พรหมรักลวงใจ

8.3

เขียนโดย อโณทัย

วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.44 น.

  40 ตอน
  105 วิจารณ์
  60.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2557 22.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฮึก...ฮือ..."จินนี่นอนร้องไห้อยู่ในห้อง เธอคิดถึงลูก คิดถึงสามีของเธอมาก

เหลือเกิน แต่จะให้เธอไปทรมานต่อก็คงจะไม่ไหว

 

"จินนี่ แม่เอาข้าวต้มมาให้กิน"มัตตรา แม่ของจินนี่ เดินมาวางข้าวต้มที่โต๊ะ

 

"ขอบคุณนะคะ"จินนี่ลุกขึ้นมาก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง

 

"แล้วทำแบบนี้เคนตะเขารู้ไหม"

 

"อย่าไปพูดถึงเขาเลยค่ะ"จินนี่ตักข้าวต้มกิน

 

"จินนี่มีอะไรก็คุยกันให้เข้าใจสิลูก"แม่ว่า

 

"คุยไปเขาก็ไม่เข้าใจจินหรอกค่ะ"

 

"ไม่เอาน่าลูก ลองคุยกันดูก่อน แล้วถ้ามันไม่ไหวจริงๆเราก็ถอยออกมา"

 

"....."จินนี่เงียบ นิ่งคิด แม่ของจินนี่บอกเท่านั้นก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

 

 

"เมื่อไหร่นายจะกลับบ้านไปให้พ้นๆไรนี้สักที"บูมมองหน้าธามไทพลางเดิน

เข้ามาหาเขา

 

"แล้วทำไมฉันจะต้องรีบกลับด้วยล่ะ"

 

"ก็เพราะนายอยู่ไปก็เป็นก้างขวางคอน่ะสิ"บูมพูด

 

"ก้างขวางคอ...."ธามไทไม่เข้าใจในสิ่งที่บูมพูด

 

"นายต้องเลิกกับเฟย์"

 

"ทำไม ฉันจะต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ"

 

"ก็เพราะที่มีนายอยู่ มันทำให้พี่ฉันเสียใจ"

 

"แล้วยังไง"ธามไทไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวอะไรกับเขาตรงไหน

 

"แล้วยังไงล่ะ นายก็ต้องเลิกกับเพื่อนฉัน"

 

"ไม่เลิก"ธามไทพูด

 

"ต้องเลิก นายต้องเลิกกับเฟย์"

 

"ธามไท มีอะไรกันเหรอ"เฟย์เดินมาหาทั้งคู่

 

"ฮึ่ย...."บูมมองอย่างขัดใจก่อนจะเดินออกไป

 

"เพื่อนเฟย์สติดีรึเปล่าน่ะ"ธามไทถาม

 

"ทำไมเหรอ ธาม"เฟย์สงสัย

 

"อย่าไปสนใจเลย ไม่มีอะไรหรอก ไร้สาระน่ะ"

 

"อ่อ...อืม"เฟย์ไม่คิดอะไร

 

"แล้วเรื่องแม่ของเฟย์เป็นไงบ้าง"ธามไทถาม

 

"พี่ป๊อปกำลังจะไปดูบ้านยาย"เฟย์บอก

 

"อีกสองสามวัน ธามก็ว่าจะกลับบ้านแล้วล่ะ"

 

"ธามยังไม่กลับไม่ได้เหรอ"เฟย์กุมมือเขาไว้

 

"ทำไม"ธามไทมองเฟย์

 

"เฟย์อยากให้ธามอยู่เป็นเพื่อนเฟย์ก่อนจนกว่าแม่จะกลับมา"

 

"ก็ได้"ธามไทบอก เฟย์ยิ้มออกมาก่อนที่ทั้งสองจะกอดกัน

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

"อืม..."ฟางตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์งัวเงีย ก่อนจะมองไปรอบๆไม่เห็นชายหนุ่ม

จึงรีบเดินหา จนกระทั่งเปิดประตูออกจึงเห็นว่าเขานอนหลับอยู่หน้าห้องพัก

 

"หายโกรธรึยัง ฟาง"ป๊อปปี้รู้สึกตัวจึงรีบถาม

 

" คนบ้า ทำไมไม่ไปนอนในห้อง"

 

"เธอบอกอยากอยู่คนเดียว"ป๊อปปี้พูด

 

"ดูซิเนี่ย...ยุงกัดเป็นผื่นเต็มเลย"ฟางสำรวจเนื้อตัวของเขาไปทั่ว ป๊อปปี้

แอบยิ้มที่เห็นเธอเป็นห่วง

 

"เธอไม่โกรธฉันแล้วใช่ไหม ฉันขอโทษนะ"

 

"ไป เข้าห้องพักเถอะค่ะ"ฟางรีบพาเขาเข้าไปในห้อง

 

"เพลียจัง"ป๊อปปี้พิงที่โซฟาอย่างเพลียๆ แน่ล่ะ...ไปนอนอยู่ที่หน้าประตู

ยุงก็กัด นอนก็ไมสบาย ใครจะไปหลับสนิทล่ะ

 

"เพลียก็นอนก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟางจะไปเตรียมอาหารเช้าให้"ฟางบอก

 

"อืม"ป๊อปปี้ค่อยๆหลับตาลง ฟางเดินเข้าไปในครัวเพื่อจะหาอะไรมาให้

ชายหนุ่มทานก่อนที่จะเดินทางต่อ

 

 

เม้นต์กันหน่อยนะ เปนกำลังใจหน่อย ไม่งั้นจะงอนไม่อัพเลย

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา