นายจอมป่วนกับยัยสาวสุดซ่า

     bella past
"อันดาทีหลังเดินระวังหน่อยนะ เดี๋ยวไปทำน้ำหกใส่ใครเข้าเหมือนเมื่อกี๊"ฉันบอกตัวแสบ เดี๋ยวนะ!! ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉัน เบลล่า ราณี  ทำงานอยู่ที่บริษัทของพี่หมาก ปริญ พี่ชายฉันเองส่วนคนที่ฉันเดินจูงมืออยู่เนี่ย อันดา กุลฑีรา น้องเล็กสุดตัวแสบของบ้านเลย
"พี่เบล อันดาว่าพี่ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ"อันดาพูด แล้วทำเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง
"แม่ อันดา พ่อรอตั้งนานแหนะ"เฟิร์น พัสกร เพื่อนสนิทฉันทักขึ้น
"ค่าาา พ่อ เรียกแทนตัวเองกันแบบเนี้ยมีแต่คนทักแม่ว่าแม่เป็นเลสน้า"ฉันบอกเฟิร์น
"ว่าแต่แม่พูดอะไรกับอันดาอ่ะ เห็นเดินจูงมือไปกันพลางพูดกันไปพลาง"เฟิร์นถามเสร็จก็ยื่นมือมาลูบหัวอันดา
"ก็ตัวแสบนี่สิ ดันไปทำน้ำหกใส่คนอื่นเค้าเนี่ย"ฉันตอบ 
"พี่เบลอันดาจำได้แล้วว่าทำน้ำหกใส่ใคร"อันดาพูดแล้วทำท่าเหมือนจะให้ฉันก้มตัวลงมาหา
"ใครคะตัวแสบ"ฉันถามแล้วค่อยๆก้มตัวลงไปหาอันดา
"ถ้าอันดาจำไม่ผิดน่าจะเป็น เจมส์ จิรายุ"อันดาตอบทำให้ฉันขมวดคิ้วจนยุ่งพันกันเป็นโบว์
"เจมส์ จิรายุ?? ใครคะ"ฉันพูดจบเฟิร์นก็เดินเข้ามาหยิกแขนฉัน
"นี่แม่ พ่อรู้นะว่างานแม่เยอะจนไม่มีเวลาดูโทรทัศน์หรือทำอย่างอื่นเลย แต่!! เจมส์ เนี่ยดังมากเลยนะขนาดพ่อยังปลื้มเลย"เฟิร์นทำหน้าเคลิบเคลิ้มซะ...
"อ๋อ เจมส์ที่ว่าเป็นดารางั้นสิ"ฉันเดา
"ใช่ค่ะ"อันดาบอก
"ว่าแต่ตัวแสบอยากเล่นเครื่องเล่นอันไหนก่อนดี"ฉันถาม
"อันนี้แล้วกันค่ะ"อันดาชี้ไปที่เครื่องเล่นเครื่องหนึ่ง
"งั้นอันดาไปเล่นกับพี่เฟิร์นนะ เดี๋ยวพี่นั่งรอ"ฉันบอกและหลังจากนั้นเฟิร์นกับอันดาก็เดินดุ่มไปเล่นของเล่น
"ตื๊ด......ตื๊ด.......ตื๊ด"จู่ๆก็มีคนโทรมาหาฉัน
เบลล่า:say hi พี่หมาก โทรมาตามกลับล่ะเส๊
หมาก:กลับมาทำงาน พูดให้จบสิเบล
เบลล่า:ค๊าาาาาาาา กลับ-มา-ทำ-งาน
หมาก:พอดีมีงานด่วนเข้ามา พี่เลยจะให้เบลมาช่วย
เบลล่า:พี่หมากใช้แรงงานเด็ก
หมาก:เด็กตรงไหน เอาเป็นว่าพี่ให้เวลาถึงสิบเอ็ดโมงเบลต้องมาถึงบริษัท แค่นี้นะ
และสายก็ถูกตัดไป ทำให้ฉันมีเวลานั่งทำใจกับงาน งาน แล้วก็งานชีวิตนี้มีอะไรสำคัญกว่างานไหมเนี่ย มาไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องกลับและ โอย...
