พรหมรักลวงใจ

"คุณเคนตะ"พิมกุมมือเคนตะไว้แน่นรอเขาฟื้น
 
"เรียกสามีฉันทำไม"จินนี่มองการกระทำเธออย่างไม่ชอบใจนัก
 
"พิมว่า  คุณจินนี่ควรจะหลีกทางให้พิมนะคะ"
 
"ฉันมาก่อนเธอนะ"จินนี่ไม่ยอม
 
"มาก่อนก็ไปก่อนได้ค่ะ"พิมมองเธออย่างไม่ยอมแพ้
 
"กล้ามากนะ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน"
 
"คุณจินจะทำอะไรพิม้เหรอคะ"พิมท้าทาย
 
"มานี่"จินนี่กระชากร่างพิมออกมาให้ห่างเคนตะ
 
"โอ๊ย...ปล่อยพิมนะคะ"พิมร้องลั่น
 
"ปล่อยเหรอ เหอะ...แล้วเมื่อกี้ใครทำหน้าท้าทายฉันห๊ะ"
 
"นั่นแม่ทำอะไรน่ะ"โทโมะมาเยี่ยมพ่อเลยเข้ามาเห็นเข้ารีบจับทั้งสอง
แยกจากกัน
 
"ฮึก...ฮือ..."พิมร้องไห้ใหญ่
 
"เงียบเลยนะ ไม่ต้องมาเรียกคะแนนความสงสาร"
 
"พอเถอะครับ"โทโมะรีบปรามจินนี่
 
"คุณโทโมะ"พิมรีบไปออเซาะเขาทันที
 
"ออกมาจากลูกชายฉันนะ"จินนี่ไปดึงพิมออกแต่โทโมะขวางไว้
 
"โมะว่าแม่สงบสติอารมณ์ดีกว่านะครับ ส่วนเธอกลับไปที่ไร่ก่อน"โทโมะพูด
 
"แต่พิม..."พิมไม่อยากห่างเคนตะ
 
"ถ้าไม่ออกไป ฉันจะลากเธอออกไป"จินนี่มองหน้าพิมอย่างเอาจริง
 
"ไปสิ"โทโมะหันไปมองพิม พิมจึงจำต้องออกไป
 
"ทำไม..."จู่ๆจินนี่ก็ทรุดนั่งแล้วร้องไห้
 
"ไม่เป็นไรนะครับ แม่"โทโมะรีบไปประคอง
 
"ไม่...แม่ไม่เป็นไร"
 
"แม่โอเคนะครับ"โทโมะมองจินนี่ที่เช็ดหน้าเช็ดตาแล้วลุกขึ้น
 
"เคนตะ"จินนี่ค่อยๆเดินไปหาเคนตะที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้
 
"เฮ้อ...."โทโมะมองแม่เขารู้สึกสงสารมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
 
ไร่กุหลาบจิระคุณ
"เฟย์ แกมีแฟนรึยังเนี่ย"บูมถาม
 
"อ่อ...มีแล้ว ชื่อธามไท"เฟย์ยิ้ม
 
"ดีแล้วล่ะ  ตอนแรกฉันก็นึกว่าแกยังจะรักพี่เขื่อนอยู่ซะอีก"บูมว่า
 
"ทำไมแกคิดงั้นอ่ะ"เฟย์มองหน้าเพื่อนรัก
 
"ก็เพราะตอนที่แกคบกับพี่ชายฉัน แกดูรักเขามากเลยน่ะสิ"
 
"รักมาก ก็ไม่ใช่ว่าจะลืมยากนิน่า"เฟย์พูด
 
"จริงด้วยสินะ"
 
"แล้วเขื่อนเป็นไงบ้างอ่ะ"เฟย์ถามไถ่ถึงเขื่อน
 
"ก็สบายดี ธุรกิจร้านขนมของพี่เขื่อนกำลังรุ่งมาก"
 
"เขาคงมีแฟนใหม่แล้วล่ะสิ"เฟย์ว่า
 
"ยังเลยนะ ไม่มีเลย สงสัยจะยุ่งกับงาน"
 
"อ๊ะ...ธามไทโทรมา ขอตัวแป๊ปนะ"เฟย์ลุกเดินออกไปทันที บูมมองตาม
ก่อนจะยิ้มนิดๆ เธอจะต้องทำให้เฟย์กับพี่ชายเธอกลับมารักกันให้ได้
 
 
ฟางนั่งๆนอนๆอยู่บนเตียงในห้อง ไม่รู้จะทำอะไรเลยหยิบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาล
เข้มที่วางอยู่ตรงหัวเตียงมาเล่น ซึ่งมันเป็นเจ้าของ
"น่ารักจังนะแกน่ะ"ฟางยิ้มให้มันก่อนจะกอดไว้ด้วยความหมันเขี้ยว
 
"ใครให้เธอหยิบตุ๊กตาของฉัน"
 
"อ๊ะ...คุณภาณุ"ฟางตกใจ เมื่อเห็นป๊อปปี้เข้ามาในห้อง
 
"ให้อยู่ไม่พอ นี่คิดจะขโมยของอีกรึไง"
 
"คุณไม่มีมารยาทเลยนะคะ เข้ามาตามใจชอบได้ยังไง"
 
"ทำไม จะทำไม่ได้ บ้านนี้มันบ้านฉันนะ"ป๊อปปี้พูด
 
"แต่ตอนนี้ฟางอยู่ห้องนี้ แล้วมันก็ถือว่าเป็นห้องส่วนตัวของฟาง"ฟางบอก
 
"เหรอ"ร่างสูงไม่แยแสกับคำพูดของเธอ เขาเดินเข้าไปสำรวจโนน่นี่ตามใจตน
 
"นี่คุณ"ฟางรีบไปลากเขาออกทันที
 
"อะไร หรือว่าเธอมีความลับห๊ะ"ป๊อปปี้จ้องหน้าเธอ
 
"ออกไปจากห้องฉันได้แล้วค่ะ"หญิงสาวเอ่ยปากไล่
 
"อย่าคิดนะว่าเธอจะอยู่ที่นี่ได้นาน"
 
"คุณภาณุ อยากไล่ก็ไล่สิคะ ฟางก็ไม่ได้อยากจะอยู่หรอก  บ้านที่มี
แต่คนที่มีแต่ความคิดต่ำๆ อย่างคุณน่ะ"
 
"เธอกำลังจะทำให้ฉันโกรธนะ"ป๊อปปี้กระชากตัวเธอมาใกล้
 
"แล้วยังไงคะ คุณจะฆ่าฟางเหรอ"ฟางมองเขาอย่างกวนประสาทสุดๆ
 
"ยัยเด็กบ้า"ป๊อปปี้จับตัวหญิงสาวไว้แน่นก่อนจะบดขยี้จูบเธออย่างร้อนแรง
ฟางอึ้งทำอะไรไม่ถูก เพราะเธอไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนจูบเลย
 
"ว้าย!"พิมมองภาพพี่สาวจูบกับลูกชายเจ้าของไร่ด้วยความตกใจ
 
อัพเรื่องนี้ก่อน แล้วเดี๋ยวจะอัพเรื่องอื่นด้วยนะคะ อย่าลืมเม้นต์ให้นร้า