รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

“แก้ว เธอรู้ได้ไงว่าพวกฉันจะมาที่นี่”โทโมะถามขณะที่นั่งรถมาด้วยกัน (ส่วนรถฉันโทโมะบอกว่าเดี๋ยวให้ลูกน้องขับไปไว้ที่
บ้านให้เพราะมีเรื่องต้องคุยกับฉัน)
 
“ยัยฟางบอก”ฉันตอบไปแบบห้วนๆ
 
“แล้วฟางได้บอกหรือเปล่าว่ารู้ได้ยังไง”โทโมะเหลือบมามองที่ฉันแวบนึงแล้วถามต่อ
 
“บอก ฟางบอกว่าฟางโทรไปหาป๊อปปี้ที่บ้านแต่ป้าพรบอกว่าป๊อปปี้กับพวกนายหนีออกมาเที่ยว”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
นี่เขาจะไม่ง้อฉันเลยหรือไงเนี่ย ตัวเองผิดแท้ๆ
 
“ขอโทษ”โทโมะพูดออกมาเบาๆแต่มันก็ทำให้ฉันแอบยิ้มได้อ่ะนะ
 
“นายว่าอะไรนะฉันไม่ได้ยินเลย”ฉันหันไปพูด โทโมะจอดรถที่ริมถนน เพื่อคุยกับฉัน
 
“ฉันบอกว่าฉันขอโทษ”โทโมะโน้มตัวเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉัน ทำเอาฉันขนลุกเกรียว
 
“รู้แล้ว แต่ไม่ต้องใกล้ขนาดนั้นก็ได้มั้ง”ฉันพูดแล้วเอามือดันเขาออกไปแต่มันไม่ขยับออกไปเลยน่ะสิ
 
“เอาล่ะ เมื่อกี้ฉันขอโทษแล้ว ทีนี่ก็ได้เวลาลงโทษตัวแสบอย่างเธอแล้ว” โทโมะพูด
 
“ลงโทษอะไร ฉะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย นายอย่ามามั่วนะ”ฉันพูดพลางผลักเขา
 
“อย่างแรกลงโทษที่เธอใส่ชุดบ้านี้ออกจากบ้าน”โทโมะพูดแล้วมองชุดเกาะอกสีดำแสนรัดรูป
 
“…..”ฉันเงียบ
 
“อย่างที่สอง เธอแทนตัวเองผิดและเธอก็เรียกฉันผิด”โทโมะพูด
 
“ขะ ขอโทษ”ฉันพูดแล้วหลบสายตา
 
“หึหึ ไม่ให้อภัย และนี่คือการลงโทษ”โทโมะพูด
 
“ลงโทษยังไง อุ๊บ!!!”เสียงของฉันถูกกลืนหายไปเพราะ
 
โทโมะจูบฉันนะสิ!!!!
 
 
The and Keaw part
 
Poppy part
 
“พะ พี่ขอโทษนะฟาง”ผมพูด
 
“ไม่ค่ะ ฟางขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฟางพูดแล้วหันหลังไปขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็วทันทีผมรู้ว่าผมผิด แต่ผมก็ขอ
โทษแล้วไง แต่จะให้ผมทำยังไง จะให้ผมปล่อยเธอไปเหรอ หึ ไม่มีทาง ผมไม่มีทางปล่อยเธอไปให้ใครแน่ๆ
 
“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอแน่นอน”ผมพูดแล้วก็ขับรถตามเธอไปอย่างรวดเร็วทันที โดยที่เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าผมกำลังตามเธอ
ไป

ป๊อปฟางตอนหน้าเจอกันแน่จร๊าาาา
อดใจรอป๊อปฟางกันหน่อยนะ
เม้นๆ โหวตๆ