญิง ที่เดินเข้ามาโรงเรียนพร้อมกับลู่ฮานพี่ชายต่างสายเลือด แต่รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ เดินมาหาเพื่อนรักหน้าหวานราวกับเด็กผู้หญิง  ดวงตาสีมรกตมองเพื่อนรักของตนอย่างขำๆกับท่าทางโบกไม้โบกมือที่หน้าโรงเรียน ซึ่งเป็นทั้งโรงเรียนมัธยมและมหาวิทยาลัย

     "แทมแกนี่ชักจะเหมือนลิงเข้าทุกวันแล้วนะ"ร่างเล็กพูดกับเพื่อนรักขำๆ

     "แบคกี้เดี๋ยวเถอะถ้าแทมินเหมือนลิงนายก็คงจะกอลิล่านะแหละ"พี่ชายหน้าสวยพูดกับร่างเล็กที่อมลมเข้าปากแล้วหันหน้าไปทางอื่น ส่วนเพื่อนรักหน้าหวานก็ได้แต่หัวเราะอยู่ข้างๆร่างเล็กเลยได้แต่มองค้อนๆแล้วเดินไปที่อาคารเรียน  จนเพื่อนรักต้องหาเรื่องง้อซะยกใหญ่

     หลังจากที่ทั้งสองแยกกับลู่ฮานแล้วก็ตรงขึ้นห้องเรียนทันที  นักเรียนชายหลายคนต่างมองร่างบางสองคนด้วยสายตาหื่นกระหาย เพราะร่างบางทั้งสองนั้นเป็นถึงหนุ่มหน้าหวานของโรงเรียนรวมถึงลู่ฮานด้วย หลังจากที่ร่างบางท้งสองน่งที่เรียบร้อยแล้วอาจารย์ที่ปรึกษาก็เข้ามาในห้อง

     "วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายมา1คนนะจ้ะ ชานยอลจ้ะ"อาจารย์เรียกนักเรียนใหม่ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องเรียนท่ามกลางเสียงกรีดร้องของนักเรียนหญิง

     "สวัสดีครับ ผมปาร์คชานยอลครับฝากตัวด้วยนะครับ"ขณะที่ชานยอลกำลังพูด ร่างสูงก็เอาแต่มองร่างเล็กที่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความเบื่อหน่าย โดยที่ไม่รู้เลยว่าตนกำลังโดนนักเรียนใหม่จ้องอยู่  เพื่อนรักอย่างแทมินเลยสะกิดให้ร่างเล็กหันมามองนักเรียนใหม่  แล้วกระซิบอะไรกันเล็กน้อยก่อนร่างเล็กจะมองมาที่ร่างสูงด้วยความสงสัย

     "เอาล่ะจ้ะเรามาเริ่มเรียนกันดีกว่านะ งั้นชานยอลนั่งข้างหลังแบคฮยอนกับแทมินแล้วกันนะจ้ะ"อาจารย์ที่ปรึกษาพูดกับร่างสูงที่เดินมานั่งข้างหลังร่างเล็กที่กำลังค้นกระเป๋าเพื่อเอาหนังสือออกมาเพื่อเริ่มบทเรียน ก่อนที่กาลเวลาจะผ่านไปมาจนถึงเวลาพักเที่ยง

     ร่างบางทั้งสองลุกขึ้นเดินลงไปจากอาคารแล้วมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารที่มีร่างเล็กของลู่ฮานรออยู่ก่อนแล้วพร้อมกับกล่องข้าวสามกล่องแล้วร่างบางทั้งสามก็เดินปทานข้าวเที่ยงกันที่โต๊ะใต้ต้นไม้ที่มีร่มเงาพร้อมกับลมเย็นๆ ก่อนจะพบกับร่างสูงทั้งสองคนเดินมาหาร่างบางทั้งสาม

     "ขอโทษนะ"ร่างสูงของชานยอลทำให้ร่างบางทั้งสามหันมมามอง"โรงอาหารไปทางไหนหรอ"

     "เดินตรงไปนะแล้วเลี้ยวขวาก็เจอโรงอาหารแล้วล่ะ"ลู่ฮานพูด"พวกนายเป็นเด็กใหม่หรอ"

     "ผมอยู่ห้องเดียวกับแบคฮยอนแล้วก็แทมินน่ะครับ ผมปาร์คชานยอลครับ นี่คริสพี่ชายผม"ลู่ฮานยิ้มให้ก่อนจะแนะนำตัวด้วยเช่นกัน  ก่อนร่างสูงทั้งสองจะขอตัวไปซื้อขาวแล้วมานั่งทานด้วยกัน

     "ในที่สุดก็เจอตัวสักที"เสียงหนึ่งทำลายความเงียบเสียงนั้นคือเสียงของชานยอลที่เปิดปากพูดออกมา ท่ามกลางความสงสัยของร่างบางทั้งสาม"แบคฮยอนรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงมองนายตอนอยู่ในห้องเรียน"

