พรหมรักลวงใจ

"ไม่เป็นไรค่ะ"ฟางยิ้มตอบ
 
"บางทีฉันยังสงสัยเลยนะ ว่าเธอกับพิมไม่ใช่พี่น้องกัน"เขามองเธอก่อนจะพูด
 
"อาจเป็นเพราะฟางกับพิมเคยแยกกันอยู่ตอนเด็กๆมั้งคะ"ฟางยิ้มนิดๆ
 
"เธอแตกต่างกับผู้หญิงทุกคนที่ฉันเคยคบมา"
 
"พูดแบบนี้ ฟางก็เขินแย่สิคะ"ฟางว่า
 
"ฉันว่าฉันมั่นใจแล้วล่ะ"เขายิ้มก่อนจะกุมมือหญิงสาวเอาไว้
 
"คุณภาณุ...."
 
"หืม...."ป๊อปปี้จ้องมองฟาง
 
"คุณมั่นใจอะไรเหรอคะ"
 
"ฉันรักเธอ"ชายหนุ่มกระซิบอย่างแผ่วเบาแต่เสียงนั้นชัดเจนไปถึงในใจ
ของอีกฝ่าย
 
"....."ฟางเขินจนพูดอะไรไม่ออก
 
"เขินอะไร หืม...อยากฟังอีกทีไหม"
 
"ฟางก็รักคุณค่ะ"ฟางยิ้ม
 
๐"น่ารักที่สุด"ป๊อปปี้ยืนกอดกับฟางอยู่ที่ระเบียง หวังว่าความรักของเธอ
กับเขาคงจะไม่มีอุปสรรคใดๆ
 
 
"แก้ว"โทโมะเรียกแก้วที่กำลังทำงานในไร่อยู่ เธอไม่คุยกับเขามาสองสาม
วันแล้ว
 
"มีอะไรเหรอคะ คุณโทโมะ"แก้วถามแต่ไม่ยอมมองหน้าเขา
 
"ฉันอยากให้เธอไปขนเอกสารในห้องฉันหน่อย"
 
"แก้วยังไม่ว่างน่ะค่ะ เดี๋ยวแก้วให้คนอื่นไปนะคะ"แก้วบอก
 
"แก้ว"โทโมะดึงแก้วไว้
 
"ปล่อยแก้วค่ะ"แก้วบอก
 
"ไม่แก้ว ทำไมเธอถึงต้องหลบหน้าฉันด้วย"
 
"แก้วแค่ไม่อยากเจอคุณ"แก้วพูดโทโมะ
 
"แก้ว เธอเป็นอะไร"เขาถาม เมื่อเห็นเธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตา
 
"แก้วไปนะคะ ต้องทำงานต่อ"แก้วรีบไปทันที
 
"แก้ว"โทโมะไม่ยอมพยายามจะคุยกับเธอให้ได้
 
"อะไรคะ แก้วรีบ"
 
"รีบขนาดไหนก็ต้องมีเวลาคุยกับเจ้านาย"
 
"แต่แก้วไม่ว่าง อ๊ะ..."แก้วถูกโทโมะช้อนร่างไปที่ห้องทำงาน
 
"ปล่อยนะคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น"แก้วโวยวาย
 
"จะมีคนเห็นก็เพราะเธอโวยนั่นแหละ"
 
"ก็มันน่าไหมล่ะคะ"แก้วมองค้อนเขา
 
"อย่าเมินเฉยฉันได้ไหมแก้ว"
 
"แล้วทำไมคุณต้องเดือดร้อนล่ะคะ แก้วไม่ได้สำคัญอะไรกับคุณซะหน่อย"
เธอว่า โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนจะอุ้มร่างบางบนโต๊ะทำงาน
 
"คุณโทโมะ อย่านะคะ"แก้วรีบกระเถิบหนี
 
"อย่าอะไร ไม่มีใครเห็นหรอก"เขาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อหญิงสาวออก
 
"ไม่เอาค่ะ"แก้วพยายามลุกหนีแต่ก็ถูกโทโมะขึงตัวไว้
 
"เธอน่ารักมากแก้ว"โทโมะค่อยๆก้มลงจูบปากหญิงสาว แก้วจูบตอบเขา
ก่อนจะปล่อยให้มันเลยตามเลย
 
 
อั๊ยยะ  สองคู่นี้แข่งกันหวาน