My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“มีอะไรไอ้เขื่อน” ป๊อปปี้เปิดประตูออกมาถามน้องชายอย่างเบื่อหน่าย

“พี่ป๊อป! ผมว่าสามคนนั่นหายไปนานแล้วนะพี่ ทำไมป่านนี้ถึงยังไม่กลับมาสักทีล่ะ”

“แกมาถามฉันแล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ ฉันไม่ได้ไปกับยัยพวกนั้นซะหน่อย”

“โห่พี่ป๊อป นี่พี่ไม่เป็นห่วงสามคนนั่นบ้างเหรอไง เจ๊ฟางเขาก็ไปด้วยนะ” เขื่อนพูด

“ก็รู้แล้ว! แต่เดี๋ยวไม่นานเขาก็กลับมาเองแหละ แกจะเดือดร้อนอะไรนักหนาเนี่ย”

“ไม่เดือดร้อนได้ไงล่ะ ถ้าเกิดแก้วเกิดขับรถไปชนใครขึ้นมาพี่จะทำยังไง”

“แกก็ลองไปเคาะประตูห้องถามพี่โมะดูสิ เผื่อเขาจะรู้ว่าทำยังไงดี” ป๊อปปี้พูด ก่อนทำท่าจะปิดประตู แต่เขื่อนดันไว้ซะก่อน

“ไม่เอาอ่ะ ขืนไปเคาะประตูห้องพี่โมะนะ มีหวังผมได้ถูกพี่โมะไล่เตะเอาแหงๆ” เขื่อนพูดพร้อมกับส่ายหน้า

“แล้วที่แกมาเคาะประตูห้องฉันเนี่ย แกไม่กลัวว่าแกจะถูกฉันเตะเอาบ้างเหรอไงฮะ”

“ไม่ครับ เพราะผมรู้ว่าพี่ป๊อปของผมเนี่ย สุดแสนจะใจดี๊ใจดี พี่ป๊อปคงไม่ใจร้ายไล่เตะผมเหมือนพี่โมะหรอก...ใช่มั้ยครับ”

“ฉันจะใจร้ายกับแกก็ตอนนี้แหละ ถ้าแกจะรอสามคนนั่นนะ แกลงไปรอข้างล่างนู่น แล้วไม่ต้องมาเคาะประตูห้องฉันอีกนะ ฉันมีงานต้องทำส่งอาจารย์ ไม่ว่างมาเล่นกับแกหรอก” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับจะปิดประตูอีกครั้ง แต่เขื่อนก็รีบดันไว้

“เดี๋ยวก่อนสิพี่ป๊อป ผมแค่มาเคาะประตูห้องพี่แค่นี้เองนะ ทำไมพี่ต้องรำคาญด้วยอ่ะ”

“ก็แกเล่นมาเคาะทุกห้านาทีตั้งแต่ยัยพวกนั้นออกไป เป็นแก แกจะรำคาญมั้ยฮะ” ป๊อปปี้พูด ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าน้องชายทันที เขื่อนมองอย่างเซ็งๆ นี่เขาผิดเหรอไงเนี่ยที่เป็นห่วงพวกสามสาวนั่นน่ะ

ปี้น ปี้น

เสียงแตรรถที่หน้าบ้านบ่งบอกให้รู้ว่าสามสาวกลับมาแล้ว เขื่อนยิ้มอย่างดีใจแต่ยังไม่ทันจะได้ลงไปข้างล่าง ประตูห้องของพี่ชายทั้งสองก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกัน พร้อมๆกับร่างของเจ้าของห้องที่ก้าวออกมา แต่แล้วต่างคนก็ต่างชะงัก เขื่อนยิ้มให้พี่ชายทั้งสองของตัวเองอย่างล้อๆ อีกคนก็บ่นรำคาญ อีกคนก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ที่แท้ก็รออย่างใจจดใจจ่อเหมือนกันนั่นแหละนา

“มองอะไรไอ้เขื่อน แกใจร้อนนักไม่ใช่เหรอไง ทำไมไม่รีบลงไปล่ะ” ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นน้องชายยิ้ม

“ก็มองคนปากแข็งไงครับ ปากบอกว่าไม่สนใจแต่หูดีกว่าผมอีก” เขื่อนพูดก่อนจะเผ่นแนบลงบันไดไปทันที ก่อนที่จะโดนพี่ชายทั้งสองไล่เตะเอา

.

.

.

.

.

“ว่าไงสาวๆ ทำอะไรอยู่เนี่ยทำไมกลับช้าจัง” เขื่อนพูดเมื่อเห็นสามสาวเดินเข้ามาในบ้าน

“ช้าตรงไหนเนี่ยไอ้กบ ฉันว่าพวกฉันเพิ่งจะออกไปไม่นานเองนะ” เฟย์พูด

“แล้วไหนของของฉันล่ะ”

“นี่! เอาไปเลย!” เฟย์โยนถุงใส่ของบางอย่างให้เขื่อน เล่นเอาชายหนุ่มกระโดดรับแทบไปทัน

“อะไรเนี่ย! ทำไมต้องโยนด้วยอ่ะ” เขื่อนหน้ามุ่ย

“พูดมากนะนายเนี่ย ให้เขาซื้อมาให้แล้วยังจะบ่นอีก” เฟย์ว่า ก่อนจะหายแวบเข้าบุปผาไป

“แล้วไหนของพี่ป๊อปกับพี่โมะอ่ะ ฟาง แก้ว” เขื่อนหันมาทางสองสาวบ้าง

“อ่ะ นี่” สองสาวยื่นให้ทันที

“ฝากให้สองคนนั่นด้วยก็แล้วกัน” ฟางพูด แต่เสียงป๊อปปี้ก็ดังแทรกเข้ามาก่อน

“อะไร ซื้อให้ฉันก็ต้องเอามาให้ฉันสิ จะไปฝากไอ้เขื่อนทำไม”

“ก็เห็นหน้านายแล้วอารมณ์เสีย มีไรป่ะ” ฟางพูดอย่างกวนๆ ก่อนจะวางถุงของที่ซื้อมาให้อีกฝ่ายบนโซฟาแล้วหายแวบไปอีกคน

“อ่ะนี่ ของนาย” แก้วเดินมายื่นถุงของให้โทโมะ ชายหนุ่มรับมา

“เธอซื้ออะไรมาให้ฉัน?”

