รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เย็นป่านนี้แล้ว ยัยนั่นจะตายคาห้องรึยังเนี่ย นานชะมัด”โทโมะที่ตื่นแล้วนั่งรอแก้วในห้องเป็นเวลา
นานก่อนเขาจะทนไม่ไหว เดินลงมาที่ห้องชั้นล่างของหอคอย
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
เสียงดังในห้องทำให้โทโมะกำลังจะผลักประตูเข้าไปตกใจก่อนจะรีบดันเข้าไปในห้อง
 
 
 
 
 
“นี่ลงไปนั่งทำอะไรตรงนั้นเนี่ย”โทโมะมองแก้วที่ล้มลงกับพื้นก็ถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นเห็นส้นสูงในห้องนี้ ชั้นเลยลองเอามาใส่ดู ห้ามหัวเราะชั้นนะ ชั้นไม่เคยใส่นี่นา”แก้วพูดพลาง
ถอดส้นสูงสีขาวออก โทโมะกลั้นขำก่อนจะฟอร์มทำหน้าขรึมๆ
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ลุกสิ”โทโมะจับมือแก้วให้ลุกขึ้น แล้วเอาส้นสูงไปเก็บก่อนจะเปิดตู้รองเท้า เอาคัทชูสีขาวออก
มา แล้วคุกเข่าสวมให้แก้ว แก้วถึงกับอึ้งไม่คิดว่าโทโมะจะสวมรองเท้าให้เธอ
 
 
 
 
 
 
“สูงอยู่แล้วจะไปใส่ทำไมล่ะ ใส่คัทชูน่ะดีแล้ว”โทโมะพูดแล้วนั่งข้างๆแก้ว เพื่อเช็คความเรียบร้อย
ให้เธอ
 
 
 
 
 
“นี่นาย ชั้นถามหน่อย ทำไมถึงให้ชั้นแต่งตัวดีๆ สวยๆด้วยล่ะวันนี้”แก้วถามไม่เข้าใจ
 
 
 
 
“เถอะน่า เดี๋ยวเธอไปกับชั้นละกัน”โทโมะพูดแล้วเห็นหน้าแก้วโล่งๆ
 
 
 
 
 
 
“หลับตาสิ”โทโมะพูดก่อนจะเอาเครื่งสำอางของเฟย์ที่วางตรงนั้น นั่งแต่งหน้าให้แก้ว แก้วเมื่อรู้สึก
ว่าโทโมะเคลื่อนหน้ามาใกล้ๆเพื่อกรีดอายไลน์เนอร์ให้ก็ใจเต้นรัวเมื่อถูกลมหายใจอุ่นๆรดที่หน้า
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ หลับรึไง ลืมตาได้แล้ว”โทโมะเห็นแก้วที่เคลิ้มหลับก็รีบเรียก แก้วจึงลืมตา โทโมะจึงเอาลิ
ปกลอสสีชมพูหวานมาทาให้แก้ว
 
 
 
 
 
“ปากแบบนี้นี่ลิปติกยัยเฟย์จะหมดหลอดรึเปล่าเนี่ย”โทโมะบ่น แก้วจึงฟาดลงไปทีนึง
 
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะว่านี่คือห้องแต่งตัวของเฟย์น่ะ”แก้วที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็มองไปรอบๆห้องขนามใหญ่ที่
มีเสื้อผ้าหลากหลายแนว เครื่องประดับขนาด1ตู้ และพวกเครื่องสำอางกองโต
 
 
 
 
 
