สาวน้อยวุ่นวาย กับ นายหมาป่า
Namsaisai_loveu
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความร้านอาหารญี่ปุ่น
“นายจะกินไรอ่ะ” ฟางเงยหน้าจากเมนูมาถามป๊อปปี้
“อะไรก็ได้ เธอรีบๆสั่งเถอะ จะได้กลับ” ป๊อปปี้ไม่มองเมนูแม้แต่น้อย
“งั้นเอาชุดเดิมนะคะ แต่แบบ 2 คน” ฟางยิ้มให้พนักงาน
“สนิทกับพนักงานทุกคนเลยนะ”
“ห้ะ! อ๋อ นี่ห้างแก้วหน่ะ มาบ่อย”
“ดูๆไปเธอก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป”
“........”
“ทำไมชั้นต้องมาปกป้องด้วย”
“.......”
“ทำไมชั้นต้องออกจากคฤหาสน์...ตอนนี้”
“......”
“และถัดจากนี้อีกหลายวัน..”
“.......”
“ทำไม..”
ฝ่าย แก้วโทโมะ เฟย์เขื่อน
“เห้ยัยแก้ว แกเหมามากี่ร้านละน่ะ ชั้นว่าไม่ต้องซื้อแล้วแหละ” เฟย์ห้ามแก้ว
“ใช่ครับ จริงๆมันก็มากไปแล้ว” โทโมะเสริม
“อ่าว...งั้นก็ได้ ฮ่ะๆๆ” แก้วหัวเราะ
“ทุกคนๆ ดูนั่นสิ ป๊อปปี้และฟ่างฟ๊าง” เขื่อนชี้ไปในร้านอาหารญี่ปุ่น
“โหย ตาป๊อปปี้มุ้งมิ้งอ่ะ กินน่ารักเชียว” เฟย์ยิ้ม
“แต่ดูดิ ขนาดกินยังขรึมเลย นายนี่เป็นไรมากป่ะ” แก้วหงุดหงิดแทนฟางที่ต้องอยู่กับคนน่ากลัว
แบบป๊อปปี้
“นายนั่นขรึมก็จริง..แต่มันไม่ขรึมขนาดนี้” โทโมะพูด
“????”
“เพราะนายนั่นไม่เต็มใจมาที่นี่”
“ชั้นก็พอรู้น่า ใครอยากข้ามมิติมาบ้างหล่ะ แถมต้องมาดูแลใครไม่รู้ น่าเบื่อตายชัก” เฟย์ว่า
“พวกคุณคิดแบบนั้นเหรอครับ” โทโมะถาม
“อื้ม คิดเป็นอื่นไม่ได้ละล่ะ” เฟย์ตอบ
“ก็....ถูกแล้วแหละ แต่พวกผมไม่ได้เซ็งขนาดนั้นหรอก ^___^”
คอนโด
“น่าเบื่ออออออออออ” เฟย์วิ่งตะโกนรอบห้อง
“ช่ายยยยยยยยยยยย” แก้วตีลังกาบนเตียง
“ห๋าาา ว่าไรน้ะ” ฟางละสายตาจากเกมมามอง 2 สาว
“ชิยัยฟาง! วันนี้ไปกินอาหารญี่ปุ่นมากับตาเย็นชา เป็นไงย๊า” เฟย์ถามฟาง
“ก็...เค้าพูดแปลกๆ”
“แปลกไงอ่ะ”
“ก็ประมาณว่า ชั้นเหมือนคนธรรมดาๆ ทำไมเค้าต้องมาดูแลชั้นด้วย แล้วทำหน้าเซ็งๆ” ฟางว่า
“น่าเสียใจนะ เค้าอุตส่าห์มมาปกป้องเรา แต่เค้าไม่มีความสุขเลย” เฟย์นั่งข้างๆฟาง
“งั้นนน...เรามาทำให้เค้ามีความสุขสิ” แก้วพูด
“ยังไงอ่ะ??”
