ที่เดิมตรงนั้น

 

" นี่ยัยตัวแสบไม่ต้องพูดมากเลย นี่แหน่ะ นี่แหน่ะ " ฟางที่เขินก่อนที่จะพยายามเปลี่ยนเรื่อง แล้วจักจี้เอวบางของน้องสาาวแทน

 

 

 

" อร๊ายย พี่ฟาง 55 พี่ป๊อปช่วยฟิน ด้วยอร๊ายย 55 " ฟินดิ้นไปดิ้นมา ส่วนฟางก็ไม่ยอมหยุด

 

 

 

 

" ฟาง พอเถอะเดี๋ยวเจ้าหมูก็หอบตายกันพอดี " ป๊อปปี้ที่เห็นว่าเด็กน้อยที่ถูฏกระทำจากพี่สาวเริ่มเหนื่อยหอบ ก็พูดขึ้น

 

 

 

" หึไม่ต้องมาช่วยกันเลยน่ะป๊อปให้ท้ายกันตลอด นี่ถามจริงน่ะไปเป็นพี่น้องกันตั้งแต่ชาตปางไหนเนี่ยห้ะ นี่ฟางตัวคนเดียวใช่ป้ะ ยัยเฟย์ก็เข้าข้างแก้ว ฟินก็เข้าข้างป๊อปอ่ะ " ป๊อปปี้พูโจบก็หน้างอ

 

 

 

 

" 5555 ช่ายยย ก็นี่พี่ชายสุดที่รักกก ฟินนี่พี่ฟาง ไปไกลๆๆเลย " ฟินที่เห็นว่าได้โอกาศก็พูโแกล้งพี่สาวทันที

 

 

 

 

" หึ ไม่เอาหน่าฟิน พี่สาวเราหน้ามุ่ยแล้วเนี่ย แค่นี้ก็เป็นเป็ดจะแยาอยู่แล้ว อย่าไปแกล้งพี่เราอีกเล ย555  โอ๊ยย ฟางป๊อปขับรถอยู่น่ะ " ป๊อปปี้ที่มองร่างบางผ่านกระจบหลังก็เห็นว่าร่างบางนั่งหน้ามุ่ยก็แซวขึ้นมาแต่ พอร่างสูงแซว ฟางก็เลยหยิกไปที่แขนของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

" ก็ป๊อปมาว่าฟางก่อนไหมเล่า ตัวเองละไม่รู้ว่าแย่งหมีมาเกิดหรือเปล่า หน้าเลยเป็นหมีขนาดนี้อ่ะ 555 " ฟางพูโจบก็หัวเราะออกมาทันทีพร้อมกับฟินและเจนที่หัวเราะด้วย

 

 

 

" นี่หยุดเลยทั้งรถนั้นแหละ ฟางเดี๋ยวให้ถึงก่อนน่ะป๊อปจะเอาคืน " ป๊อปปี้ที่พูโออกมา อย่างเคืองๆๆ

 

 

 

 

" จะรอน่ะคะพ่อหมี 55 " ฟางพูด " เดี๋ยวเถอะแม่เป็ด" ป๊อปปี้ที่พูโพลางมองฟางที่ผ่านกระจกก็เห็นว่าลร่างบางนั้น กำลังล้อเลียนเขาอยู่ แล้วตัวเองก็ยิ้มไปกับเธอด้วยเหมือนกัน ทุกคนในรถตอนนี้ดูจะมีความสุขเอาเสียมากก แต่มีคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะสุข แต่

 

 

 

" 555 พี่ป๊อปหยอกเพื่อนแรงน่ะเนี่ยย " เจนที่พูโขึ้นทำเอาทุกคนต่างพากันเงียบจากที่ตอนแรกจะมีเสียงหัวเราะของฟาง กับป๊อปปี้สลับกันหรือไม่ก็เสียง 3 คนคุยกันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

" เออ ถึงพอดีเลย " ป๊อปปี้ที่พุโเปลี่ยนเรื่อง ส่วนฟางพอจบคำพูโของเจน เธอก็หันออกไปมองหน้าต่างตลอดทาง ไม่พูโอะไรอีด ฟินเห็นพี่สาวเป็นแบบนั้นก็รู้สึกสงสารมากก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพียงได้แต่ ปลอบใจเท่านั้นเด็กสาวเลย เอาหัวไปหนุนตักของฟาง ร่างบางชะงักลงมาดูน้องที่มองเธออยู่ หยดน้ำตาของฟาง ตกไปที่แก้มของฟิน ฟินเห็นก็รีบเช็ดน้ำตาให้ฟาง แล้วพยายามส่ายหน้าเพื่อไม่ให้พี่สาวอ่อนแอ ต่อหน้าใคร ฟางจึง พยักหน้ารับรูแล้วรีบหันออกไปทางหน้าต่างพลางปาดน้ำตาทิ้ง  ป๊อปปี้ลอบมองฟางเป็นระยะ เขเห็นฟาง เอาแต่มองออกหน้าต่างไม่ยอมพูโอะไรออีก เขาก็ใจเสียไปไม่น้อย 

