พลิกล็อคที่หัวใจ

past เจมส์  

                        ผมก็คิดๆดูแล้วนะว่าผมจะพูดความในใจของผมออกไปนะ  เธออาจผ่านเรื่องอะไรที่ทำให้เธอต้องเสียใจมามาก  แต่ผมนี่แหละจะเปลี่ยนความคุมเครือที่เป็นอยู่ให้เป็นวันที่ดีของผมและเธอให้ได้  เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงที่ผมยังคงเฝ้ามองเธอไม่ให้คาดสายตาและเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึงเป็นเวลาเลิกกอง  ทุกคนรีบเก็บข้าวของกันอย่างรีบร้อนส่วนผมนะยืนรอเธออยู่ที่รถของเธอ  แล้วสายตาผมก็เห็นว่าเธอกำลังเดินมาทางนี้ และเธอกำลังจะเดินผ่านผมไปแต่มีหรอที่ผมปล่อยโอกาสนี้ไปง่ายๆ  ผมใช้ความไวคว้ามือเธอไว้จากนั้นเธอก็หันมามองหันผมนิ่งๆ

" มีอะไร" เธอถามผมออกมาด้วยท้าทีนิ่งเรียบ

" คะ..คะ..คือ ว่า " ผมเป็นอะไรของผมเนี่ยพูดไปสิวะไอ้เจมส์

" คืออะไรก็พูดมาสิถ้าไม่พูดฉันจะก็ไป" ดูเธอพูดเข้าสิสงสัยโกรธผมแง่ๆ

" คือ  คือ เจมส์รักเบลนะ "

"......" ให้ตายเถอะเธอเงียบใสผมสงสัยผมคงต้องกินแห่วสะแล้วละ

" เบลถ้าเบลไม่ชอบเจมส์ก็ไม่เป็นไรนะเจมส์รับได้" แต่จู่เบลก็เอาแขนมากอดรอบคอของผมแล้วค่อยจูบผมอย่างเบาๆ มันเป็นสัมผัสที่ผมไม่คิดว่าจะให้ใครได้สัมผัสมันอีกต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้นที่สัมผัสมันได้ต่อแต่นี้เป็นต้นไป  จูบครั้งนี้ต่างจากครั้งที่แล้วเป็นอย่างมากมันเป็นสัมผัสที่แสนจะหวานจนผมอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ตลอดไป  แล้วเบลก็ค่อยถอนจูบจากผมแล้วมองหน้าผมแล้วยิ้นหวานๆให้ 

" เบลก็รักเจมส์นะ " เธอพูดด้วยเสียงเบาๆแต่มันดังในหัวใจผม

" เราเป็นแฟนกันนะเบล  ไม่ว่าเบลเคยผ่านเรื่องร้ายๆอะไรมาก็ตามแต่ต่อนี้ไปขอให้รู้ว่าเจมส์จะอยู่ข้างๆเบลเราสองคนจะผ่านมันไปด้วยกันนะ

" อืมมมม" เสียงของเธอทำใหเผมดีใจเป็นอย่างมากร่างกายของผมกอดเธอโดยอัตโนมัตและที่สำคัญเธอกอดผมตอบด้วยละ

เม้นบอกบ้างนะไม่เม้นกันอย่างนี้ไม่มีกำลังใจแต่งเลยอะ