My Heart...เธอคือหัวใจ

บ้าน นีระสิงห์
 
 
 
“ฟางวันนี้ไม่ไปมหา’ลัยหรือลูก อ้าว  ! แล้วทำไมหนูแต่งตัวแบบนี้ล่ะลูก ?”
 
 
แม่ของฟางเอ่ยถามเมื่อเห็นลูกสาวสุดที่รักของเขาแต่งตัวด้วยชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงดูเซ็กซี่และ
ร้อนแรงผิดกับฟางคนเดิมที่แต่งตัวเรียบร้อยดูเป็นสาวหวานและเรียบร้อยแต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปอย่างเ
ห็นได้ชัด
 
 
 
“ฟางจะไปบ้านป๊อปปี้จ้ะแม่ ฟางจะทำให้เขารู้ว่าความเจ็บนั้นจริงๆแล้วมันจะรู้สึกยังไง”
 
 
“ฟางอย่าไปเลยนะลูกแม่ขอร้อง หนูอย่าทำตัวต่ำต้อยด้อยค่า ทำเหมือนตัวเองมไม่มีศักดิ์แค่ผู้ชาย
คนเดียวลูกจะไปอาลัยอาวอนเขาทำไมล่ะจ้ะ หนูเองมีค่ามากกว่านั้นอีก”
 
 
“มีค่ามากกว่านั้น ? แม่หมายความว่ายังไงคะ?” ฟางสงสัยในคำพูดของแม่
 
 
“แล้วสักวันหนูจะรู้ความหมายของมันเองจ้ะ ตอนนี้แม่ยังไงพูดอะไรไม่ได้มาก”
 
 
“ถึงยังไงก็แล้วแต่ฟางจะต้องไปแก้แค้นไอ้คนที่มันทำให้ฟางเจ็บให้ได้ แม่ไม่ต้องห่วงนะจ้ะ ฟางคน
เดิมมันตายไปแล้ว มีแต่ฟางคนนี้ที่จะไม่อ่อนแอและยอมใครง่ายๆอีกต่อไป”
 
 
“แล้วนั้น….กระเป๋าเสื้อผ้า  ฟางเอาไปทำไมลูก”
 
 
“ฟางก็จะไปเรียกร้องสิทธิ์ของความเป็นเมียไงจ้ะแม่ ทุกคนจะได้รู้ว่าจริงๆแล้วผู้ชายคนนี้มันหลาย
มากแค่ไหน”
 
 
“ในเมื่อฟางคิดแบบนี้แม่ก็ไม่รู้จะห้ามยังไงแต่แม่ขอให้ฟางรับรู้ไว้อย่างหนึ่งว่า ฟางมีค่าสำหรับแม่
เสมอ แม่รักหนูนะจ้ะ”
 
 
“ฟางก็รักแม่นะจ้ะ ถ้าฟางจัดการเรื่องราวของฟางเสร็จเมื่อไรฟางจะรีบกลับมาหาแม่นะ” ฟาง
สวมกอดแม่ของเธอด้วยความรัก
 
 
 
บ้าน จิระคุณ
 
 
 
ป๊อปปี้นั่งมองกระเป๋าใบใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างครุ่นคิด วันนี้แล้วสินะที่เข้าจะต้องไปเรียนต่อที่
ต่างประเทศและเรื่องราวทั้งหมดก็กำลังจะจบลง แต่ป๊อปปี้จะรู้หรือไม่ว่าเขาได้คิดผิดแล้วเพราะนี้เป็น
เพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น
 
 
 
ป๊อปปี้เดินมาข้างล่างพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ และสายตาของเขาก็เห็นว่าใครมาลาเขาด้วย
 
 
 
“จินนี่” คำพูดนั้นออกมาจากลำคออย่างแผ่วเบา
 
 
“ป๊อป” จินนี่รีบวิ่งเข้ามากอดป๊อปปี้อย่างแรง “ป๊อปอย่าไปเลยนะคะจินนี่ขอร้อง”
 
 
 
ป๊อปปี้ค่อยๆแกะมือจินนี่ออก
 
 
“ไม่ได้หรอก ผมต้องไปแล้ว เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นจากตัวป๊อปเอง ป๊อปขอให้ความรัก
ของเราจบลงแค่นี้นะ ป๊อปไม่เหลือหัวใจไปรักใครอีกแล้ว”
 