     "ไม่ ไม่รู้"ร่างเล็กพูดก่อนจะเริ่มทานข้าวต่อไปโดยไม่สนใจอีกเลย

     "นั่นก็เพราะว่านายคือคนรักของฉัน เมื่อหลายร้อยปีที่ฉันเฝ้ารอนายมาตลอด  และแน่นอนฉันอายุร้อยกว่าปีแล้วด้วย นายคือการ์เดียนและพลังของนายก็กำลังตื่นขึ้นมา"ร่างสูงของชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

     "นายจะบอกว่าแบคมีพลังวิเศษงั้นหรอ"แทมินพูดขึ้นมาร่างสูงพยักหน้า ส่วนเพื่อนรักก็เอาแต่ทำหน้านิ่ง

     "ไร้สาระน่า นิทานหลอกเด็กแบบนั้นฉันไม่เชื่อหรอก"ร่างเล็กพูดก่อนจะลากเพืื่อนรักและพี่ชายต่างสายเลือดไปที่อื่น

     "ฉันว่านายน่าจะให้เขาพิสูจน์ว่าเรื่องหรือเปล่านะแบค พี่ว่าจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับคนในชมรมที่สนิทดู"ลู่ฮานพูด"ถึงมันอาจจะเกินจริงไปหน่อยก็เถอะ"

     "นั่นสิแบคฉันกะว่าจะเอาเรื่องนี้ไปลองคิดดู  แล้วค่อยปรึกษาเรื่องนี้กับพี่อนยูอีกทีว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้"ร่างบางของเพื่อนรักพูดก่อนจะแยกกันไปเข้าเรียนภาคบ่ายอีกครั้งแล้วแยกกันเข้าชมรม

     ร่างบางของลู่ฮานเดินเข้ามาในห้องชมรมแล้วจัดการวางกระเป๋าว้ที่ชั้นแล้วเดินไปเอาขนมในตู้เย็นมาสักสองสามห่อแล้วเดินมานั่งที่โซฟาของชมรม  แล้วเริ่มเปิดถุงขนมหนึ่งถุงแล้วหยิบขึ้นมากินรอคนในชมรม ก่อนจะมีเสียงเปิดประตูดังขึ้นดวงตาสีเทาอ่อนมองไปทางประตูก็เจอร่างสี่ร่างที่คุ้นเคยเดินเข้ามาในห้องชมรมก่อนจะทักทายกันเล็กน้อย

     "อาลู่วันนี้มาเร็วจังมีเรื่องอะไรให้ช่วยคิดอีกแน่เลยใช่มั้ย"ซิ่วหมินรองหัวหน้าชมรมพูดแล้วนั่งลงข้างๆ ซึ่งร่างเล็กของลู่ฮานมองอย่างแปลกใจแล้วพยักหน้ารับ"มีเรื่องอะไรให้คิดอีกล่ะทีนี้"

     "ผมกับแบคแล้วก็แทมินเจอเรื่องแปลกๆอ่ะ"ร่างเล็กพูดด้วยความสงสัยทั้งสี่คนก็นั่งฟัง"พวกพี่ได้ข่าวนักเรียนใหม่ใช่มั้ย"

     "อ้อใช่อยู่ห้องฉันเองแหละชื่ออะไรหว่า คริสใช่ชื่อคริส"เลย์พูดขึ้นมา

     "ใช่ๆผมก็ได้ยินมาว่าห้องแทมมีเด็กใหม่มา"คีย์พูดขึ้นมา

     "นั่นแหละชื่อชานยอล สองคนนี้มานั่งทานข้าวเที่ยงกับฉันแล้วก็พูดอะไรแปลกๆออกมาอ่ะ แล้วบอกด้วยว่าคือคนรักของแบค แล้วเป็นอะไรสักอย่างเนี่ยแหละการ์ๆอะไรเนี่ยแหละ"ร่างบางพูดให้ทั้งสี่ฟัง

     "แล้วแบคไม่ว่าอะไรหรอ"ซิ่วหมินถามลู่ฮานพร้อมกับเอาขนมเข้าปาก

     "แค่บอกว่าเป็นนิทานหลอกเด็อะไรทำนองนี้อ่ะพี่อนยูมีความคิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ"ลู่ฮานถามร่างสูงของอนยูที่ใช้ความคิดอย่างหนัก

     "พี่ว่ามันคงมีทั้งเค้าความจริงและข้อเท็จจริงนะ"แล้วททั้งห้าคนก็พูดคุยกันไปเรื่อยๆจนมีครเริ่มทยอยมาและอยู่ในชมรมเพื่อประชุมกันเล็กน้อยแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านไป ส่วนลู่ฮานก็เดินมาหาน้องชายและเพื่อนน้องชายพร้อมกับอนยุและคีย์ที่กลับบ้านทางเดียวกัน ก่อนจะเริ่มใช้ความคิดเห็นกับเรื่องแปลกประหลาดแบบนี้ระหว่างกลับบ้าน