รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่รับสายนะ”จินนี่พูดพลางกดโทรศัพท์โทรหาป๊อปปี้หลายสิบสาย และแปลกใจที่เขาไม่รับ
สาย
 
 
 
 
 
“สงสัยจะโดนทิ้งแล้วล่ะ เอ รึว่าป๊อปปี้เค้าออกไปหาเศษหาเลยข้างนอก”กวินเยาะ
 
 
 
“เงียบไปเลยนะกวิน ป๊อปปี้เค้าไม่เหมือนนาย”จินนี่ว่า
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะ หืม หึงหรอจ้ะ”กวินพูดแล้วโอบเอวจินนี่ไปแนบชิดตัวเอง
 
 
 
 
“ไม่มีวัน นายก็ได้แค่ตัวชั้น นายไม่มีวันจะได้ใจของชั้นอีกต่อไปแล้ว”จินนี่พูดแล้วผลักกวินไปแล้ว
เดินหนี
 
 
 
 
“อะไรกันพี่กวิน ไหนว่าแค่จะช่วยน้องกันยัยนั่นไปจากพี่ป๊อป นี่ติดใจมันอีกครั้งแล้วรึไงคะ”แครอลที่
ถูกแจมเข็นวีลแชร์เดินเข้ามาเห็นกวินเข้าไปยุ่งกับจินนี่ก็ไม่พอใจมาก
 
 
 
 
“มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง อย่างน้อยยัยนั่นก็ห่างจากป๊อปปี้”กวินพูด
 
 
 
 
“แต่แครอลไม่ยอมให้พี่เอายัยนั่นมาเป็นเมียหรอกค่ะ พี่น่ะ จะไปยุ่งเพื่อเป็นของเล่นฆ่าเวลาก็ได้
แต่ถ้าจะเอาเป็นเมีย แครอลไม่ยอม”แครอลพูดอย่างห่วงพี่ชายก่อนะสั่งแจมเข็นวีลแชร์ออก กวิน
มองตามและส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางตื่น เราต้องไปกันแล้ว”ป๊อปปี้เดินมาเขย่าตัวฟางที่พิงหลับซบขอบประตูอยู่ ฟางงัวเงียมามอง
ป๊อปปี้ที่ยื่นมือมาจะช่วยเธอลุกจึ้นมา แต่ฟางปัดมือนั้นออกแล้วฝืนลุกเอง
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
ฟางที่พยายามลุกเองแต่เพราะเจ็บระบมไปทั้งร่างกาย ทำให้ร่างกายต่อต้านกับใจที่สู้ ล้มพับลงไป
กองกับพื้นต่อหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เด็กดื้อ รู้ว่าไม่ไหวแล้วยังจะฝืนตัวเองอีกทำไม”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะช้อนตัวฟางขึ้นอุ้ม
 
 
 
 
“ปล่อยค่ะ ฟางยังไหว ไม่ตายง่ายๆหรอก”ฟางพูดและพยายามดิ้น
 
 
 
 
 
“เสียเลือดให้พี่ไปเมื่อคืนแล้วยังต้องเจ็บตัวอีก อย่าดื้อ เดี๋ยวพี่จะพาเรากลับแล้ว”ป๊อปปี้พูดสั่งฟาง
ทำให้ฟางที่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอหนีออกมาด้วยความน้อยใจป๊อปปี้ แต่ต้องเจอกับมนุษย์
หมาป่า และป๊อปปี้เข้ามาช่วยเธอจนเขาได้รับบาดเจ็บ และหนีมาอยู่ที่บ้านหลังนี้เพื่อพักฟื้น ฟางเลย
เสียสละให้ป๊อปปี้กัดเพื่อเขาจะได้ดื่มเลือดเพื่อเพิ่มพลังให้เขาเอง แต่เพราะเป็นคู่แท้กันและกัน
ทำให้เขาและเธอเผลอใจมีให้กันและกันไป สุดท้าย ป๊อปปี้เลือดที่จะยืนยันเป็นพี่น้องเหมือนเดิม
แทนจะรับผิดชอบและแต่งงานกับเธอแทนจินนี่
 
 
 
 
 