 
“ไม่ค่ะ ! จินนี่จะรอป๊อป จินนี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น เรื่องมันจะต้องไม่จบลงแบบนี้”
 
 
“ใช่ ! เรื่องมันต้องไม่จบลงแบบนี้”
 
 
 
ทันทีที่ พ่อกับแม่ของป๊อปปี้รวมถึงตัวเขาและจินนี่ได้ยินเสียงปริศนาที่ดังขึ้น ทุกคนต้องก็หันไปยัง
ที่ๆเดียวกันนั้นก็คือประตูทางเข้าบ้าน หญิงสาวริมฝีปากสีแดง ดูเซ็กซี่ บวกกับชุดที่ดูมีเสน่ห์จนทุกคนที่เห็นถึงกับอึ้งไม่อยากจะเชื่อตาของตัวเอง
 
 
 
“จะรีบไปไหนล่ะคะคุณสามี”
 
 
“ฟาง ! คุณมาที่นี้ได้ยังไงอะ”
 
 
“ฉันจะมายังไงไม่สำคัญ สำคัญที่คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นเพราะคุณต้องอยู่กับฉันที่นี่”
 
 
“นังฟาง ! แกยังกล้ามาอีกนะ”
 
 
“แน่นอนเพราะฉันจะมาทวงสามีของฉัยคืนจากผู้ชายที่ชอบแย่งผัวคนอื่นเหมือนแก”
 
 
“อร๊ายยย ! นังฟาง” จินนี่จะเข้าไปตบสั่งสอนฟางแต่โดนแม่ของป๊อปปี้ห้ามไว้ก่อน
 
 
“หยุดก่อนจ้ะหนูจิน ป้าจัดการเอง” แม่ของป๊อปปี้หันไปห้ามจินนี่แล้วเดินมาหาฟาง
 
 
“เธอมาที่นี่ต้องการอะไรหรือมีธุระอะไรไม่ทราบ?”
 
 
“สวัสดีค่ะคุณแม่” ฟางสวัสดีแม่ป๊อปปี้และไม่ลืมหันไปสวัสดีพ่อป๊อปปี้ “สวัสดีคุณพ่อ”
 
 
“ที่หนูมาวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะคะ แค่จะมาเรียกร้องสิทธิการเป็นลูกสะใภ้” ฟางเหลือบไป
มองป๊อปปี้ “และภรรยา”
 
 
“นี่เธอพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ”
 
 
“คุณแม่ถามลูกชายตัวเองเถอะค่ะว่าเข้าจะให้สิทธินี่กับฟางหรือเปล่า” สายตาของเธอมอ
 
ไปที่ป๊อปปี้
 
 
“ฟาง ! ป๊อปไม่รู้หรอกนะว่าฟางต้องการอะไร แต่ในเมื่อฟางต้องการแบบนั้น ป๊อปก็จะให้”
 
 
“ก็ดี เพราะฉันต้องการแบบนั้นอยู่แล้ว ถึงคุณจะไม่ให้แต่ฉันห็จะอยู่ที่นี่แล้วใครก็ห้ามฉันไม่ได้ทั้ง
นั้น”
 
 
“นี่แก!!” จินนี่เริ่มโมโห
 
 
“ปล่อยเขาเถอะจ้ะหนูจิน ป้าจะทำให้เขารู้เองว่านรกมีจริง”
 
 
“แต่เรื่องนี้ผมไม่ขอยุ่งด้วยละกัน” พ่อของป๊อปรีบออกตัว
 
 
“เหรอคะ ? ได้ค่ะ ดิฉันจะคอยดูว่าคุณแม่จะทำได้สักแค่ไหน?”
 

 
แง แง แง !!  เม้นท์เค้าหายอีกแล้ว #น้อยใจแปป แอบนอยส์นิดฟิคชั่นคนอื่นเม้นท์เยอะ 
 
ยังไงก็คอมเม้นท์ให้เค้าหน่อยน้าาาตะเอง พลีสสสส จะได้มีกำลังใจ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
 
ขอบคุณทั้งคอมเม้นท์ค่าาา -/\- 
 
#หากไรเตอร์พิมพ์หรือใช้ภาษาไม่สุภาพประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 
 
รักลีดเดอร์
 
                                                                                         ไรเตอร์