My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ
เขียนโดย 
keang_sujittra
วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.22 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 18.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) ช็อปปิ้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เฮ้! นั่นพวกเธอสองคนจะไปไหนน่ะ” ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อเห็นสองพี่น้องจะเดินออกไปนอกบ้าน
“ไปเที่ยว! อยู่นี่แล้วเซ็ง” ฟางพูด
“แล้วพวกเธอจะไปยังไง จะหายตัวไปเรอะ” เขื่อนแกล้งแหย่ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายใช้เวทย์ไม่ได้
“ใครบอก ขับรถไปต่างหาก” เฟย์พูด ก่อนทำท่าจะเดินออกไป แต่เขื่อนเรียกไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวก่อน เธอบอกว่าขับรถไปงั้นเหรอ รถใคร แล้วใครเป็นคนขับ”
“ก็รถพี่นายไง ยัยแก้วเป็นคนขับ” ฟางหันมาตอบแทน
“แล้วไหนกุญแจล่ะ เธอมีกุญแจรถเหรอไง” ป๊อปปี้ถามขึ้น
“มี!! นี่ไง” ฟางชูกุญแจรถในมือขึ้นให้เจ้าของของมันดู
“เฮ้ย! นั่นมันกุญแจรถฉันนะ เธอเอาไปได้ยังไง” ป๊อปปี้โวยทันที ฟางมองอย่างไม่ใส่ใจ
“นี่ใคร? นี่นางฟ้านะคะคุณหมี เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ”
“แล้วเงินล่ะ อยู่ที่นี่จะไปไหนมาไหนมันก็ต้องมีเงินพวกเธอรู้รึเปล่า” โทโมะพูด
“รู้ แล้วฉันก็เตรียมไว้แล้วด้วย” ฟางพูดต่อ พร้อมกับหันไปยิ้มหวานให้ป๊อปปี้
“อะไร???” ป๊อปปี้เห็นฟางยิ้มแล้วเริ่มจะไม่ไว้ใจ
“นี่ไง บัตรเครดิต” ฟางชูบัตรสี่เหลี่ยมในมือให้ชายหนุ่มดู ป๊อปปี้แทบเต้น
“ยัยบ้า! นั่นมันบัตรเครดิตของฉันนะ เธอเอาไปได้ยังไง เอากลับมาเดี๋ยวนี้เลย” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเดินไปคว้าทั้งบัตรเครดิตและกุญแจรถมาจากฟาง
“โด่ไอ้หมี แค่นี้ก็ทำเป็นงก คอยดูนะฉันจะไม่ไปงานบ้านั่นกับนายแล้ว” ฟางแกล้งขู่ ซึ่งก็ได้ผลเพราะป๊อปปี้ชะงักแล้วหันกลับมาทันที
“เธอว่าไงนะ??”
“ฉันบอกว่า ฉันจะไม่ไปงานเลี้ยงกับนายแล้วไง” ฟางหันมาพูดอีกครั้ง เขื่อนรีบเขยิบเข้ามาใกล้พี่ชายก่อนจะกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน
“พี่ป๊อป ให้ฟางไปเหอะ ถ้าขืนฟางไม่ไปเฟย์ก็ต้องไม่ไปด้วยแน่เลย ให้เขาไปเถอะ”
“แล้วทำไมแกไม่เอาบัตรของแกให้เฟย์ไปเองล่ะ” ป๊อปปี้พูด
“เอางี้นะสาวๆ พวกฉันจะให้บัตรเครดิตกับรถให้พวกเธอก็แต่ แต่ว่ามีข้อแม้” เขื่อนเดินไปพูดกับสามสาว
“อะไร?”
“เธอต้องซื้อของมาให้ฉันหนึ่งชิ้นตกลงมั้ย?” เขื่อนยื่นบัตรเครดิตของตนเองให้เฟย์ หญิงสาวรับมาก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก
“ได้สิ แล้วนายอยากได้อะไรล่ะจะได้ซื้อมาให้ถูก”
“อะไรก็ได้ แต่เธอต้องเป็นคนเลือก โอเค๊!”
