แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

"ฮึกๆ ฮือๆๆๆ"เสียงร้างไห้ของร่างบอกที่นอนบนเตียงกว้างสีขาวที่ร่างกายมีเพียงผ้าห่มสีขาวเท่านั้นที่ปกปิดร่างเปลือยเปล่าไว้ ข้างกายของเธอมีชายหนุ่มรูปหล่อนอนหลับสนิทอยู่ในสภาพเดียวกับเธอ"ฮือๆๆๆ"เธอยังคงร้องไห้ไม่หยุด และทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างเธอตื่นขึ้นมา
"หึ จะร้องไห้ทำไมหรอจ้ะที่รัก"ร่างสูงสวมกอดเธอจากด้านหลังและรูปไล้แขนขาวเนียนของเธอ
"ฮึก นะ...นายต้องการอะไร"หญิงสาวถามใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา
"หึ ต้องการอะไรน่ะเหรอ!"
"โอ๊ย!"ร้องบางร้องออกมาเพราะร่างสูงกระชากต้นแขนเธอใหลุกขึ้นแต่ดีที่เธอกระคุบผ้าห่มให้ปกปิดเรือนร่างของเธอไว้ได้ทัน
"เธอมันฆาตกร! เธอทำให้พี่ชายฉันตาย! เธอมันแพษยา!"ชายหนุ่มตะคอกอย่างมีโทสะ
"ฉันไปทำอะไรให้พี่ชายของนาย ฮือๆๆ"หญิงสาวถามนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มโกรธและออกแรงบีบต้นแขนเธอมากยิ่งขึ้น
"หึ ก็พี่ปอนด์ไงทายาทอันดับ1ของตระกูลจิระคุณ!"
"ฮึก ฉันไม่รู้จักเขา!"หญิงสาวตะโกนบอกความจริงเธอรู้จักวงศ์ตระกูลไฮโซอย่างจิระคุณเช่นกัน แต่เธอก็ไม่เคยไปข้องแวะกับคนตระกูลนั้นเลย
"หึ ไม่รู้จักงั้นเหรอ"ชายหนุ่มพูด และเอื้อมมือไปหยิบกรอบรูปที่อยู่บนหัวเตียงมาและยื่นให้หญิงสาวดู"แล้วผู้ชายคนนี้เธอยังจะบอกว่าไม่รู้จักอีกมั้ย!!"ชายหนุ่มตะคอกถาม หญิงสาวมองคนในรูปสลับกับชายหนุ่มที่กำลังบีบต้นแขนเธออยู่ คนที่อยู่ในรูปมีหน้าตาเหมือนกับชายที่กำลังทารุณเธออยู่ผิดก็ตรงที่รอยยิ้มของคนในรูปดูอบอุ่น"ความจริงฉันไม่ต้องให้เธอดูรูปพี่ปอนด์ก็ได้นะเพราะฉันเป็นแฝดกับพี่ปอนด์แค่เห็นหน้าฉันเธอคงจะนึกแล้ว"ชายหนุ่มพูดยิ้มเยาะ
"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่อง ฉันไม่รู้จักเขาแล้วก็ไม่รู้จักนายด้วย"หญิงสาวบอกเสียงหนังแน่น
"โกหก เธอมันตอแหล"ชายหนุ่มด่าหญิงสาวอย่างหยาบคาย
"ฉันไม่ได้โกหก! แล้วฉันก็ไม่ได้ตอแหลด้วย!"หญิงสาวตอบกลับ
"หึ งั้นหรอ"ชายหนุ่มเหยีดยิ้มและบดขยี้ลงไปที่ริมฝีปากบางอย่างร้อนแรงและพยามควานหาความหวานในโพรงปากและหยอกล้อกับลิ้นเล็กอย่างสนุกสนาน
"อื้อๆๆ"ร่างเล็กพยามขัดขืนใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา แต่มันก็ไม่ทำใหญ่ร่างสูงเลิกราแถมยังบดขยี้ริมฝีปากเข้ามาอีกหญิงสาวรู้สึกหมดแรงและรับรู้ได้ถึงรสคราวในปากเธอ ร่างสูงถอนริมฝีปากออกเพราะรับรู้ได้ถึงกลิ่นคราวเลือดทำให้เขารู้ว่าริมฝีปากบางของร่างเล็กแตกเพราะแรงจากริมฝีปากอันเร่าร้อนของเขา
"หึ"ชายหนุ่มจับข้อมือของหญิงสาวฝูกไว้กับหัวเตียงร่างบางจึงพยามแก้เชือกออก
"ปล่อยฉันนะ!!"หญิงสาวตะโกนบอก
"ไม่มีทาง"ชายหนุ่มเหยีดยิ้มและจัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยและพยามใส่เสื้อผ้าให้หญิงสาวด้วยเช่นกัน"หึ ผัวใส่เสื้อผ้าให้เมียมันเป็นเรื่องปกติ"
ชายหนุ่มพูดและเขาไม่มีทางปล่อยให้หญิงสาวได้ปริปากพูดแน่เขาเอาผ้ามัดปากหญิงสาวไว้
"อื้อๆๆๆๆๆ"หญิงสาวพยามจะพูดแต่ก็ทำไม่ได้
"ไปก่อนนะเมียจ้าเดี๋ยวผัวกลับมา"ชายหนุ่มพูดยิ้มเยาะแล้วเดินออกไปทิ้งหญิงสาวที่พยามคิดหาทางหนีให้อยู่คนเดียว
อัพละน้าาาาาา เม้น+โหวตด้วยนะค้าาา