 

 

 

 

" เฟย์แก้ว ฟิญเดี๋ยวฟางไปตรงนั้นก่อนน่ะ " หลังจากที่ถึงบ้านเด็ฏกำพร้าแล้ว มุกคนก็ต่างมาช่วยกันเลี้ยงข้าว เล่นเกมส์กับน้องๆๆ อย่างสนุกสนาน และตลอดเวลา เธอจะเห็น เขาอยู่กับเธอคนนั้นเสมอ หูเหมาะกันดีน่ะ ฟางพลางคิดในใจ แต่เธอก็ไม่อยากเห็ฯภาพพวกนั้นอีกเพราะเธอกลัวว่าตัวเองจะอ่อนแอเลยเลือกที่จะเดินออกไปดีกว่า

 

 

 

 

" เฮ้อออ เรื่องนี้ถ้าจะยากกว่าเดิมแล้วสิ " แก้วที่มองฟางกับป๊อปปี้สลับกัน พร้อมกับข้างป๊อปปี้ที่เจน อีกคน

 

 

 

" ฟินสงสารพี่ฟางอ่ะพี่เฟย์พี่แก้ว เมื่อกี้ในรถ พี่เจนนั่นก็พูดทำลายบนนยากาศจนพี่ฟางถึงอ่อนแอ อ่ะ " ฟินพูโพลางมองตามแผ่นหลังพี่สาวคนโตของเธฮออกไป

 

 

 

" หืออ กล้ามากน่ะที่มาทำให้พี่ฉันเจ็บเนี่ย " เฟย์พูโพลางมองไปที่เจนอย่างแค้น

 

 

 

" ไม่เอาหน่าเฟย์  เรื่องนี่เป็นเรื่องของเขาสองคน แล้วมันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าป๊อปมันจะเลือกใครก็เท่านั้นแหละ ถ้าเจนไม่เล่นสกปรก เขื่อนก็เชื่อน่ะ ว่ายังไงหัวใจไอ้ป๊อปก็ยังเหมือนเดิมอยู่ดีนั่นแหละน่าา " เขื่อนพูด

 

 

 

" อืม แต่ตอนี้โมะว่าเรา ไปดูฟางก่อนก็ดีน่ะ " โมะพูด

 

 

 

" เป็นไงพวกเมิงสนุกไหมว้ะ " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาก็ทักทายเพื่อนทัน

 

 

 

" สนุกดิว่ะ น้องๆๆ เค้าน่ารักตายย ว่าแต่เมิงเถอะ หวานกันจนมดกัดกูหมดแล้วเนี่ยเนาะไอ้โมะ " เขื่อนที่เอ่ยแซวป๊อปปี้

 

 

 

" เออ นี่ถามจริงเหอะป๊อปมึงกับน้องเขาเป็นแฟนกันหรอ ว้ะ น่ารักดีน่ะ " โมะพูด ทำเอาแก้วหันหน้ามามองดด้วยความเคือง ก่อนจะเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

" เฮ้ยย กูกับเจนเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน กูไม่เคยคิดเกินเลยแบบนั้นสะหน่อย แล้วอีกอย่างน้องเค้าก็นับถือกูแบบพี่น้องไม่ได้ แบบที่มึงคิดกันหรอกครับ เออ แล้วนี่ฟางไปไหนล่ะ เฟย์" ป๊อปปี้ที่พูโกับเขื่อนกับโมะ ก็ถามหาฟาง

 

 

 

 

" อ๋ฮบอกว่าอยากไปเดินเล่นอ่ะคะ แถวนั้นน่ะ " ฟินรีบตอบแทนเฟย์ที่กำลังจะตอบ ก็โดนมืออรหันต์ของพี่สาวไปเต็มๆๆ

 

 

 

" อืม งั้นฉันขอตัวแป๊ปน่ะ " ป๊ฮปปี้พูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้นแล้วเดินไปหาฟางที่นั่งเล่นกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ใต้ต้นไม้ข้างคลอง

 

 

 

" 555 พี่ฟาง ทำไมหมีตัวนั้นน่ารักจังคะ " เด็กน้อยคนนั้นหัวเราะกับฟางพร้อมกับหันมาถาม

 

 

 

 

" 555 เพราะความรักไงจร๊ ความรักเปลี่ยนให้เจ้าหมีผู้แสนโหดร้ายย กลายเป็นหมีที่น่ารักไง " ฟางพูโพลางมองหน้าของเด็กน้อยยิ้มอ่อนหวานให้เด็กน้อย ป๊อปปี้มองภาพนั้นแล้วก็ยิ้มตาม เธฮอ่อนโยนกับทุกคนเสมอ นั่นเป็นอีกอย่างที่ทำให้เขานั้น รักเธฮ

 

 

 

 

" อะแฮ่ม ทำอะไรกันครับ " ป๊อปปี้ที่เดินเข้าไป  พลางนั่งลงข้างเด็กน้อย

 

 

 