“โอเค”
“แล้วนี่บัตรของพี่ป๊อปกับพี่โมะ ข้อตกลงเหมือนกันทุกอย่าง ส่วนนี่กุญแจรถ ขับดีๆนะแก้ว ระวังๆด้วยล่ะ อย่าไปชนใครเข้านะ แล้วก็รีบกลับด้วยเข้าใจมั้ย ถ้าเข้าใจแล้วก็เชิญ รีบไปจะได้รีบกลับ” เขื่อนร่ายยาวก่อนจะดันหลังสามสาวออกไปข้างนอก รอจนแก้วขับรถออกไปแล้วจึงค่อยเดินกลับมาด้านใน
“ทำบ้าอะไรของแกไอ้เขื่อน เอาบัตรฉันไปให้ยัยฟู เดี๋ยวยัยนั่นก็ผลาญเงินฉันหมดพอดี” ป๊อปปี้โวยทันทีที่เขื่อนเดินเข้ามาในบ้าน
“เอาน่าพี่ป๊อป ผมรู้นะว่าพี่ก็อยากจะให้บัตรเจ๊ฟางไปเหมือนกันนั่นแหละ แต่ผมเห็นพี่ฟอร์มเยอะไง ก็เลยหยิบไปให้แทน กลัวพี่เขิน” เขื่อนพูดอย่างกวนๆ
“ไอ้เขื่อน!!!!”
“คร้าบบบบผม” เขื่อนขานรับเสียงใส ป๊อปปี้มองน้องชายตัวแสบของตัวเองอย่างหมั่นไส้
“แล้วพี่ล่ะพี่โมะ จะไม่ค้านหน่อยเหรอ” เขื่อนหันไปทางพี่ชายคนโต
“จะให้ค้านอะไรล่ะ ค้านไปก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่” โทโมะพูดก่อนจะเดินหนีขึ้นชั้นบนไป
“โห ผมว่าพี่ฟอร์มเยอะแล้วนะพี่ป๊อป พี่โมะยังเยอะกว่าพี่อีกอ่ะ นับถือจริงๆ” เขื่อนมองตามร่างพี่ชายไปแล้วพูด
“เหรอ ฟอร์มเยอะเหรอไอ้เขื่อน นี่แน่ะ!” ป๊อปปี้ตบหัวน้องชายทันที เล่นเอาอีกฝ่ายถึงกับหน้าคะมำ
“พี่ป๊อปอ่ะ มาตบผมทำไมเนี่ย”
“หมั่นไส้เว้ย!” ป๊อปปี้ว่าก่อนจะเดินหนีน้องชายไปอีกคน
“แหม เรานี่โชคดีจัง มีพี่ชายที่สุดแสนจะใจดีตั้งสองคน!!” เขื่อนประชด ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอย่างเซ็งๆ
.
.
.
.
.
“เฮ้อ! ถึงสักที นึกว่าจะมาไม่ถึงซะแล้วนะเนี่ย” เฟย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินลงจากรถ
“อะไรยัยเฟย์ บ่นไรอ่ะ” แก้วหันมาถามเพื่อน
“ยัยเฟย์ก็บอกว่า โชคดีจังที่รอดมาจากการขับรถอันแสนจะนุ่มนวลของเธอไงล่ะแก้ว” ฟางแทรกขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะฟาง พูดงี้มาขับเองเลยมั้ย” แก้วพูดพร้อมกับทำหน้างอน
“โห ล้อเล่นนิดเดียวเองทำเป็นงอนไปได้ อย่างอนเลยนะคนสวย งอนมากๆเดี๋ยวหน้าแก่เร็วไม่รู้ด้วยนะ” ฟางแกล้งแซว
“พอเลยๆ รีบๆเข้าไปซื้อของกันเหอะ จะได้รีบกลับ” แก้วพูด
“แหม รีบจังนะ จะรีบไปซื้อของให้ใครเหรอจ๊ะเพื่อน” เฟย์แซวบ้าง
“อะไร? พวกเธอสองคนก็ต้องไปซื้อให้สองคนนั่นเหมือนกันไม่ใช่เหรอไง ทำเป็นแซวนะ” แก้วหันมาค้อนใส่เพื่อน “ให้เวลาสองชั่วโมงในการช็อปปิ้ง แล้วมาเจอกันที่รถ ไม่งั้นฉันทิ้งให้อยู่ที่นี่จริงๆด้วย”
“โหย เพื่อนใครเนี่ย ดุชะมัด” ฟางว่า
“ไม่ต้องแซวแล้ว ไม่ไปเหรอไง เริ่มจับเวลาแล้วนะ” แก้วแกล้งขู่ สองพี่น้องรีบแยกตัวเดินออกไปทันที แก้วมองตามแล้วส่ายหน้า ก่อนจะเดินออกไปอีกคน
.