"พี่เฟิร์นเดี๋ยวเราไปเล่นกันต่อนะคะ"อันดาพูด สงสัยคงไปเล่นมาแล้ว
"ได้จ้าอันดา ว่าแต่ทำไมแม่นั่งหน้าหงอยออย่างนั้นล่ะ"จะไม่ให้หงอยเลยหรอเฟิร์น
"พี่หมากตามกลับไปทำงานสิถามได้ ชีวิตนี้ฉันถวายชีวิตเพื่องาน"ฉันประชด
"พ่อ ฉันฝากอันดาด้วยนะเดี๋ยวเจอกันอีกทีถ้างานเสร็จทัน"ฉันบอกแล้วกำลังจะเดินไปที่รถ
"พี่เบลไปทำงานอีกแล้ว เดี๋ยวก็ป่วยหรอกค่ะ"
"แล้วเงินที่พี่ได้มา พี่ไม่ได้หมดไปกับตัวแสบเหรอ"ฉันพูดแล้วลูบหัวอันดา"พี่ไปก่อนนะ"
แล้วฉันก็กำลังเดินไปที่รถ แต่ก็มีคนๆนึงเดินมาขวางและจับแขนฉันไว้ไว้
"พี่ครับผมหาเอ๊กตร้าได้แล้วครับ"เอ๊กตร้าเหรอ?? แต่ว่าผู้ชายคนนี้มันคุ้นๆนะ
"นี่คุณ!!"นี่มันนายเจมส์ที่อันดาพูดถึงนี่นา
"ผมเจมส์ครับ แล้วคุณล่ะครับคุณเอ๊กตร้า"ใครบอกว่าฉันจะไปเป็นเอ๊กตร้าห๊ะ!!
"ขอโทษนะคะ ฉันมีงานด่วน ไม่ว่างไปเป็นเอ๊กตร้าให้ใครหรอกค่ะ"ฉันบอก
"งานไม่เห็นสำคัญ คุณเป็นเอ๊กตร้าได้ออกโทรทัศน์ไม่ชอบเหรอ"เค้าพูดแล้วยื่นหน้ามาใกล้ฉัน
"คุณน่าจะเด็กกว่าฉัน ก็ควรจะทำตัวดีๆกับคนที่โตกว่า และงานฉันก็สำคัญมากกว่าการป็นเอ๊กตร้าของคุณ"ฉันพูดแล้วผลักเขาให้ออกไปไกลๆ แต่เขาก็ยังไม่ปล่อยแขนของฉัน
"งานน่ะจะทำเมื่อไหร่ก็ได้ แต่โอกาสอย่านี้มีไม่บ่อยนะครับ"เค้ายังตื๊อฉันไม่เลิก
"แล้วใครบอกว่าไอโอกาสอย่างนี้ฉันจะสนกันเล่า!!"ฉันเริ่มหงุดหงิด
"คุณจะสนหรือไม่ผมไม่รู้ แต่ยังไงคุณก็ต้องมาเป็นเอ๊กตร้าให้ผม"เค้าพูดและทำหน้ากวนบาทามาให้ฉัน
"ถ้าคุณยังตื๊อไม่เลิกอย่าหาว่าไม่เตือน"ฉันกัดฟันพูดกรอดๆ คนยิ่งรีบๆอยู่
"ทำไม คุณจะทำอะไรผม"เค้าพูดและยังส่งใบหน้าแสนกวนบาทามาให้ฉันต่อ
"ทำอย่างนี้ไง"ฉันพูดจบก็กระแทกเข่าไปที่ท้องของเขาและต่อด้วยอีกหนึ่งหมัดไปเต็มๆ
"นี่!! ทำอะไรของคุณน่ะ"ไอเด็กบ้านั่นล้มลงไปกุมท้องในทันที ฉันขอเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกเขาหน่อยละกัน
"ฉันก็บอกคุณไปแล้วนี่...อย่าหาว่าไม่เตือน"แล้วฉันก็เดินสะบัดหน้าไปขึ้นรถ
                                 
                                   ติชมได้ตามสบายครับผม