“ถูก ไม่เข้าใจทำไมผู้หญิงถึงชอบซื้ออะไรแบบนี้มาเยอะแยะ มีแต่คนเดียวใส่เองยังไม่หมดไหนจะ
เครื่องสำอางอีก นี่เธอเป็นแบบยัยนี่รึเปล่าน่ะ”โทโมะบ่นถึงเฟย์ที่บ้าช้อปปิ้งและบ้าซื้อเครื่องสำอาง
มาเก็บไว้และใช้ไม่หมดก่อนะถามแก้ว แก้วรีบส่ายหน้า โทโมะไม่พูดอะไรก่อนจะพาแก้วเดินลงมา
ที่โรงเก็บรถข้างๆหอคอยตัวเองแล้วให้แก้วนั่งกับตัวเอง แก้วมองโทโมะอย่างแปลกใจที่คราวนี้โท
โมะเลือกจะขับรถไปแทนที่จะกระโดดหรือแปลงร่างเหมือนทุกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“นี่นายพาชั้นมาที่นี่ทำไมกัน”แก้วถูกโทโมะพามาที่ห้องอาหารชั้นบนสุดของโรงแรมหรูก็รีบถาม โท
โมะไม่พูดอะไรก่อนจะเดินไปบอกบริกรให้พาเขาและแก้วไปที่ที่เขาจองไว้ซึ่งติดระเวียงสามารถ
มองเห็นวิวในเมืองตอนกลางคืนอย่างสวยงาม แก้วตาโตตื่นเต้นและเกาะกระจกมองดูวิวเหมือน
เด็กๆ โทโมะถึงกับนั่งเท้าคางมองแก้วที่มองดูโน่นนี่อย่างตื่นเต้นแล้วแอบเผลอยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนนะ นายกินอาหารมนุษย์แบบนี้ไม่ได้ แล้วนายพาชั้นมาทำไมกัน”เมื่ออาหารถูกเสิร์ฟตา
มออเดอร์ที่จองไว้ แก้วก็รีบถามทันที เพราะแวไพร์ส่วนมากเค้ากินแต่เลือดไม่ใช่รึไง
 
 
 
 
 
 
“พอดีชั้นเห็นในโบวชัวร์ของทนุษย์เค้าบอกว่าไวน์ที่นี่รสดีมาก ชั้นเลยอยากมาดื่ม แต่เห็นเธอเบื่อๆ
เลยพาออกมาด้วยไง”โทโมะพูดพลางดื่มไวน์ แก้วร้องอ๋อทันที เพราะแม้เธอไม่เคยเห็นโทโมะกิน
อะไรนอกจากเลือดของเธอ แต่โทโมะก็ชอบดื่มไวน์มาก มีครั้งหนึ่งที่เธอแอบเห็นตู้เก็บไวน์ของโท
โมะชั้นล่าง
 
 
 
 
 
“มันอร่อยมากรึไง ไอ้ก้อนเนื้อแล้วมีน้ำราดแบบนั้นอ่ะ”โทโมะมองแก้วที่หั่นสเต็กเนื้อราดซอสแล้ว
กินอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนโทโมะที่ดื่มไวน์ก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“อร่อยสิ นี่ชั้นเคยอ่านในเน็ตนะว่าที่นี่นอกจากไวน์แล้ว สเต็กที่นี่อร่อยมากเลยนะ ดีแล้วล่ะที่นาย
พาชั้นมา”แก้วยิ้มแล้วกินสเต็กต่อบ้าง ตักซุปครีมทานบ้างอย่างเอร็ดอร่อย จนโทโมะแอบกลืน
น้ำลายลงคอ
 
 
 
 
 
 
 
“อยากกินบ้างอ่ะ”โทโมะพูด แก้วชะงักแล้วมองหน้าโทโมะ
 
 
 
 
“นายกินอย่างอื่นไม่ได้นอกจากเลือกไม่ใช่หรอ”แก้วถามขึ้น
 
 
 
 
 
“กินน่ะกินได้ แต่มันไม่ให้พลังงานเท่ากับเลือด ก็เหมือนมนุษย์ล่ะที่กินของจุบจิบไม่ได้ให้พลังงาน
ไม่มีประโยชน์ ของมนุษย์น่ะกินอาหารหลักเป็นจาน แต่พวกชั้นต้องดื่มเลือด ถึงจะทำให้ชั้นมี
พลัง”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นให้นายกินของจุบจิบดูละกัน ให้ชิม”แก้วหั่นสเต็กเนื้อแล้วเอาส้อมจิ้มยื่นไปทางโทโมะ ชาย
หนุ่มชะงัก มองสเต็กเนื้ออย่างแปลกประหลาดก่อนจะอ้าปากกินมันไป
 
 
 
 
 
“เป็นไง อร่อยใช่มั้ยล่ะ”แก้วพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
“ก็ดี แต่ถ้าจะดี เลือดอร่อยกว่าเยอะ”โทโมะพูดแล้วดื่มไวน์ต่อ แก้วส่ายหน้าก่อนจะนั่งทานอาหาร
จนหมดและตามด้วยของหวาน พลางฟังเสียงสีไวโอลีนของนักดนตรี
 