.
.
.
.
2 ชั่วโมงผ่านไป
Faye Part
หวา! จะครบสองชั่วโมงแล้วเหรอเนี่ย ยังไม่ได้ซื้อของอะไรให้ไอ้กบเลยอ่ะ ซื้ออะไรให้มันดีล่ะเนี่ย
“เอ่อ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ” พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาถามหญิงสาว เฟย์สะดุ้ง
“คือ... ฉันกำลังหาของให้ผู้ชายคนนึงอยู่อ่ะค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้ดี” เฟย์พูด ผู้หญิงคนนั้นยิ้ม
“งั้นให้ฉันช่วยนะคะ ไม่ทราบว่าผู้ชายคนนั้นมีอะไรที่เขาชอบเป็นพิเศษรึเปล่าคะ อย่างสิ่งของ เครื่องใช้อะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ”
“อืม” เฟย์คิด แล้วนึกไปถึงวันแรกที่เธอเข้าไปในห้องของเขื่อน ภาพตุ๊กตาที่ตกแต่งอยู่เต็มห้องวาบเข้ามาในหัวทันที “เคโรโระค่ะ เขาชอบตุ๊กตาเคโรโระ”
“กบเคโรโระเหรอคะ งั้นตามมาทางนี้เลยค่ะ เรามีของที่เกี่ยวกับเคโรโระมากมายให้คุณเลือก เชิญเลือกได้ตามสบายเลยนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะเดินออกไป เฟย์เดินดูของไปเรื่อยๆจนมาเจอเข้ากับอะไรบางอย่าง
“น่ารักจัง” หญิงสาวพูด มองของในมืออย่างถูกใจ ก่อนจะนำไปจ่ายเงิน
...ได้ของให้ไอ้กบแล้ว ดีใจจัง...
Faye End
.
.
.
.
.
Fang Part
“แย่แล้วๆ นี่มันก็จะหมดเวลาแล้วนะเนี่ย ยังไม่รู้จะซื้ออะไรให้ไอ้หมีเลยอ่ะ เอาไงดีล่ะยัยฟาง ขืนไม่ได้ของกลับไปเธอถูกไอ้หมีฆ่าตายแหงๆ” หญิงสาวคิดในใจอย่างร้อนรน แล้วก็ต้องชะงัก หันไปมองร้านที่เธอพึ่งจะเดินผ่านเลยมาเมื่อกี้แล้วยิ้ม
“เจอแล้ว! ไอ้นี่แหละเหมาะกับนายสุด” ฟางเดินเข้าไปในร้านทันที
“สวัสดีค่ะ ร้าน Winnie the Pooh ยินดีต้อนรับค่ะ ขอเชิญเลือกซื้อของได้ตามสบายเลยนะคะ” พนักงานที่แคชเชียร์พูดเสียงหวาน ฟางยิ้มรับก่อนจะเดินดูของไปเรื่อยๆ จนมาถึงสินค้าที่ตั้งโชว์ไว้หน้าร้าน หญิงสาวยืนมองอย่างสนใจ
“สนใจมั้ยคะ อันนี้เป็นสินค้าลิมิเตดเลยนะคะ เหลือเพียงแค่ตัวเดียวแล้ว”
“เหรอคะ? งั้นเอาตัวนี้ก็ได้ค่ะ” ฟางพูด พนักงานคนนั้นจึงหยิบสิ่งนั้นไปคิดเงินที่แคชเชียร์
“ขอโทษนะคะคุณลูกค้า คือพอดีว่าสินค้าชิ้นนี้เราขายเป็นคู่น่ะค่ะ คุณจะซื้อทั้งสองตัวเลยมั้ยคะ?”
“เป็นคู่เหรอคะ? เอ่อ งั้นเอาทั้งคู่เลยก็ได้ค่ะ” ฟางตอบ เหตุผลหนึ่งเพราะอยากกลับบ้านแล้ว ส่วนอีกเหตุผลหนึ่ง เธอขี้เกียจกลับไปเดินหาของให้ไอ้หมีต่อ ยังไงก็เงินเขาอยู่แล้ว ซื้อเพิ่มมาอีกหนึ่งมันจะเป็นอะไรไปล่ะ
“นี่ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาใช้บริการ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ” พนักงานส่งถุงใส่ของมาให้ ฟางยิ้มรับก่อนจะเดินออกไป
...อย่างน้อยฉันก็ได้ของไปให้นายแหละนา ถึงจะเกินมาหนึ่งก็เถอะ...