" อ๋ฮ ปายกำลังฟังพี่ฟางเล่านิทานคะ พี่ฟางปายขอนอนหนุนตักพี่ฟางได้ไหมคะ " ฟางไม่ตอบแค่ยิ้มเป็นเชิงอนุญาติให้เด็กน้อย ปายเมื่อเห็นว่าฟางยิ้มก็เลยนอนหนุนตักฟาง

 

 

 

" อ้าว งั้นพี่ขอนอนด้วยคนน่ะ " ป๊อปปี้ไม่รีรอ พูดจบก็ลุกขึ้นไปนอนหนุนตักของฟางอีกข้างทันที

 

 

 

 

" อ๊ะ ป๊อปมานอนตักฟางทำไม ลุกไปเลยน่ะ ไ" ฟางที่ใจเต้นตุบตับ ก็พยายามให้ร่างสูงที่ตอนนี้นอนหนุนตักเธออีกข้างกำลังหลังหลับตาพริ้มพร้อมกับรอยยิ้ม อยู่ให้ลุกออกไป

 

 

 

" ขับรถมาไกลอ่ะขอพักหน่อยน่ะ " ป๊อปลืมตามาพูดกับฟาง พอพูดจบก็หลับตาลงทันที

 

 

 

 

" พี่ฟางเล่าต่อสิคะ กำลังสนุกเลย เจ้าหมีแสนน่ารักของเจ้า้ากระต่ายจะเป็นไงต่อไปคะ แล้วถ้ารักกันทำไมถึงเลิกกันละคะ " ปายที่นอนหนุมตักอีกข้างของฟางก็ถามขึ้นทำเอาร่างบางรีบเงยหน้ามองไปทางอื่นทันทีเพราะ ป๊อปปี้ลืมตามามองหน้าเธอหลังจากที่ได้ยินคำพูขดองเด็กน้อย

 

 

 

" เอ่อพี่ว่าเราเปลี่ยนเรื่องดีกว่าเนาะปาย พี่มีเรื่องตั้งเยอะแน่ะเรื่องนี้มันจบไม่สวยหรอก " ฟางพูดพร้อมมองไปที่ปาย

 

 

 

" ไม่เอา ปายจะฟังเรื่องนี้น่ะคะ พี่ฟางเล่าให้ปายฟังน่ะ " ร่างบางได้แต่ถอนหายใจแต่ก็ยอมเล่าเรื่องต่อไปโดยที่ป๊อปปี้นั้นนอนนิ่งกอดอกฟังเรื่องนิทานของฟางไปพร้อมๆกับปาย ส่วนมือของฟางทั้ง2 ข้าง ข้างหนึ่งปายก็จับเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็อยู่ข้างหูของป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่รู้สึกว่านอนไม่ถนัดเลย จับมือของฟางมาวางไว้ที่หน้าอกของตัวเองพร้อมกุมเอาไว้ ทำเอาร่างบางหน้าแดงทันที 

 

 

 

"นอนไม่ถนัดอ่ะ " ป๊อปปี้พูโจบก็หลับตาลงอีกครั้งพร้อมยิ้มอย่างมีความสุขเขานอนฟังฟางเล่านิทาน

 

 

 

" เฮ้ย ช๊อตเด็ดว่ะ " เขื่อนพูด

 

 

 

" ไหนไหน ว้าววว อย่างนี้ต้องถ่าย " แก้วพดจบก็ขวักโทรศัพท์มือถืออกมา ถ่ายรูปเก็บไว้ทันที ส่วนเฟย์เขื่อนโทโมะ ฟิน ก็ได้แต่ยิ้มกับภาพตรงหน้า ถ้าไม่มีใครรู้จัก 3 คนนั้นมาก่อนคงนึกว่าครอบครัวสุขสันต์มาปิคนิก ดูสิ พ่อกับลูกนอนหนุนตักคุณแม่ พร้อมกับกุมมือไม่ยอมปล่อยแถมคุณแม่ก็เล่านิทานให้ฟังอะไรมันจะช่างมีความสุขขนาดนั้น

 

 

 

 

" พวกเขาดูมีความสุขน่ะคะ " เจนทีเดินมาเพื่อจะมาถามว่าเห็นป๊อปปี้บ้างไหม ก็เห็นภาพที่        ป๊อปนอนหนุนตักฟางก็หน้าเศร้าพลางพูดขึ้น เอาคนอื่นๆๆ หันมามอง

 

 

 

" เอ่อ เจน พี่ว่าเราไปเล่นเกมส์กับเด็กๆๆดีกว่าเนาะ ไปไป " เขื่อนที่เห็นเจนเริ่มทำหน้าเศร้าก็นึกสงสารเลยชวนไปเล่นเกมสืโดยมีเฟย์แก้วโทโมะแล้วก็ฟิน ไปเล่นด้วย  โดยทุกคนก็เล่นเกมส์ไปอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

# เดี๋ยวตอนหน้ามาฟังนิทานพ่อหมีกับน้องกระต่ายอันน่ะว่ามันจะจบยังไง