My Heart...เธอคือหัวใจ

หน้าโรงพยาบาล
 
 
 
“ฟางเดี๋ยวเราไปส่งฟางที่บ้านนะ”
 
 
“…”
 
 
ไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงสาวมีแค่เพียงหยดน้ำตาเท่านั้นที่พอจะเป็นคำตอบให้เขาได้
 
 
 
“หมอบอกว่าลูกฟางปลอดภัยแล้วนี่ ฟางจะร้องไห้ทำไมอีก?” กวินถามด้วยความสงสัย
 
 
“พ่อแท้ๆของเขายังไม่เคยเป็นห่วงลูกเลย มันน่าน้อยใจนัก”
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง ถ้าไอ้ป๊อปมันไม่ยอมรับลูกของฟาง เราจะเป็นพ่อให้ลูกของฟางเองนะ”
 
 
“ขอบใจมากนะกวิน แต่ฟางคงจะทำแบบนั้นไม่ได้ ป๊อปจะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เขาก่อขึ้น”
 
 
“แล้วฟางจะทำยังไงต่อไปล่ะ?”
 
 
“ฟางก็ยังไม่รู้เลยกวิน”
 
 
 
ณ ผับแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุงเทพ
 
 
 
ป๊อปปี้นั่งอยู่ในมุมในสุดของผับ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น เรื่องราวต่างๆ
มากมายที่มันเข้ามาอยู่ในหัวของเขานั้นทำให้เขาสับสนและยากที่จะอธิบายมันออกมาเป็นคำพูดได้
นาทีนี้เขาไม่อยากจะสนทนากับใครทั้งนั้น เขารู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน มีแค่เพียงความเงียบและ
เสียงเพลงอันแผ่วเบาเป็นเพื่อเขาเท่านั้นแต่ความเงียบนั้นก็ได้หยุดลงเมื่อมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดิน
มานนั่งข้างๆเขา เขาคนนั้นก็ คือ
 
 
 
“ป๊อปปี้ทำไมแกมานั่งเหงาอยู่ตรงนี้คนเดียววะ”
 
 
“ไอ้ทีเจ แกมาที่นี่ทำไมวะ” ป๊อปปี้ถามด้วยน้ำเสียงมึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่เขาดื่มได้
ทำลายสติของเขาไปแล้ว
 
 
“ฉันก็มาหาอะไรระบายอารมณ์หน่อยว่ะ ว่าแต่แกเหอะมาทำอะไรที่นี่?”
 
 
“ฉันมานั่งทบทวนเรื่องต่างๆมากมายที่ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้วว่าฉันจะทำยังไงต่อไปดี”
 
 
“เรื่องอะไรวะ?”
 
 
 
บ้าน นีระสิงห์
 
 
 
“ฟางยาลืมทานยาตามที่หมอสั่งนะ นอนหลับพักผ่อนให้เยอะๆด้วย กินอาหารให้ตรงตามเวลาแล้วก็
อย่าไปคิดเรื่องไร้สาระให้มันมากเพราะตอนนี้ฟางยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องดูแล”กวินมาส่งฟางถึงหน้า
บ้านและก่อนกลับเขาไม่ลืมที่จะบอกกล่าวตักเตือนเรื่องการดูแลตนเองเพราะเขาเกรงว่าฟางจะ
ทำร้ายตัวเอง ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นหัวใจของเขาคงจะแตกสลายแน่นอน
 
 
“จ้ะ ! กวินไม่ต้องเป็นห่วงนะปัญหาทุกอย่างมันเกิดขึ้นที่ฟางเองและฟางก็จะเป็นคนแก้ปัญหานี่ด้วย
ตัวของฟางเอง”
 
 
“ดีแล้วฟาง” กวินยิ้มน้อยๆแล้วพูดต่อ “งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ แล้วเจอกันที่มหา’ลัย”
 
 
“ขับรถดีๆนะกวิน”
 
 
หลังจากที่กวินขับรถออกไปแล้วฟางก็เปิดประตูรั้วและกำลังจะเดินเข้าไปในบ้านแต่มีบางสิ่งบาง
อย่างที่ทำให้เธอต้องหยุดฝีเท้าลงเพื่อฟังสิ่งๆนี้ และสิ่งนั้นก็คือ แม่ของเธอที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
กับบุคคลปริศนาสักคนที่เธอไม่รู้จักและน่าแปลกที่น้ำเสียงของแม่ฟางนั้นคุยกับปลายสายอย่างสนิท
สนมและที่น่าแปลกไปกว่านั้นก็คือแม่ของฟางนั้นใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า ‘อั๊วะ’ ซึ่งมันผิดปกติ
อย่างไงชอบกล ปกติฟางไม่เคยได้ยินแม่ของเธอพูดคำนี้แต่วันนี้ทำไมแม่ของเธอดูแปลกไป ความ
คิดของเธอได้หยุดลงเมื่อเธอได้ยินอะไรบางอย่างจากแม่ของเธอ
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะเหม่ยฟางสบายดีไม่ต้องห่วงฉันดูแลเขาเป็นอย่างดี”
 
 
 
คำพูดที่เธอได้ยินเมื่อกี้ ‘เหม่ยฟาง’ ใครกันนะ ? คำถามนั้นได้เข้ามาอยู่ในหัวของเธอทันทีและเธอ
ก็จะต้องรู้คำตอบนั้นให้ได้ด้วยตัวของเธอเอง
 
 
 
เวลา 10.30
 
 
 
ณ ผับแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุงเทพ
 
 
 
“เฮ้ยย! ไอ้ป๊อปแกทำแบบนี้ได้ไงวะ มันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนะเว้ย !!” หลังจากทีเจได้รับรู้เรื่อง
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากป๊อปปี้ทำให้เขาเกิดอาการโมโหขึ้นมากะทันหัน
 
 
“ทีเจแกฟังฉันก่อนนะเว้ยฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนั้นเลย ฉันกลับดีใจต่างหากที่รู้ว่าฟางกำลังจะมี
ลูกให้ฉัน ฉันอยากดูแลเขากับลูก แต่ฉันก็ทำแบบนั้นไม่ได้”
 
 
“ทำไมวะไอ้ป๊อปทำไมแกจะทำแบบนั้นไม่ได้แล้วแกจะปล่อยให้ฟางต้องทนอยู่ในสภาพท้องไม่มี
พ่อแบบนี้เหรอวะ?”
 
 
“ฉันกลัวว่าถ้าจินนี่รู้เรื่องนี้เข้าฟางจะเป็นอันตรายแล้วอีกอย่างถ้าจินนี่เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อกับแม่ฉัน
ฉันตายแน่เลยนะเว้ย!”
 
 
“แล้วแกจะทำยังไงต่อไปวะไอ้ป๊อปฉันล่ะปวดหัวแทนแกจริงๆ”
 

 
ไรเตอร์มาอัพให้แล้วตามสัญญานะคะ ^^ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ เม้นท์ให้เค้าอีกนะตัวเองงง 
 
พลีสสสสสส ขอบคุณล่วงหน้าน้าามีเม้นท์เดี๋ยวอัพ 55555 
 
#ฟางกับป๊อปปี้จะจัดการปัญญาทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างไร แล้วใครคือ เหม่ยฟาง อย่าลืมติดตาม
นะค้าาา จุ้บจุ้บ บ๊ายบาย ฝันดีค่าา