 
 
 
 
 
“กินแบบนี้ไม่กลัวอ้วนหรอ”โทโมะมองแก้วที่ตักเค้กเข้าปากแล้วถาม
 
 
 
“ชั้นอ้วนยากน่า”แก้วตอบแล้วกินต่อ
 
 
 
 
 
 
 “ป่ะ ย่อยกันเถอะ”โทโมะพูดแล้วดึงมือแก้วที่ทานของว่างเสร็จแล้วไปเต้นรำด้วยกัน
 
 
 
 
“นี่นายชั้นเต้นไม่เป็นนะ”แก้วบอก
 
 
 
 
 
“เอาน่า เต้นตามชั้นละกัน ง่ายจะตาย”โทโมะพูดแล้วโอบเอวแก้วเต้นรำตามเพลงไป แก้วที่อยู่ใน
อ้อมกอดโทโมะและโยกตัวไปตามจังหวะเพลงก็แก้มแดงใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกแปลกๆ
เกาะกินในหัวใจเหมือนอยากหยุดเวลาตรงนี้ไปนานๆ
 
 
 
 
 
“ง่วงล่ะสิกลับกันมั้ย”โทโมะแอบเห็นแก้วหาวก็ถาม แก้วพยักหน้าก่อนโทโมะจะเดินจับมือแก้วลง
มา
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนาย ชั้นอยากไปดูน้ำพุ”แก้วหันไปเห็นน้ำพุเต้นระบำด้านหน้าโรงแรมก็รีมดึงมือโทโมะไป
ทันที แล้วเดินมาหยุดที่ลานกว้าง แปลกใจที่น้ำพุหยุดไป
 
 
 
 
 
“อ้าวหยุดแล้วหรอ อะไรกัน”แก้วย่นหน้าลงเซ็งๆที่ตัวเองมาถึงเค้าก็ปิดน้ำพุแล้ว
 
 
 
 
 
“เธอนี่แปลกคนจริงๆทีเมื่อกี้เต้นรำเพลงช้าๆล่ะง่วงเชียว พอมาเจออะไรแบบนี้ล่ะคึกเลย”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็พวกของสวยๆงามชั้นไม่ค่อยถนดและไม่ชินนี่น่า แต่เนี่ยลองเราถอดรองเท้านะแล้วเต้นเท้า
เปล่าไป ไม่ต้องมีจังหวะแล้วก็ดนตรีมันก็สนุกไปอีกแบบนะ”แก้วพูดก่นจะถอดรองเท้าแล้วเต้นไปมา
โดยไม่มีดนตรีทำให้โทโมะหลุดขำออกมา ก่อนจะดีดนิ้วแล้วน้ำพุที่ปิดไว้ก็เปิดมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“อ๊า เปิดแล้วๆ”แก้วยิ้มดีใจเหมือนเด็กแล้วเล่นกับน้ำพุ ทำให้โทโมะอดมองแก้วไม่ได้ เป็นผู้หญิงที่
แปลกจริงๆไม่ชอบอะไรสวยๆงามๆ มีความเป็นธรรมชาติแบบไม่ต้องไปแต่งเติมอะไรมาก
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
โทโมะที่มองแก้วเพลินๆก็ถูกแก้วดึงมือมาในน้ำพุ
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ ชั้นเปียกหมดแล้วนะ อะไรของเธอเนี่ย”โทโมะรีบพูดแล้วมองชุดตัวเอง
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็เล่นให้เปียกไง สนุกดีออกนี่ถ้าในเมืองตอนนี้นะถือว่าเป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์พอดีเลย นี่
แนะ”แก้วพูดแล้วเอามือกรองน้ำพุที่พุ่งมารดโทโมะทันที
 
 
 
 
“อ๋อ เล่นแบบนี้ใช่มั้ยได้ นี่แนะๆ”โทโมะที่ตัวเปียกแล้วก็วักน้ำพุแล้วรดแก้วบ้าง ก่อนทั้งคู่จะเล่น
น้ำพุด้วยกัน2คนอย่างสนุกสนาน โดยที่โทโมะยิ้มออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
 
 
 
 
 
 
special partของโทโมะจ้าา ทำขึ้นเพราะอยากให้เห็นมุมความรักแต่ละคู่
 
 
ถ้าชอบคู่นี้ก็เม้นโหวตเยอะๆน้าาาาา