“อยากรู้ก็เปิดดูเอาเองสิ ขอตัวก่อนนะ เหนื่อย!” แก้วพูด ก่อนจะหายแวบไปเป็นคนสุดท้าย

“เป็นไรไอ้เขื่อน นั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้าเลย” ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทางน้องชาย

“อะไรล่ะพี่ป๊อป ก็คนมันมีความสุขอ่ะ” เขื่อนพูด ป๊อปปี้เดินไปดูของที่น้องชายถืออยู่ในมือ

“แค่เคสโทรศัพท์เนี่ยนะ แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลยไอ้เขื่อน” โทโมะพูดขึ้นบ้าง

“โห่พี่โมะน่ะไม่รู้อะไร แค่เคสโทรศัพท์ธรรมดาที่ไหนล่ะ”

“ไม่ใช่เคสธรรมดา แต่มันเป็นเคสเคโรโระงั้นสิ” ป๊อปปี้พูด เขื่อนพยักหน้ายิ้มๆแต่แล้วก็หันมามองหน้าพี่ชายอย่างเคืองๆ

“ไม่ใช่! พี่ป๊อปก็ นี่ต่างหากที่ไม่ธรรมดา” เขื่อนพูด ก่อนจะหยิบเคสโทรศัพท์อีกอันออกมาจากในถุง “เป็นเคสคู่ต่างหากล่ะ”

“ของพี่สองคนได้อะไรบ้างอ่ะ” เขื่อนถามบ้าง ป๊อปปี้เดินมาหยิบถุงที่วางอยู่บนโซฟาแล้วหยิบสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา

“ก็แค่เสื้อ.....คู่!!!” ชายหนุ่มมองเสื้อในมืออย่างงงๆปนแปลกใจ ยัยนั่นนึกยังไงถึงได้ซื้อเสื้อคู่รักมาให้เขาล่ะเนี่ย เสื้อยืดสีขาวทั้งสองตัว เป็นรูปหมีพูห์ถือหัวใจครึ่งดวง แต่ถ้านำเสื้อทั้งสองตัวมาต่อกันก็จะเป็นหัวใจหนึ่งดวงพอดี

“เห็นม่ะ ของพี่ป๊อปก็พิเศษเหมือนของผมนั่นแหละ” เขื่อนพูดเมื่อเห็นเสื้อที่อยู่ในมือพี่ชาย “หมีพูห์ซะด้วย รู้ใจกันดีนะครับคู่เนี้ย”

“พูดมากไอ้เขื่อน ก็แค่บังเอิญแหละนา” ป๊อปปี้พูด ก่อนจะหันไปทางพี่ชาย “พี่ล่ะพี่โมะ แก้วซื้ออะไรมาให้พี่เหรอ?”

“หมวก” ชายหนุ่มหยิบหมวกที่มีตัวอักษรสีขาวปักไว้เป็นตัว T ให้น้องชายทั้งสองดู

“โห แก้วนี่ก็สุดยอดเหมือนกันนะเนี่ย รู้ได้ไงว่าพี่โมะชอบสะสมหมวก แล้วนี่มันมีเป็นคู่อีกรึเปล่าล่ะครับเนี่ย” เขื่อนพูด โทโมะชะงักก่อนจะก้มลงไปมองในถุงอีกครั้ง แล้วหยิบหมวกอีกใบออกมา

“นั่นไง!” เขื่อนร้อง โทโมะส่ายหน้า มองหมวกอีกใบในมือแล้วอมยิ้ม ใบแรกน่าจะเป็นของเขา ส่วนใบนี้น่าจะเป็นของยัยทอมเพราะมันปักตัวอักษรสีขาวรูปตัว K ไว้ ยัยนี่ก็เลือกของเป็นเหมือนกันแฮะ

“น้ำท่วมโลกรึเปล่าเนี่ย พี่โมะยิ้มกับหมวก!” เขื่อนพูด โทโมะหุบยิ้มทันทีก่อนจะหันมามองน้องชายตาขวาง

“พูดมากจะตายเร็ว แกรู้มั้ยไอ้เขื่อน”

“แหมๆ ไม่ต้องเขินหรอกครับ ดูดิพี่ป๊อปเขายังไม่เขินเท่าพี่เลย” เขื่อนพูด เลยโดนป๊อปปี้หันมามองตาขวางอีกคน

“เอ่อ ผมลืมไปว่าผมมีงานต้องรีบทำส่งอาจารย์ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เขื่อนรีบชิ่งหนีขึ้นข้างบนทันที ก่อนที่โดนพี่ชายทั้งสองรุมกระทืบ

.

.

.

.

.

เป็นไงกันบ้างสำหรับของที่สาวๆซื้อมา ใครทายถูกบ้างเม้นท์ด่วนเลย เจอกันตอนต่อไปค่ะ ^_^