รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

 
“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอแน่นอน”ผมพูดแล้วก็ขับรถตามเธอไปอย่างรวดเร็วทันที โดยที่เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าผมกำลังตามเธอไป
 
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
 
ผมขับรถตามฟางมาเรื่อยๆ เธอกำลังจะขับรถไปไหนกันนะ แต่เรื่องนี้ผมไม่กังวลหรอกว่า เธอจะขับไปที่ไหน แต่ที่กังวลคือ
เธอขับรถเร็วมาก เร็วจนผมขับเกือบไม่ทัน
 
“เอ๊ะ”ผมอุทานขึ้นเมื่อเห็นรถของฟางชะลอลง
 
“นี่คงจะเป็นบ้านพักตากอากาศของเธอสินะ ฟาง “ผมพูดเมื่อเห็นว่าเธอลงไปเปิดประตูรั้วเอง
 
“อยู่คนเดียวสินะ” ผมพูดแล้วกลับรถไปที่โรงแรมที่ผมเพิ่งผ่านมาไม่ไกลนัก
 
 
 
โรงแรม
 
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ”พนักงานหน้าหวานคนหนึ่งพูดพร้อมทำตาหวานยิ้มใส่ผม
 
“เปิดห้องเดี่ยวให้ผมหนึ่งห้องครับ”ผมพูดโดยแล้วยื่นบัตรเครดิตให้โดยที่ไม่สนใจตาหวานๆคู่นั้น
 
“ได้ค่ะ สักครู่นะค่ะ” เธอพูดพร้อมทำหน้าเจื่อนลงเมื่อเห็นว่าผมไม่สนใจ แต่จะทำไงได้คดีเก่าผมยังไม่เคลียร์เลยนะ
 
“ครับ”ผมตอบสั้นๆ พลางหางตาแวบไปเห็นแจกันดอกได้วางอยู่ข้างในเป็นดอกกุหลาบหลากหลายสี กุหลาบเหรอ
 
“ขอโทษนะค่ะได้ เรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวจะมีคนพาไปนะค่ะ”เสียงพนักงานคนเดิมขัดความคิดผม
 
“เอ่อ ครับ” ผมตอบสั้นๆแล้วเดินตามพนักงานอีกคนหนึ่งไป พลางนึกเรื่องเมื่อกี้ต่อ ดอกกุหลาบเหรอ ใช่ ฟางชอบดอก
กุหลาบนี่น่า เอาล่ะผมนึกออกแล้ว
 
“เอ่อ น้อง เดี๋ยวพี่ไปเองก็ได้”ผมเรียกพนักงานที่เดินนำอยู่ข้างหน้าไม่กี่ก้าว
 
“อ๋อ ครับ พี่ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายห้องที่ 1177 นะครับ” พนักงานพูดแล้วเดินจากไปเมื่อเดินมาถึงห้องผมหยิบโทรศัพท์
ขึ้นมากดไปที่ที่ผมต้องการทันที
 
“ฮัลโลครับ”
(……..)
“ผมต้องการดอกกุหลาบสีขาวครับ”
(……)
“1000 ครับ”
 
 

คู่รองเอาไว้ก่อนน๊าาา ตอนนี้ป๊อป ฟางกำลังอิน