“พรุ่งนี้เตรียมตัวน้ะ เราจะไปบุกดรีมเวิล์ดกัน ^^” แก้วยิ้มอย่างผู้ชนะ
“เฮ้ๆพวกนาย เสร็จกันยังเนี่ยยยยย” แก้วยืนแหกปากหน้าห้อง 3 หนุ่ม
“เสร็จแล้วครับ” โทโมะเปิดประตูออกมา ตามด้วยเพื่อนของเขา
“ฮะ..เฮ้ยย!!!” แก้วตกตะลึงกับลุคใหม่ของ 3 หนุ่ม
“ชั้นว่าวันนี้ต้องมีคนตามจีบพวกนี้กันตรึมอ่ะ” เฟย์มอง 3 หนุ่มอย่างปลงๆ
ดรีมเวิล์ด
“นี่ๆ นายเป็นหมาป่าใช่มะ นายกลัวความสูงป่ะ” แก้วถามโทโมะ
“เอ่อ ผมคืดว่าไม่นะครับ” โทโมะพยายามคิด
“งั้นมานี่!” แก้วลากโทโมะไปที่เครื่องเล่นทันที
“นายเขื่อนนนนน”
“ครับบบ”
“ชั้นอยากนั่งรถไปคุณปู่อ่ะ ป่ะๆๆ” เฟย์ลากเขื่อนไปอีกทาง
“เธอพาชั้นกลับบ้านได้ไม๊ ชั้นยังง่วง” ป๊อปปี้ยืนมึนๆ
“นายไม่เข้าใจที่พวกเราพามาเที่ยวเหรอ เราต้องการให้พวกนายผ่อนคลายนะ” ฟางอธิบาย
“งั้นเธอก็พาชั้นไปซักที่สิยัยเตี้ย!” ป๊อปปี้ตวาดดังลั่นจนฟางสะดุ้ง
“ชิ!!” ฟางมองหน้าป๊อปปี้ครึ่งเศร้าครึ่งโกรธ แล้วรีบจ้ำอ้าวไป
“เฮ้ๆๆ ชั้นล้อเล่นนะ ฟาง! ฟาง!!” ป๊อปปี้วิ่งตามฟางไป
“ชิ! ผู้ชายหยาบคาย ไม่ขอยุ่งหรอก” ฟางกระแทกก้นนั่งลงที่เก้าอี้ยาว
“ฟาง..”
“ชั้นยังไม่อยากคุยกับนาย ไปไกลๆชั้นก่อน!!” ฟางหันหลังให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้เลยต้องเดินมาข้างหน้า
ฟาง และ...
คุกเข่า
“ขอโทษ...นะครับ ^_^”
“O.O”
“จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว..ครับJ”
“O.O”
...ป๊อปปี้ยื่นดอกกุหลาบให้ฟาง
“ละลุกขึ้นนนนน” ฟางดึงป๊อปปี้
“J” หน้าป๊อปปี้ยังค้างอยู่ในรอยยิ้ม
“หยุดยิ้มเถอะป๊อปปี้ ชั้นไม่คุ้นหน้าแบบนี้เลย” ฟางดึงหน้าป๊อปปี้
“ - -”
“นายทำให้ชั้นเขินนะ >//////<” ฟางมองดอกไม้ในมือแล้วยิ้ม
“หน้าเธอแดง...ร้อนเหรอ??”
“ไปเล่นเฮอริเคนกันเหอะ ก่อนที่ชั้นจะบ้าตาย” ฟางลุกขึ้นเดินนำหน้าป๊อปปี้
“ขอบใจนะ..ไอ้น้อง” ป๊อปปี้หันไปมองเด็กผู้ชายคนนึงที่ยืนยิ้มแป้นอยู่
ก่อนหน้านี้ 10 นาที
“ฟางงงงงง” ป๊อปปี้มองหลังฟางอย่างหมดความหวัง
“พี่ฮะๆ มีปัญหาอะไรกับแฟนเหรอฮะ” ชายหนุ่มถามป๊อปปี้
“ชั้นด่าเค้าว่าเตี้ย”
“พี่ควรขอโทษเค้านะ”
“ยังไง?”
“ฮะๆๆๆ มือใหม่สินะ งั้นนี่ครับ” ชายคนนั้นยื่นดอกกุหลาบให้ป๊อปปี้
“????”
“เอาไป แล้วคุกเข่า พูดอย่างรู้สึกผิดว่า ขอโทษนะครับ จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“ขอบใจนะ ชั้นจะลองดู” ป๊อปปี้ยิ้มนิดๆ
มีใครอยู่ม๊ายยยยยยย
เอ๊ะทำไมเงียบจังน้ะ TT
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
