ที่เดิมตรงนั้น

                    เวลาก็เดินผ่านไปนานพอสมควร นานพอที่จะทำให้หัวใจของใครหลายๆคนแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม การรอไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำ แต่เธอก็ทำมาตลอดและทำมาเรื่อยๆ จนมาวันนี้วันแรกที่เธอจะได้เจอกับเขา ได้พูดคุยกับเขาหลังจากที่เธอกับเขาไม่ได้คุยกันมานานประมาณ7-8เดือน เพราะหลังจากที่เขาออกมาจากทหารเขาเองก็มีงานตามมาที่ดูยุ่งอยู่ ส่วนตัวของเธอเองก็เช่นเดียวกัน 

                    ร้านอาหารชื่อดังในตัวเมืองของแม่ฮ่องสอน ไม่ผิดที่หรอกเพราะพวกเธอนัดกันที่นี่ และตกลงกันว่าจะเที่ยวที่นี่ด้วยกันสัก2วัน ฉันเองก็ตกลงเพราะเจ้าน้องสาวตัวดีที่กระโดดโลดเต้นอยากจะไป 'ฟิน' ทั้งๆที่ตัวเจ้าเองไม่ได้เกี่ยวหรือเอี่ยวอะไรเลย แต่ก็เธอเป็นพี่สาวที่รักน้องและไม่คิดว่าจะเป็นไรที่เธอจะพาน้องสาวของเธอไปด้วย 

"อาหารอร่อยเว่อร์! เขื่อนนี่แกรู้ร้านเด็ดๆแบบนี้แต่แกไม่บอกฉันเนี่ยนะ" มิล่าหันกลับไปหาเพื่อนหนุ่มที่นั่งอยู่อีกโต๊ะแต่ก็ไมไกลห่างกันเท่าไร

"แหม.. ทำเป็นบอกแล้วแกจะมาย้ะ!" เขื่อนพูดจีบปากจีบคอ ทำให้คนอื่นๆแอมหัวเราะในท่าทางการล้อเลียนของเขื่อน 

"อันนี้ฟอร์เต้นรำใช่ไหมคะ" เฟย์ถามพนักงานร้านที่น่าจะเป็นคนช่าวเผ่าม้งแถวๆนี้ ที่เพิ่งจะเดินเอาอาหารเข้ามาเสริฟโต๊ะของเธอ พนักงานสาวคนนั้นพยักหน้าก่อนจะพายมือไปทางฟอร์ก่อนจะเริ่มมีคู่รักเดินมาเต้น ฟอร์เต้นไม่ได้ใหญ่โตแต่กลับโรแมนติก เพราะธรรมชาติและดวงดาวก็ต่างเป็นใจ

"เขื่อนอยากเต้นรำไปเร็ว"เขื่อนตื่นเต้นก่อนจะลุกขึ้นไปดึงเขื่อนที่กำลังดื่มน้ำอยู่จนเขาแทบจะสำลัก เพื่อให้เขาเดินไปเต้นรำเป็นเพื่อนเธอ เพื่อนๆคนอื่นๆหัวเราะกับท่าเต้นรพที่ทั้งสองเริ่มแกล้งเต้นแปลกๆ และมีความสุขกับสิ่งที่ทำ 

"พี่ป๊อปคะ แตงอยากเต้นอ่ะ" เสียงของสาวหวานข้างกายเอ่ยกับอีกคนที่ยกแก้วเบียร์ดื่มเงียบๆคนเดียว ใช่แล้ว'แตงกวา'สาวน้อยที่เคยเป็นรุ่นน้องของป๊อปปปี้แต่ตอนนี้เธอกลายเป็น'แฟน'ของอีกคนที่เธอปลื้มและแอบชอบมาตลอดเวลาที่ผ่านมา 

"ไปสิ"ป๊อปปี้ลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือเพื่อให้อีกคนวางมือกับเธอ ก่อนที่ทั้ง2คนจะพากันมาเต้นกับเพื่อนๆในวงล้อม  การกระทำของเขาทั้ง2คนอยู่ในสายตาของอีกคนที่นั่งเงียบมาตลอกทางที่รู้ว่าเขาที่เธอรอกลลับซ่อนอีกคนที่เธอไม่เคยรู้ 

"เฮ้อ..."บรรยากาศของหุบเขาในยามค่ำคืนช่างน่ากลัวแต่กลับกันก็มีความสวยงานของพระจันทร์และดวงดาวทีพากันแข่งปล่อยแสงสว่างออกมา

"ทำไมยังไม่นอน"อีกคนที่เดินเข้ามาพร้อมกับเสื้อคลุมตัวใหญ่คลุมให้กับเธอก่อนจะเดินมานั่งข้างๆเธอ หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะมองไปตามทางเดิม เพราะเธอไม่อยากที่จะมองหน้าเขา 

"...."

"........."

"ฟาง..." ความเงียบปกคุลมทุกอย่าง มันช่างอึดอักจนเธอเลือกที่จะเดินหนีเขาไปแทน ป๊อปปี้เดินตามหญิงสาวอย่างไม่ยอมลดละ

"อย่าตามได้ไหม อยากอยู่คนเดียว" ฟางพูดกับป๊อปปี้ที่เดินตามเธอตลอด ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้าไปกอด เพราะเขาเห็นน้ำตาของเธอ เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของคนตรงหน้า

"...."

"...."

"ฮึก..." หญิงสาวสะอื้นในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของอีกคน ทั้ง2กอดกันอยู่อย่างนั้นมาเนิ่นนาน โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่ามีอีกคนที่ยืนมองอยู่ไม่ไกลและที่สำคัญคนนั้นก็ร้องไห้อยู่เหมือนกัน

"ปล่อย..."เสียงหวานเอ่ยสั่นๆ ก่อนจะผลักอีกคนออกห่างจากตัวเอง มองหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตาที่รังเกียจ

"คือเรื่อง"เอามือปิดปากอีกคนที่มองหน้าเธอเหมือนจะร้องไห้ แต่เปล่าเลยเขาไม่มีน้ำตาสักหยด มีเพียงฉันสินะที่โง่รอเขามาตั้งนาน

"หยุดเถอะ ถ้าป๊อปอยากให้ฟางดีขึ้นก็อยู่ห่างๆกันเอาไว้ ฟางไม่อยากขึ้นชื่อว่าแย่งของของใคร" ฟางลื่อมมือไปจับแก้มของอีกฝ่ายอย่างคิดถึง ก่อนจะก้มลงร้องไห้ ก่อนที่เธอจะกลั้นเอาไว้ให้ได้มากที่สุด แล้วก็เงยหน้ามายิ้มให้อีกคน 

"ไม่ต้องห่วง ฟางเป็นคนลืมง่าย ป๊อปก็รู้55 ห้าว!ง่วงละนอนดีกว่า ฝันดีนะ^^"รอยยิ้มของเธอในครั้งนี้ที่แตกต่างจากทุกๆครั้งเพราะมันยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนที่ฟางจะเดินหนีออกไปให้ไกลจากอีกคนมากที่สุด 

"...."อีกคนที่ยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมมือหนาที่กำแน่นเพื่อนระบายความเจ็บปวดของหัวใจหัวใจที่เขาเลือกจะทำให้เธอบอบ้ำ และทำให้ตัวเองบอบช้ำเช่นกัน