แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

เช้าวันต่อมา

 

 

"นี่เธอ เสร็จรึยัง"ป๊อปปี้เรียกฟางที่อยู่ชั้นบนเพราะเขารอเธอนานแล้ว

 

"เสร็จแล้วๆ"ฟางลงาจากบ้านเธอใส่ชุดกระโปรงสีชมพูหวานแหววที่ป๊อปปี้พึ่งซื้อมาให้ใหม่(เพราะตัวเก่าโดนป๊อปปี้ฉีกขาดตั้งแต่วันแรก><//ไรเตอร์)

 

"ชุดที่นายซื้อมาให้ พอดีกับฉันเลยนะ"ฟางลงมาชั้นที่ป๊อปปี้ยืนรออยู่ ก็หมุนตัวให้ร่างสูงดูแต่ป๊อปปี้กลับนิ่งเงียบมองคนตัวที่ใช้สุดกระโปรงสีชมพูที่เขาซื้อให้เองอย่างเหม่อลอย

 

"นี่นาย"ฟางเรียกร่างสูงที่มองเธอตาไม่กระพริบ

 

"ป๊อปปี้"ฟางโบกมือไปมาเพื่อเรียกสติป๊อปปี้

 

"นี่ ป๊อป!"ฟางเรียกเสียงดังทำให้ป๊อปปี้ถึงกับสะดุ้ง

 

"อะ...อะไรของเธอยัยฟู ช้าแล้วยังจะมาเสียงดังอีกนะ"ป๊อปปี้ทำเป็นว่าแล้วเดินออกไป

 

"อะไรของเขาอยู่ดีๆก็ว่า"ฟางมึนงงกับป๊อปปี้แล้วเดินตามป๊อปปี้ไปขึ้นรถ

 

"นี่ป๊อปปี้นายคิดยังไงถึงพาฉันกลับบ้าน"ฟางถามขึ้นเมื่อนั่งรถมาได้ซักพัก

 

"อย่าถามได้มั้ย น่ารำคาญ"ป๊อปปี้ว่า

 

"ก็..."

 

"หยุดพอ ฉันจะฟังเพลง"ฟางพูดยังไม่ทันจบป๊อปปี้ก็แทรกขึ้นแล้วเร่งเสียงเพลงในรถให้ดังขึ้น

 

"นี่นาย"

 

"ก็แค่เพียงเธอน่ะแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว จะอะไรที่ฉันทำมา เธอก็ปล่อยให้ฉันไป พอใจแล้วแค่นั้น"ป๊อปปี้ไม่ฟังร้องเพลงไปในรถ

 

"นี่ ไอหมี!"ฟางขึ้นเสียง

 

"ไม่ว่าอะไรมากมาย ไม่ได้ต้องการให้เธอรักฉัน ต่อให้เธอไม่ค่อยเข้าใจ เธอก็เพียงแค่รับมันไปพอใจแล้วแค่นั้น"ป๊อปปี้ทำเป็นไม่สนใจร้องเพลงต่อ ทำให้คนที่นั่งข้างๆถึงกับหน้ายู่แล้วทำม่ามางฮึดฮัดนั่งกอดอก

 

 

ณ คฤหาสถ์นีระสิงห์

 

 

ในที่สุดการรอคอยของฟางก็มาถึงเมื่อป๊อปปี้ขับรถมาถึงหน้าคฤหาสถ์นีระสิงห์

 

"จะให้ฉันบีบแตรมั้ย"ป๊อปปี้หันมาถามร่างบางที่นั่งข้างๆ

 

"ไม่ต้อง"ฟางบอกแล้วหยิบรีโหมดคอนโทรนขึ้นมาออกจากกระเป๋าที่ป๊อปปี้คืนให้เธอแล้วกดเปิดประตูเหล็กที่ใหญ่โอ่อ่า

 

 

ติ๊ดดดดดดดดด แอ๊ดดดดดดดด

 

 

