พรหมรักลวงใจ

"ถึงแล้วเหรอคะ"ฟางเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มหยุดยืนที่ประตูห้องนึง
 
"เธอคิดยังไง ถึงได้หอบผ้ามาอยู่ที่นี่ ไม่อายรึไง"
 
"ทำไมต้องอายด้วยล่ะ"หญิงสาวทำหน้างง
 
๐"ถามอะไรโง่ๆ ก็น้องสาวเธอน่ะเป็นเมียน้อยพ่อฉัน หึ...แล้วเธอก็ยังใช้ให้
น้องเธอ เป็นคนขอให้พ่อฉันพาเธอเข้าบ้านอีก เอ๊ะ...หรือว่าเธอต้องการ
จะเป็นนางบำเรอพ่อฉันอีกคน"ป๊อปปี้เหยียดหยามอย่างดูถูก
 
"คุณพูดอะไร"ฟางมองหน้าเขา
 
"แหม... ไร้เดียงสาเสียเหลือเกินนะ"
 
"ฟางไม่รู้หรอกนะคะ ว่าคุณเกลียดฟาง เกลียดน้องของฟางแค่ไหน
ฟางแค่มาขออาศัยอยู่ชั่วคราว  แล้วฟางก็จะไป...."
 
"งั้นเหรอ ก็ขอให้มันจริงล่ะกันนะ "ป๊อปปี้ว่า
 
"ขอบคุณนะคะ"ฟางเข้าไปในห้องก่อนจะวางของลง
 
"หวังว่าอยู่ที่นี่เธอคงจะรู้นะว่าต้องทำตัวยังไง"
 
"ป๊อปคะ หายไปไหนตั้งนาน"แบมเดินมาเกาะแขนเขา
 
"อ่อ....มาดูแลคนอาศัยใหม่อยู่น่ะครับ แบม"
 
"ใครเหรอคะ"แบมถาม
 
"ยัยนี่ไงครับ"ป๊อปปี้มองไปที่ฟาง
 
"ชื่อฟางค่ะ ไม่ได้ชื่อยัยนี่"ฟางบอกทันที
 
"ใช่ เมียใหม่พ่อป๊อปรึเปล่าคะเนี่ย"แบมยิ้มเยาะ
 
"ไม่ใช่หรอก แบม แต่ก็ไม่เชิง"ป๊อปปี้ยิ้มมุมปาก
 
"พวกคุณมันต่ำคิดแต่เรื่องสกปรก"
 
"หึ...ขอบคุณที่ชม"ป๊อปปี้เดินพาแบมออกไป ฟางมองตาม เธอรู้สึกไม่ถูก
ชะตากับเขาเลยสักนิด ผู้ชายอะไรปากร้าย เอาแต่ใจตัวเองชะมัด
ตกบ่าย
"สวยจัง"ฟางลงมาเดินเล่นในไร่กุหลาบจิระคุณ
 
"แต่ผมว่าดอกไม้สวยน้อยกว่าคุณนะครับ"
 
"คุณ...."ฟางจำได้ว่าเพิ่งเจอเขาเมื่อกี้ที่ห้องรับแขก
 
"ครับ ผมโทโมะ"โทโมะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
 
"ฟางค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"ฟางยิ้มตอบ
 
"ชอบที่นี่ไหมล่ะครับ"โทโมะถาม
 
"ชอบค่ะ ชอบมาก ที่นี่อากาศเย็นสบาย"
 
"คุณฟางนี่น่ารักกว่าน้องสาวคุณอีกนะครับ"
 
"คะ"ฟางมองหน้าโทโมะอย่างงงๆ
 
"คุณฟางอยากเรียนรู้งานในไร่รึเปล่าล่ะครับ เดี๋ยวผมสอนให้ได้"โทโมะถาม
 
"จริงเหรอคะ ขอบคุณนะคะ คุณโทโมะ"ฟางยิ้มดีใจ
 
"ดีใจอะไรกันนักเหรอคะ"เฟย์เดินเข้ามาควงแขนพี่ชาย
 
"นี่คงเป็นน้องสาวคุณใช่ไหมคะ"ฟางยิ้ม
 
"นี่ พี่โมะ ลดตัวไปคุยกับมันเหรอ"เฟย์พูด
 
"ทำไมล่ะ คุณฟาง เขาก็น่ารักดีออก"
 
"น่ารักตรงไหนคะ ทั้งเตี้ย ทั้งขาสั้น ตัวก็เล็กยังกับมด"เฟย์ว่า
 
"เฟย์ อย่าไปว่าเขาอย่างนั้นสิ"โทโมะปราม
 
"งั้นฟางขอตัวก่อนล่ะกันนะคะ"ฟางเดินออกไป
 
"พี่โมะ ต้องระวังยัยนี่นะคะ มันต้องมาอ่อยพี่ชายเฟย์แน่ๆ"
 
"เฟย์ ไม่เอาน่า อย่าไร้สาระ"โทโมะเอือมระอา เดินหนีไป เฟย์ได้แต่
ทำหน้ามุ่ยที่พี่ชายไม่ยอมเชื่อตน
 
"เฮ้อ...."ฟางมานั่งเล่นแถวลำธารหลังไร่กุหลาบคนเดียว เธอไม่เข้าใจจริงๆ
ทำไมมีแต่คนรังเกียจหรือไม่ก็เกลียดเธอ ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด
 
"พี่ฟาง"พิมมาเดินเล่นเลยมาเจอเข้า
 
"พิม คนบ้านนี้เขาไม่ชอบพิมใช่ไหม"ฟางถามทันที
 
"อืม  ก็แน่แหละ ก็พิมเป็นเด็กของคุณเคนตะเขานิน่า"
 
"นี่ พิม เป็นอย่างที่เขาบอกจริงๆน่ะเหรอ"ฟางตกใจ
 
"คุณป๊อปคงจะบอกพี่สินะ"พิมพอจะรู้ว่าใครไม่ชอบเธอบ้าง
 
"คุณป๊อป หมายถึง... ผู้ชายคนที่พาพี่ไปที่ห้องใช่ไหม"
 
"เขาเกลียดพิม"พิมบอก
 
"ทำไมพิมทำตัวแบบนี้ พี่จะไม่อยู่ที่นี่ให้คนอื่นเขาดูถูกหรอก"ฟางพูด
 
"ถ้าพี่ฟางไป เราไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก"
 
"พิม......"ฟางอึ้งไป
 
"พิมรักพี่ฟางนะ "พิมเดินไปกอดพี่สาว ฟางนิ่งสักพักก่อนจะกอดตอบ
 
"พี่รู้แล้ว"
 
"รู้แล้วก็ห้ามไปไหน เข้าใจนะคะ"พิมบอก
 
"เข้าใจแล้ว"ฟางทำทีเป็นเข้าใจแต่ในใจก็ยังคิดหาทางย้ายออกไปจากที่นี่
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
 
อัพเพิ่มล่ะนะครัช   รีดเดอร์ที่รักทุกคน