พรหมรักลวงใจ
เขียนโดย 
อโณทัย
วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.44 น.
แก้ไขเมื่อ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2557 22.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คุณเคนตะ"พิมกุมมือเคนตะไว้แน่นรอเขาฟื้น
"เรียกสามีฉันทำไม"จินนี่มองการกระทำเธออย่างไม่ชอบใจนัก
"พิมว่า คุณจินนี่ควรจะหลีกทางให้พิมนะคะ"
"ฉันมาก่อนเธอนะ"จินนี่ไม่ยอม
"มาก่อนก็ไปก่อนได้ค่ะ"พิมมองเธออย่างไม่ยอมแพ้
"กล้ามากนะ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน"
"คุณจินจะทำอะไรพิม้เหรอคะ"พิมท้าทาย
"มานี่"จินนี่กระชากร่างพิมออกมาให้ห่างเคนตะ
"โอ๊ย...ปล่อยพิมนะคะ"พิมร้องลั่น
"ปล่อยเหรอ เหอะ...แล้วเมื่อกี้ใครทำหน้าท้าทายฉันห๊ะ"
"นั่นแม่ทำอะไรน่ะ"โทโมะมาเยี่ยมพ่อเลยเข้ามาเห็นเข้ารีบจับทั้งสอง
แยกจากกัน
"ฮึก...ฮือ..."พิมร้องไห้ใหญ่
"เงียบเลยนะ ไม่ต้องมาเรียกคะแนนความสงสาร"
"พอเถอะครับ"โทโมะรีบปรามจินนี่
"คุณโทโมะ"พิมรีบไปออเซาะเขาทันที
"ออกมาจากลูกชายฉันนะ"จินนี่ไปดึงพิมออกแต่โทโมะขวางไว้
"โมะว่าแม่สงบสติอารมณ์ดีกว่านะครับ ส่วนเธอกลับไปที่ไร่ก่อน"โทโมะพูด
"แต่พิม..."พิมไม่อยากห่างเคนตะ
"ถ้าไม่ออกไป ฉันจะลากเธอออกไป"จินนี่มองหน้าพิมอย่างเอาจริง
"ไปสิ"โทโมะหันไปมองพิม พิมจึงจำต้องออกไป
"ทำไม..."จู่ๆจินนี่ก็ทรุดนั่งแล้วร้องไห้
"ไม่เป็นไรนะครับ แม่"โทโมะรีบไปประคอง
"ไม่...แม่ไม่เป็นไร"
"แม่โอเคนะครับ"โทโมะมองจินนี่ที่เช็ดหน้าเช็ดตาแล้วลุกขึ้น
"เคนตะ"จินนี่ค่อยๆเดินไปหาเคนตะที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้
"เฮ้อ...."โทโมะมองแม่เขารู้สึกสงสารมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
ไร่กุหลาบจิระคุณ
"เฟย์ แกมีแฟนรึยังเนี่ย"บูมถาม
"อ่อ...มีแล้ว ชื่อธามไท"เฟย์ยิ้ม
"ดีแล้วล่ะ ตอนแรกฉันก็นึกว่าแกยังจะรักพี่เขื่อนอยู่ซะอีก"บูมว่า
"ทำไมแกคิดงั้นอ่ะ"เฟย์มองหน้าเพื่อนรัก
"ก็เพราะตอนที่แกคบกับพี่ชายฉัน แกดูรักเขามากเลยน่ะสิ"
"รักมาก ก็ไม่ใช่ว่าจะลืมยากนิน่า"เฟย์พูด
"จริงด้วยสินะ"
"แล้วเขื่อนเป็นไงบ้างอ่ะ"เฟย์ถามไถ่ถึงเขื่อน
"ก็สบายดี ธุรกิจร้านขนมของพี่เขื่อนกำลังรุ่งมาก"
"เขาคงมีแฟนใหม่แล้วล่ะสิ"เฟย์ว่า
"ยังเลยนะ ไม่มีเลย สงสัยจะยุ่งกับงาน"
"อ๊ะ...ธามไทโทรมา ขอตัวแป๊ปนะ"เฟย์ลุกเดินออกไปทันที บูมมองตาม
ก่อนจะยิ้มนิดๆ เธอจะต้องทำให้เฟย์กับพี่ชายเธอกลับมารักกันให้ได้
ฟางนั่งๆนอนๆอยู่บนเตียงในห้อง ไม่รู้จะทำอะไรเลยหยิบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาล
เข้มที่วางอยู่ตรงหัวเตียงมาเล่น ซึ่งมันเป็นเจ้าของ
"น่ารักจังนะแกน่ะ"ฟางยิ้มให้มันก่อนจะกอดไว้ด้วยความหมันเขี้ยว
"ใครให้เธอหยิบตุ๊กตาของฉัน"
"อ๊ะ...คุณภาณุ"ฟางตกใจ เมื่อเห็นป๊อปปี้เข้ามาในห้อง
"ให้อยู่ไม่พอ นี่คิดจะขโมยของอีกรึไง"
"คุณไม่มีมารยาทเลยนะคะ เข้ามาตามใจชอบได้ยังไง"
"ทำไม จะทำไม่ได้ บ้านนี้มันบ้านฉันนะ"ป๊อปปี้พูด
"แต่ตอนนี้ฟางอยู่ห้องนี้ แล้วมันก็ถือว่าเป็นห้องส่วนตัวของฟาง"ฟางบอก
"เหรอ"ร่างสูงไม่แยแสกับคำพูดของเธอ เขาเดินเข้าไปสำรวจโนน่นี่ตามใจตน
"นี่คุณ"ฟางรีบไปลากเขาออกทันที
"อะไร หรือว่าเธอมีความลับห๊ะ"ป๊อปปี้จ้องหน้าเธอ
"ออกไปจากห้องฉันได้แล้วค่ะ"หญิงสาวเอ่ยปากไล่
"อย่าคิดนะว่าเธอจะอยู่ที่นี่ได้นาน"
"คุณภาณุ อยากไล่ก็ไล่สิคะ ฟางก็ไม่ได้อยากจะอยู่หรอก บ้านที่มี
แต่คนที่มีแต่ความคิดต่ำๆ อย่างคุณน่ะ"
"เธอกำลังจะทำให้ฉันโกรธนะ"ป๊อปปี้กระชากตัวเธอมาใกล้
"แล้วยังไงคะ คุณจะฆ่าฟางเหรอ"ฟางมองเขาอย่างกวนประสาทสุดๆ
"ยัยเด็กบ้า"ป๊อปปี้จับตัวหญิงสาวไว้แน่นก่อนจะบดขยี้จูบเธออย่างร้อนแรง
ฟางอึ้งทำอะไรไม่ถูก เพราะเธอไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนจูบเลย
"ว้าย!"พิมมองภาพพี่สาวจูบกับลูกชายเจ้าของไร่ด้วยความตกใจ
อัพเรื่องนี้ก่อน แล้วเดี๋ยวจะอัพเรื่องอื่นด้วยนะคะ อย่าลืมเม้นต์ให้นร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
