พรหมรักลวงใจ

"ยังไงซะ ป๊อปก็ไม่ยอมให้พ่อพาเด็กใหม่เข้ามาในบ้าน"ป๊อปปี้ลูกชายคนโต

ของเคนตะกับจินนี่เจ้าของไร่กุหลาบจิระคุณกว่าสามพันไร่เอ่ยปากบอก

อย่างไม่พอใจ

 

"แกไม่มีสิทธิมายุ่งเรื่องของฉัน"เคนตะว่า

 

"ทำไมพ่อทำแบบนี้ พ่อไม่สงสารแม่รึไง"

"ทำไมต้องสงสาร แม่แกเขาก็ไม่เห็นว่าอะไร"

 

"เขาไม่ว่าก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เสียใจ"ป๊อปปี้บอก

 

"เงียบไปเลย ไอ้ป๊อป แกเป็นลูก แกไม่มีสิทธิมาสั่งสอนพ่ออย่างฉัน"

เคนตะพูดก่อนจะจ้องหน้าลูกชายตนนิ่ง

 

"ทำไมจะไม่ได้ ป๊อปเป็นลูก ป๊อปต้องเตือน ป๊อปไม่อยากให้พ่อกลายเป็นไอ้แก่

ตัณหากลับในสายตาคนงานในไร่หรือเด็กในบ้านเรา"

 

"ป๊อปปี้!"เพียะ....เคนตะเหลืออดตบหน้าลูกชายจนหน้าหัน

 

"เคนตะ นี่คุณทำอะไรลูกคะ"จินนี่เห็นเข้ารีบถลาเข้ามาดูลูกชายสุดรักทันที

 

"แกจำไว้นะ ป๊อปปี้ เป็นแค่ลูกอย่ามาบังอาจสั่งสอนฉัน"เคนตะโมโหออกไป

ข้างนอกทันที

 

"เจ็บตรงไหนรึเปล่าลูก"จินนี่ถามด้วยความห่วงใย

 

"ไม่ครับแม่"ป๊อปปี้บอก

 

"แน่ใจนะ ป๊อปอย่าไปถือสาพ่อเลยนะลูก เขาก็เป็นแบบนี้แหละ"จินนี่พูด

 

"แม่ครับ แต่พ่อกำลังจะพาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาในบ้านเรา"

 

"แม่รู้"จินนี่แอบช้ำใจอยู่เหมือนกัน

 

"แม่รู้....แต่แม่ก็ยอมอย่างนั้นเหรอครับ"

 

"อะไรที่มันทำให้เขามีความสุข แม่ก็คงต้องยอม"

 

"แม่ยอม แต่ป๊อปไม่ยอม ป๊อปไม่ยอมให้พ่อพาใครเข้ามาทำร้ายหัวใจแม่

ฃเด็ดขาด" ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงจริงจัง เขาไม่ยอมให้พ่อทำร้ายจิตใจ

แม่ไปมากกว่านี้แน่...

ตกเย็น

เคนตะพาพิมสาวคนใหม่ที่เขาเอามาหวังจะให้เป็นภรรยาอีกคน ป๊อปปี้

เห็นเข้าก็มาโวยวายทันที

"ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้"

 

"ป๊อป แกอย่ามาก้าวร้าวใส่หนูพิมนะ"เคนตะพูด

 

"นี่ ใครเหรอคะ"พิมเกาะแขนเคนตะก่อนจะมองไปที่ป๊อปปี้

 

"อย่าไปสนใจเลย ก็แค่ไอ้ลูกนอกคอกเท่านั้นแหละ"

 

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันพิมค่ะ"พิมยิ้มหวาน

 

"ฉันไม่ต้องการรู้จักผู้หญิงโสเภณีอย่างเธอ"

 

"ตาป๊อป!"เคนตะมองหน้าป๊อปปี้

 

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณเคนตะ"พิมบอก

 

"ไม่ได้ หนูพิม ถ้าฉันไม่เตือนมันจะเคยตัว"

 

"ป๊อปขอตัวนะครับพ่อ"ป๊อปปี้เดินออกไปทันที

 

"ป๊อปปี้ กลับมานี่นะ ไอ้ลูกบ้า"เคนตะตะโกนเรียก

 

"ใจเย็นๆนะคะ พิมว่าเราขึ้นข้างบนกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพิมจะนวดให้คุณ

หายเหนื่อย"

 

"ก็ดีเหมือนกัน"เคนตะยิ้มก่อนจะพาพิมขึ้นไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

ป๊อปปี้เดินมาดูงานในไร่กุหลาบ จึงเจอโทโมะน้องชายของเขากำลังตัด

แต่งกิ่งกุหลาบอยู่อย่างชำนิชำนาญ

"พี่ป๊อปตื่นเช้าจังเลยวันนี้"โทโมะทักทาย

 

"แกพูดยังกับว่าฉันเป็นคนขี้เซาตื่นสายอย่างนั้นแหละ"

 

"ฮ่าๆ..."โทโมะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

 

"แล้วนี่ยัยเฟย์ไปไหนล่ะ"ป๊อปปี้ถามหาน้องสาวคนเล็ก

 

"สงสัยจะไปหาเพื่อน"

 

"เฮ้อ...ยัยเฟย์นี่ก็นะ พอปิดเทอมแล้ว หนีเที่ยวตลอด"

 

"นินทาเฟย์กันอยู่เหรอคะ พี่ชายทั้งสอง"เฟย์พูดเสียงร่าเริงมาแต่ไกล

 

"หายไปไหนมา เฟย์ ตั้งแต่เมื่อวาน ฉันไม่เห็นแกเลย"

 

"พี่ป๊อปอ่า...เฟย์ก็ต้องไปลั้ลลากับเพื่อนบ้างสิคะ"เฟย์ว่า

 

"ลั้ลลาน่ะได้ แต่อย่าให้มันบ่อยนัก"ป๊อปปี้ว่า

 

"โธ่....พี่ป๊อป ก็ปล่อยๆน้องบ้าง"

 

"แกเงียบไปเลย โทโมะ แกนี่ตัวดีเลยชอบให้ท้ายยัยเฟย์"

 

"ก็พี่โทโมะเขาดีไง ไม่เหมือนพี่ป๊อป"เฟย์ว่าก่อนจะควงแขนโทโมะ

 

"เออ เข้าข้างกันเข้าไปเถอะ "ป๊อปปี้เดินหนีสองคนอย่างงอนๆ เฟย์รีบวิ่งตาม

 

"โอ๋....ง้อๆ"เฟย์ยิ้มให้

 

"หึ...ยัยน้องบ๊อง"ป๊อปปี้ยีผมเฟย์จนมันฟูขึ้นกว่าเดิม

 

"ใครบ๊อง ถ้าเฟย์บ๊องนะ พี่ป๊อปก็บ้า ส่วนพี่โมะก็เบ๊อะ ฮ่าๆ"

 

"อ้าว....แล้วดึงพี่ไปเกี่ยวด้วยทำไม"โทโมะงง

 

"ฮ่าๆๆๆ"สามพี่น้องหัวเราะกันเสียงดังอย่างมีความสุขภายในไร่กุหลาบจิระคุณ

 

ฝากเรื่องนี้ด้วยนะครัช รีดเดอร์ทุกคน  เม้นต์กันหน้อยนร้า