“ฮึกๆ”ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจ แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่อุ้มเธอมา
ป๊อปปี้ชะงัก หยุดเดินแล้วมองคนตัวเล็กที่ร้องไห้ ฟางเมื่อรู้ตัวว่าถูกป๊อปปี้มองอยู่ก็ก้มหน้าหลบแล้ว
พลางเอามือเช็ดน้ำตาตัวเองทันที
 
 
 
 
“อย่าร้องไห้ได้มั้ยฟาง พี่รู้ว่าพี่ทำผิดเมื่อคืนนี้ แต่มันคือทางที่ดีที่สุดที่พี่สามารถปกป้องฟางได้
ขอร้องอย่าร้องไห้แบบนี้ น้องสาวของพี่”ป๊อปปี้พูดยิ่งทำให้ฟางกำมือแน่น เก็บความช้ำในใจ ก่อน
ป๊อปปี้จะกระโดดไปตามต้นไม้ต่างๆแล้วอุ้มฟางเข้ามาไว้ที่ห้องนอนของเธอ
 
 
 
 
 
 
“นอนพักซะ พี่จะบอกว่าฟางไม่สบายละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วเปิดประตูห้องต้องตกใจเมื่อพบว่าเขื่อน
และโบว์ยืนอยู่ที่หน้าห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคุณชายถึงอยู่ในห้องนี้ได้คะ แล้วฟาง ทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้ ในเมื่อวันนี้ทั้งวันเราตามหาฟางจน
ทั่วแล้วไม่เจอ รวมถึงห้องนี้ด้วย”โบว์ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ชั้นออกไปตามหาฟางเจอที่เนินเขาฝั่งนั้นน่ะ ฟางหนีไปเพราะว่าทะเลาะกับชั้น ตอนนี้เราเคลียร์
กันแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วง”ป๊อปปี้พูด เขื่อนมองฟางและป๊อปปี้อย่างจับสังเกต
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นไรหรอกทุกคน ออกไปเถอะ ฟางขอนอนพักที่นี่สักพกนะ ฟางอยากอยู่คนเดียว”ฟางที่
นิ่งเงียบมองดูป๊อปปี้ที่พยายามพูดปิดความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็พูดขึ้นก่อนจะล้มตัวนอน
คลุมโปงไว้เพื่อซ่อนน้ำตาตัวเองที่ไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
เสียงประตูปิดลงทำให้ฟางเข้าใจว่าทุกคนออกไปหมดแล้วก็ลุกขึ้นแล้วตกใจเมื่อเห็นเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“หายไปทั้งคืนแบบนี้ ต้องมีอะไรแน่ๆใช่มั้ย”ขื่อนพูดแต่ฟางไม่ตอบแล้วพลิกตัวหนี
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ฟางเจ็บ”เขื่อนเดินมาจับฟางลุกขึ้น แต่ฟางร้องและทรุดลงไปเขื่อนตกใจจึงประคองฟางนั่งลง
กับเตียงตามเดิม แล้วตกใจพบว่า รอยกัดที่คอยังใหม่อยู่ และตามตัวมีรอยช้ำข้ำๆเต็มตัวไปหมด
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนที่เธอหนีไปแล้วคุณชายไปตามน่ะ พวกเธอ2คน”เขื่อนพยายามสันนิษฐานออกมา
 
 
 
 
 
“ใช่ แต่จะว่าพี่ป๊อปไม่ได้หรอกนะ คือชั้นเองเต็มใจเป็นของเค้าด้วยล่ะ”ฟางพูดทั้งน้ำตาแม้รู้ทั้งรู้ว่า
เค้ามินนี่ แต่หัวใจของเธอที่เลือกเขาไปแล้ว เธอจึงยอมตกเป็นของเขาอย่างเต็มใจ เป็นเมียของคน
ที่เธอเรียกว่าเป็นพี่ชายมาเกือบทั้งชีวิตนี้
 
 
 
 
 
 
“นอนเถอะฟาง เธอเหนื่อยมามากพอแล้ว เดี๋ยวชั้นให้เควินเอายาขึ้นมาให้เธอละกันนะ”เขื่อนพูด
ก่อนจะห่มผ้าให้ฟางแล้วเดินไปบอกเควินที่อยู่ที่เรือนกระจก เอายาแก้ปวดไปให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวพี่เขื่อน เอายาแก้ปวดให้ฟางแล้วทำไมถึงเอายานี่มาด้วยล่ะ”เควินที่กำลังจัดยาเห็นเขื่อน
เปิดคู้เอาขวดยาสีขาวคล้ายนมออกมา เควินรู้ทันทีว่ายานี่คือคุมกำเนิด
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่าเอาข้าวให้ฟางแล้วให้ฟางกินยานี่ซะ นี่ยังไม่ครบ24ชั่วโมงยังทันอยู่ อ้อ อย่าบอกเรื่องนี้
กับใครล่ะเควิน”เขื่อนสั่งก่อนจะนั่งลงที่โน้ตบุ้คแล้วคิดถึงฟางที่เผลอมีอะไรกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เพื่อความปลอดภัยของฟาง ฟางจะท้องกับคุณชายไม่ได้”เขื่อนพูด เพราะรู้ว่าลูกแวมไพร์ที่เกิด
จากท้องมนุษย์มีหรอจะไม่ดื่มเลือดแม่เพื่อเติมพละกำลังให้ตัวเอง เผลอๆคนเป็นแม่เสียเลือดถึง
ตายได้
 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
 
 
เควินเอายาและข้าวมาให้ฟางในห้องแล้วนั่งเฝ้าฟางจนฟางกินข้าวและยาจนหมด
 
 
 
 
 
 
“เควิน ฟางอยากลงไปเดินเล่น พาฟางไปเดินเล่นหน่อยสิ”ฟางพูด ก่อนจะพยายามลุกากเตียง ยังดี
ที่นาบรรเทาอาการเจ็บปวดของฟางลง แต่ฟางจะเดินกะเผลกๆไปแทน
 
 
 
 
 
“แล้วสาวน้อยคนนั้นไปไหนแล้วล่ะเควิน”ฟางถามถึงแบมที่เมาหลับกับพวกเธอ
 
 
 
 
“เราไปส่งแบมที่บ้านเมื่อตอนกลางวันแล้วล่ พึ่งรู้ว่าบ้านแบมเป็นศาลเจ้าแบบจีน ตอนเข้าไปวันนี้นะ
พ่อเค้าที่มีเซ้นอ่ะ แทบเอาน้ำร้อนไลเรา โธ่ ถึงเราเป็นหมาเราก็จ้าวแห่งหมานะ”เควินพูดแล้วทำ
หน้ามุ่น แล้วโชว์แผลที่แขนจากการถูกน้ำร้อนลวก
 
 
 
 
 
 
“โถ ละทายารึยังเนี่ย เอามาให้ฟางแล้วไม่ทายาเองแบบนี้น่ะไม่ได้นะ”ฟางพูดแล้วพาเควินจะไป
ทายา
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดดดดดดดดดดดดด”เสียงกรี้ดังลั่นปราสาท ทำให้เควินและฟางมองหน้ากันอย่างตกใจก่อนจะ
พากันเข้าไปในปราสาท
 
 
 
 
 
“ไม่จริง แครอลไม่ยอมหรอก พี่2คนจะแต่งงานกันไม่ได้นะ”แครอลร้องไห้โวยวายเมื่อรู้กำหนดการ
แต่งงานของป๊อปปี้และจินนี่
 
 
 
 
 
“จินนี่เป็นคู่หมั้นพี่ เราหมั้นกันมานาน พี่คิดตอนนี้มันสมควรแล้วที่เราต้องแต่งงานกัน”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“เหอะ หมั้นกันมาเป็นปี แล้วพึ่งแต่งงานเนี่ยนะ ไม่รู้ว่าเจ้าสาวนี่ยังจะบริสุทธ์ให้เจ้าบ่าวได้เชยชมอยู่
รึเปล่า”กวินได้ยินก็แอบไม่พอใจก่อนจะเยาะจินนี่
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปากนะกวิน”จินนี่พูดเสียงดัง
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิคะ ต่อหน้าทำเป็นรกพี่ป๊อปนักรักพี่ป๊อปหนา บางทีเผลอๆอาจจะไม่ได้มีพี่ป๊อปแค่คนเดียว
ก็ได้”แครอลนึกได้ก็ยิ้มเยาะว่าจินนี่
 