พอประตูเปิดป๊อปปี้เลยขับรถBMWสีดำเข้าไปในคฤหาสถ์ พอรถจอดสนิทป๊อปปี้ลงมาจากรถก่อนแล้วมาเปิดประตูให้ฟาง คนตัวเล็กลงมาจากรถพอดีกับที่แม่บ้านออกมาพอดี

 

"คะ....คุณฟาง คุณผู้หญิงๆๆๆ!"แม่บ้านโหวกเหวกโวยวาย

 

"อะไร แจ๋วโหวกเหวกโวยวายเรียกหาฉันทำไม...ฟาง!"คุณหญิงของบ้านลงมาแล้วเอ็ดแม่บ้านแต่ก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นฟางลูกสาวที่หายไปเกือบ2เดือน

 

"คุณแม่"ฟางเรียกผู้เป็นแม่ด้วยน้ำตา

 

"ฮึก ฟาง ฟางลูกแม่กลับมาแล้ว"คุณหญิงรีบมาหาลูกสาวทั้งน้ำตาแล้วสวมกอดลูกสาวด้วยความคิดถึงฟางก็กอดตอบผู้เป็นแม่เช่นกัน

 

"ฮึกๆ ฟาง หายไปไหนมาลูก แล้วนี่..."คุณหญิงผละตอบลูกออกแล้วถามแต่สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อเหลายืนอยู่ข้างๆลูกสาวของเธอ

 

"เข้าบ้านก่อนเถอะค่ะ"ฟางบอกแล้วหันไปสบตากับป๊อปปี้แล้วเดินเข้าบ้านพร้อมกับผู้เป็นแม่ป๊อปปี้เลยเดินตามเข้าไป แล้วทั้งสามคนก็มานั่งที่ห้องรับแขกฟางนั่งกับแม่ของตัวเองส่วนป๊อปปี้นั่งโซฟาข้างๆฟาง

 

"ว่าไวลูก พ่อหนุ่มคนนี้เป็นใคร"แม่ของฟางถามทันที

 

"คือ..."ฟางยังไม่ทันพูดป๊อปปี้ก็แทรกขึ้น

 

"สวัสดีครับผมชื่อภาณุ จิระคุณหรือเรียกป๊อปปี้ก็ได้ครับ"ป๊อปปี้แนะนำตัว

 

"นี่ คุณเป็นทายาทของตระกูลจิระคุณเหรอคะ"แม่ของฟางถาม

 

"ครับ"ป๊อปปี้ตอบ

 

"แต่ลูกชายคนโตของตระกูลจิระคุณเสียไปแล้วแสดงว่าคุณ...."

 

"ครับ ผมเป็นทายาทอีกคนของจิระคุณที่พึ่งไปเรียนที่เยอรมันครับ"ป๊อปปี้บอก

 

"เหรอจ๊ะ แล้วนี่ทำไมถึงมาส่งยัยฟางได้ล่ะ แล้วฟางไปไหนมาลูก"แม่ของฟางถาม ฟางหันไปมองป๊อปปี้เพื่อให้เขาอธิบายแทน

 

"ผมต้องขอโทษคุณน้าด้วยนะครับ ผมเองครับที่เป็นคนพาฟางไปอยู่ด้วย"คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาหญิงแทบช็อค

 

"ปะ...ไปอยู่ด้วย"

 

"ครับผมต้องขอโทษจริงๆ"ป๊อปปี้บอก

 

"ละ....แล้วทำไมฟางไม่โทรบอกแม่หรือพี่ฟาล่ะลูกรู้มั้ยพวกเราตามหาลูกกันให้ทั่วเลย"คุณหญิงที่พอจะตั้งสติได้รีบถามลูกสาวต่อ

 

"พอดีที่ที่ผมพาฟางไปอยู่ด้วยมันไม่มีสัญญาณน่ะครับ"ป๊อปปี้ตอบแทน

 