Fang End
.
.
.
.
.
Kaew Part
ซวยแล้วเธอยัยแก้ว! นี่มันถึงเวลาที่นัดยัยสองพี่น้องไว้แล้วนี่นา ทำไงดีล่ะ ของที่ต้องซื้อให้ไอ้ตุ๊ดก็ยังไม่ได้ซื้อเลยสักนิด
“เชิญมาชมสินค้าของเราก่อนมั้ยคะ เรามีสินค้าใหม่มาแนะนำค่ะ” พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแก้ว หญิงสาวเงยดูชื่อร้านก่อนจะพยักหน้า
“ก็ได้ค่ะ” My hat เหรอ ฉันได้ของที่จะเอาไปให้ไอ้ตุ๊ดแล้ว
“เลือกดูได้ตามสบายเลยนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นบอก แก้วเดินไปเรื่อยๆก่อนจะหยิบของชิ้นหนึ่งมาดูอย่างสนใจ
“สนใจมั้ยคะ ถ้าเป็นแบบนี้เรามีบริการเปลี่ยนตัวอักษรที่ปักอยู่ได้ด้วยนะคะ” พนักงานคนเดิมพูด
“งั้นเอาใบนี้ก็ได้ค่ะ” แก้วยื่นของชิ้นนั้นให้
“จะให้เปลี่ยนตัวอักษรเป็นตัวอะไรดีคะ” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถาม แก้วมองตัว A ที่ปักอยู่ด้วยด้ายสีขาว ก่อนจะตอบ
“ตัว T ค่ะ”
“งั้นรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะเอาของมาให้” พนักงานคนนั้นพูดอีกครั้ง แตก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ “เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอคะ”
“แก้วค่ะ” หญิงสาวตอบ แม้จะไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวอะไรด้วยก็ตาม
“ขอบคุณค่ะ รอสักครู่นะคะ” แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินหายเข้าไปหลังร้าน ไม่นานก็ออกมาพร้อมกับถุงกระดาษของทางร้านแล้วยื่นให้หญิงสาว
“นี่ค่ะ ของที่คุณสั่งไว้”
“ขอบคุณมากนะคะ” แก้วรีบรับมันมาก่อนจะรีบจ่ายเงิน เธอช้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง ป่านนี้ยัยสองพี่น้องนั่นคงจะบ่นเธอจนปากเปียกปากแฉะแล้วแน่ๆ
...หวังว่ามันคงจะถูกใจนายนะไอ้ตุ๊ด ไม่งั้นฉันพามันไปเผาทิ้งจริงๆด้วย...
Kaew End
.
.
.
.
.
“ยัยแก้ว!!! นี่เธอมัวแต่ทำอะไรอยู่ฮะ ปล่อยให้พวกฉันมารอตั้งนาน” ฟางโวยขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเพื่อนสาว แก้วทำคอย่น
“โทษที นี่ฉันก็รีบที่สุดแล้วนะเนี่ย”
“ขนาดรีบเธอยังมาช้าไปเกือบชั่วโมง นี่ถ้าเธอไม่รีบฉันกับพี่ฟางไม่ต้องนั่งรอจนค่ำเลยเหรอไง” เฟย์โวยบ้าง
“เธอก็เว่อร์ ฉันไม่ปล่อยให้พวกเธอรอนานขนาดนั้นหรอกนา แล้วนี่ไม่กลับบ้านกันเหรอไง ทำไมไม่ขึ้นรถล่ะ” แก้วพูดก่อนจะชิ่งขึ้นรถไปก่อนทันที
“ยัยแก้ว!!” สองพี่น้องเรียกชื่อเพื่อนอย่างฉุนๆ แต่ก็รีบขึ้นรถตามไปเช่นกัน
“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง พวกเธอจะบ่นให้เปลืองพลังงานทำไมก็ไม่รู้” แก้วพูด ก่อนจะขับรถออกไป
.
.
.
.
.
เดี๋ยวตอนหน้าเรามาดูกันว่าสามสาวเขาจะซื้ออะไรให้หนุ่มๆกันบ้าง ไรเตอร์ให้ทาย ใครทายถูกเดี๋ยวไรเตอร์อัพให้อีกตอนนึงเลย 555+
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
