พรหมรักลวงใจ

"ฟาง เธอจะเกลียดฉันไม่ได้นะ ฉันรักเธอนะ"ป๊อปปี้ตะโกนพูดไปในขณะ
ที่วิ่งตามเธอ
ปัง!...เสียงรถปะทะเข้ากับร่างเล็ก ฟางค่อยๆกระเด็นมาอยู่ตรงหน้าร่างสูง
เขายืนนิ่งช็อก เมื่อเห็นคนรักนอนแน่นิ่ง ไม่ได้สติ
 
"ฟาง...ฉันขอโทษ ฟางคนดี...อย่าเป็นอะไรไปนะ"แล้วเขาก็รีบนำเธอส่ง
โรงพยาบาล
 
 
"แก้ว"โทโมะเดินมาหาร่างเล็กที่กำลังตรวจดูบัญชีการตลาดของไร่อยู่
 
"คะ"แก้วหันไปสบตากับชายหนุ่ม
 
"ทำแต่งานไม่สนใจสามีเลย"
 
"คุณโทโมะ พูดอะไรคะเนี่ย สามีอะไรกัน"แก้วโวยหน้าแดง
 
"เธอเนี่ย ชอบทำฉันสติแตก"โทโมะล็อกตัวเธอเข้ามากอดและเริ่มจูบ
นัวเนียไปตามเนื้อตัว
 
"คุณโทโมะคะ แก้วทำงาน"
 
"ไม่สน"โทโมะยังคงซุกซนกับร่างกายของเธอไม่เลิก
 
"ถ้าคุณฉวยโอกาสกับแก้วอีกนะ แก้วจะ...."
 
"ฉันไม่กลัวหรอก ขู่อะไรเอาเลย"โทโมะบอก
 
"แก้วจะไม่แต่งงานกับคุณค่ะ"แก้วพูด ทำเอาโทโมะเหวอ
 
"แก้ว อย่าพูดเล่นนะ"เขากลัวขึ้นมา
 
"ไม่เล่นค่ะ ถ้าคุณทำอีก แก้วไม่แต่งแน่"
 
"เฮ้อ...โอเคๆไม่ทำล่ะๆ"โทโมะรีบปล่อยตัวเธอ แก้วยิ้มแล้วออกไปทำงานต่อ
 
 
"ฟาง...เธอต้องตื่นขึ้นมานะ ตื่นมาเพื่อกลับไปแต่งงานกับฉัน"ป๊อปปี้
เฝ้าบอกร่างเล็ก เธอยังคงนอนนิ่ง นี่ก็ผ่านไปสองวันแล้ว ทำไมเธอยัง
ไม่ฟื้นสักที
 
"แหม...ขอสาวแต่งงานซะด้วย"เสียงใสๆของเฟย์ทำให้เขาหันไปมอง
 
"เฟย์ เขื่อน บูม มาได้ยังไงน่ะ"ป๊อปปี้แปลกใจ
 
"เหาะมาค่ะ"บูมบอกยิ้มๆ
 
"ตลก...เฮ้อ...."ป๊อปปี้มองร่างบางบนเตียงผู้ป่วยอย่างกลุ้มใจ
 
"อย่าเครียดไปเลย เดี๋ยวฟางก็ตื่น"เขื่อนบอก
 
"พี่ป๊อปรู้ไหม ยัยพิมอะไรนั่น ถูกตำรวจจับไปแล้วนะ"
 
"อะไรนะ"ป๊อปปี้ตกใจ
 
"พิมพยายามจะเข้ามาทำร้ายคุณจิน"เขื่อนบอก
 
"แล้วแม่เป็นไงบ้าง"ป๊อปปี้รีบถาม
 
"แม่สบายดีค่ะ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว"เฟย์บอก
 
"อืม ดีแล้วล่ะ"
 
"ก็คงมีแต่เรื่องฟาง ที่จะต้องห่วง"ป๊อปปี้ถอนหายใจ
 
"ฉันผิดเองแหละ ฉันทำให้ฟางเป็นแบบนี้"
 
"อย่าโทษตัวเองสิคะ"บูมพูด
 
"ฟาง เธอรีบฟื้นนะ ฉันจะพาเธอกลับไปที่ไร่ เธอต้องไปเป็นเจ้าสาวฉันนะ
ฟาง"ป๊อปปี้กุมมือเธอเอาไว้แล้วพูด  ทุกคนมองเขาอย่างเห็นใจ
 
 
 
สู้ๆๆๆนะพี่ป๊อป