"แล้วนี่จะทำยังไงข่าวที่ลูกสาวคนเล็กของแม่หายตัวไปมันกระจายไปทั่วแล้ว จะให้แม่บอกเขาว่าลูกไปอยู่กับผู้ชายมางั้นเหรอ แล้วอย่างนี้แม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน บอกน้ามาซิพ่อป๊อปปี้ว่าจะรับผิดยังไง"แม่ของฟางระบายออกมา

 

"ไม่ต้องห่วงนะครับคุณน้า ผมจะจัดงานแต่งงานของผมกับฟางโดยเร็วที่สุด"ป๊อปปี้บอกอย่างหนักแน่น ทำเอาฟางที่เงียบอยู่นานถึงกับนิ่ง

 

"นี่ นาย"ฟางเตรียมจะแย้ง

 

"เอาล่ะ ในเมื่อพ่อป๊อปปี้พูดอย่างนี้น้าก็สบายใจขึ้น"แม่ของป๊อปปี้ยิ้มออกมา

 

"คุณแม่ๆ"เสียงเล็กดังขึ้น

 

"สงสัยยัยฟากลับมาแล้ว ฟาแม่อยู่ในห้องรับแขกลูก"คุณหญิงส่งเสียงบอกลูกสาวคนโต ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที แต่ป๊อปปี้กลับยิ้มแค่มุมปากทำให้ฟางระแวงมาก

 

"ฟาง ฟางกลับมาแล้ว"ฟาพี่สาวฝาแฝดของฟางวิ่งเข้ามาก็โอบกอดน้องสาวทันที"พอดีแจ๋วโทรไปบอกพี่ว่าเธอกลับแล้ว พาหนุ่มด้วยใครล่ะ..."ฟาชงักทันทีสีหน้าอึ้งตกใจเมื่อหันมาพบกับป๊อปปี้

 

"ฟานี่คือคุณภาณุ จิระคุณหรือป๊อปปี้เขาเป็นทายาทอีกคนของจิระคุณหรืออีกอย่างเขาเป็นน้องชายของคุณภาคิน จิระคุณที่พึ่งเสียไป"คุณหญิงอธิบาย

 

"ภาณุ จิระคุณ...ป๊อปปี้"ฟาพูดชื่อชายหนุ่มอย่างอึ้งๆ

 

"สวัสดีครับคุณฟาผมชื่อป๊อปปี้เป็นว่าที่เจ้าบ่าวของฟาง"ป๊อปปี้บอกยิ้มเจ้าเล่ห์

 

"ว่าที่เจ้าบ่าว"ฟาพูดสีหน้าตกใจ

 

"คือที่น้องหายไปน่ะ น้องไปกับป๊อปปี้แล้วเขาก็จะรับผิดชอบโดยการจัดงานแต่งงานให้น้อง"แม่ของเธอพูดยิ้มๆ

 

"ครับผมจะรับผิดชอบฟางแล้วจะจัดงานแต่งให้สมเกียรติกับตระกูลของพวกคุณ"ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

"งั้นผมลาก่อนนะครับ แต่ผมขอพาตัวฟางกลับไปด้วย"ป๊อปปี้บอก

 

"โถ พ่อป๊อปพึ่งพาฟางกลับมาแม่ขอให้ฟางอยู่กับแม่สักคืนได้มั้ย"คุณหญิงบอกแล้วเปลี่ยนสรรพนามทันที

 

"คือ ผมคงจะคิดถึงฟางนะครับคุณแม่"ป๊อปปี้ตอบแล้วเปลี่ยนสรรพนามเช่นกัน

 

"งั้น คืนนี้พ่อป๊อปก็นอนที่นี่กับฟางไปเลยละกันนอนห้องฟางนั่นแหละ"คุณหญิงบอก

 

"ครับ"ป๊อปปี้ตอบ ฟางมองหน้าป๊อปปี้อย่างจับผิดส่วนฟามองเขาด้วยสายตาตื่นตระหนก

 

 

อัพแล้วน้าาาาา

 

ในที่สุดแผนการของป๊อปปี้ก็เริ่มขึ้น หึๆ

 

เม้น+โหวตด้วยนะคะ