 
 
 
 
“พี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไร พี่รับได้ถ้าจินนี่จะเคยผ่านอะไรมา แต่ถ้าใจเค้ามีให้กับพี่ พี่ก็พร้อมยอมรับ
เค้า”ป๊อปปี้พูดแล้วกุมมือจินนี่แน่น เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟางมาได้ยิน ป๊อปปี้เลือกจินนี่ เค้าเปิดใจให้
กัน แล้วทีกับเธอล่ะ เธอรักป๊อปปี้ไม่พิ้นนี่แต่ทำไมเค้าถึงไม่เลือกเธอ ฟางมองภาพป๊อปปี้และจินนี่
รักกันแล้วกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไง เสียใจล่ะสิที่สุดท้าย เธอก็ไม่ได้พี่ป๊อป”แครอลเห็นฟางก็รีบเปลี่ยนเป้าหมายเล่นงานทันที
 
 
 
 
“จะแต่งงานกันหรอคะ แหมดีจัง ในที่สุดก็แต่งงานกันสักที พี่ป๊อป คุณจินนี่ ยินดีด้วยนะคะ แต่งเมื่อ
ไหร่คะเนี่ย”ฟางฝืนยิ้มแล้วพูดจากับป๊อปปี้และจินนี่
 
 
 
 
 
“อีก2อาทิตย์ข้างหน้า”ป๊อปปี้ตอบฟางนิ่งๆทำให้ฟางสะอึกทันที
 
 
 
 
 
 
“แหม ไวจังเลยนะคะ แต่ก็ดี ฟางเองก็ชอบงานเลี้ยง เอ ต้องลดน้ำหนักใส่ชุดสวยซะแล้ว ไปกัน
เถอะเควิน เราไปออกกำลังกายข้างนอกที่สนามกัน”ฟางพูดแล้วเดินจับมือเควินออกไปให้พ้นๆตรง
นั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ เธอโอเคนะฟาง”เควินที่ถูกฟางจูงกึ่งลากมาที่สนามฝึกซ้อมของพวกองค์รักษ์ก็ทักฟางขึ้น
 
 
 
 
 
“ฮึกๆ ไม่โอเคเลย”ฟางหันหน้ามาปล่อยโฮใส่เควินทันที เควินกอดปลอบฟางแน่น
 
 
 
 
“ว้าย นายหมาป่านายทำอะไรน่ะ”แบมที่มาหาเควินก็ร้องตกแล้วรีบดันเควินออกจากฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่เห็นหรอว่าฟางร้องไห้อยู่ นี่แล้วมาทำไมเนี่ยเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้เอาน้ำร้อนมาสาดใส่ชั้นเหมือนกัน
เมื่อตอนกลางวันหรอก ดูสิแผลยังไม่หายเลย”เควินบ่น
 
 
 
 
 
“ก็รู้ไงว่าพ่อชั้นทำร้ายนาย ชั้นเลยเอาบัวหิมะของอาม่ามาให้นาย แล้วฟางเป็นอะไรหรอคะ”แบมพูด
ใส่เควินก่อนจะชูกระปุกบัวหิมะแล้วหันไปถามฟาง
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อกหักเพราะรักคนที่เค้าไม่รักเราเท่านั้นเอง”ฟางพูดอย่าช้ำใจ
 
 
 
 
 
 
 
ก็บอกแล้วว่าป๊อปปี้น่ะใจร้ายได้อีก ถึงร้ายก็มีเหตุผลนะจะ ไม่นอยๆ
 
 
เดี๋ยวขอรีบอัพเพราะเนื่องจากเรื่องนี้มีหลายคู่ เลยต้องมีการแบ่งพาร์ทของ ป๊อปฟาง เขื่อนเฟยืและโทโมะแก้ว เป็นพาร์ทๆนะจ้ะ
 
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตก่อนล่ะ ละถามต่อว่าถ้าแบ่งเป็นพาร์ทจะให้ลงพร้อมกัน3ตอนเลยรึเปล่า ถ้าจะลงแบบนั้นต้องเม้นกันเยอะๆด้วยนะ