แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

     ฟางคอยเช็ดตัวให้ป๊อปปี้เป็นระยะนั่งเฝ้าไม่ไปไหนแล้วพึ่งลงไปทำข้าวต้มเตรียมไว้ให้คนป่วย แล้วค่อยขึ้นมาดูTVในห้องป๊อปปี้

"อืมมมม"ป๊อปปี้ครางออกมาทำให้ฟางรีบหันไปมอง

"ป๊อปป"ฟางหันมายิ้มอย่างดีใจแล้วเรียกร่างหนาที่เริ่มขยับตัวและค่อยๆลืมตา

"ฟะ...ฟาง"ป๊อปปี้เรียกชื่อคนตรงหน้าแต่ตายังพร่ามัวและจะพยายามลุกแต่ลุกไม่ไหว

"นายเป็นไข้น่ะ เดี๋ยวฉันไปเอาข้าวต้มขึ้นมาให้นะกินแล้วจะได้กินยา"ฟางบอกแล้วรีบลงไปข้างล่างเอาถ้วยใส่ข้าวต้มร้อนแล้วเอาใส่ถามพร้อมน้ำและยาขึ้นมาบนห้องป๊อปปี้

"ลุกขึ้นก่อนนะ กินข้าวต้มแล้วจะได้กินยา"ฟางบอกป๊อปปี้แล้วค่อยๆช้อนตัวป๊อปปี้ให้ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง

"ข้าวต้มทะเล"ป๊อปปี้พูดพอเห็นข้าวต้มที่มีกุ้ง ปลาหมึก หมูสับ

"กินเองไหวมั้ย"ฟางถามป๊อปปี้แค่พยักหน้า แต่พอเขากำลังตักข้าวต้มก็ไม่มีแรง

"นายนี่น้า มาเดี๋ยวฉันป้อน"ฟางบอกแล้วตักข้าวต้มให้ป๊อปปี้

"ร้อนๆๆ"ป๊อปปี้ร้องโวยวายพอกินข้าวต้มเข้าไปแต่มันร้อน

"ขอโทษๆ ฉันลืมเป่า"ฟางบอกและรีบเอาน้ำให้ป๊อปปี้

"อ่ะ อ้าาา"ฟางทำท่าป้อนป๊อปปี้พอเขากินน้ำเสร็จ ป๊อปปี้กินข้าวต้มโดยที่ฟางป้อนและเขายังมองหน้าดธอตลอดจนคนตัวเล็กรู้สึกเขิน

"มองทำไมยะ กินข้าวต้มไปเลยนะนาย"ฟางแกล้งทำเป็นเอ็ดป๊อปปี้แล้วรีบป้อนข้าวต้มให้ป๊อปปี้ แต่มีเหรอที่ชายหนุ่มจะเลิกมองเขายังคงมองหญิงสาวที่ดูแลเขาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม แล้วฟางก็ป้อนข้าวให้ป๊อปปี้จนหมด

"อ่ะ ยา"ฟางยื่นยาพารา2เม็ดและแก้วน้ำให้ป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้กลับเอาแค่แก้วน้ำมากินแล้วนอนทันที

"เอ๊า กินยาก่อนสิจะได้หาย"ฟางท้วงแต่ร่างหนาพลิกตัวหันหลังทำเป็นไม่สนใจ

"กินยา"ฟางพยายามงัดตัวป๊อปปี้ให้ลุกขึ้นมากินยา

"ไม่"ป๊อปปี้ตอบเสียงหนักแน่น แล้วเอาผ้าห่มมาคลุมโปง

"นี่นายอย่าทำตัวเป็นเด็กไม่ยอมกินยาได้มั้ย"ฟางเอ็ดแล้วพยายามดึงผ้าห่มออก

"ม่ายยยย"ป๊อปปี้ทำงอแงขดตัวอยู่ในผ้าห่ม

"ไอลูกหมี ลุกขึ้นมากินยา!"ฟางเริ่มขึ้นเสียงและยังไม่ลดละความพยายามที่จะงัดป๊อปปี้ให้ลุกขึ้น

"ไม่ๆๆๆ"ป๊อปปี้บอกเป็นเด็กๆ

พรึ่บ

ฟางใช้แรงเฮือกสุดท้ายดึงผ้าห่มออกจนสำเร็จป๊อปปี้ยังคงนอนหันหลังให้

"กินยาสิ"ฟางบอกป๊อปปี้ไม่ตอบยังนอนหันหลังให้ ฟางคิดหาวิธีที่จะป้อนยาให้คนตัวใหญ่แต่ใจมดยังไงดี แล้วเธอก็คิดออกวิธีนึงเธอเคยเห็นในละครหลังข่าวบ่อยๆฟางจึงตัดสินใจเอายาใส่ปากตัวเองแล้วหน้าของป๊อปปี้แล้วประกบริมฝีปากลงไปพร้อมกับใช้ลิ้นส่งยาขมๆไปยังปากของป๊อปปี้ที่ตอนนี้ก็อึ้งทำอะไรไม่ถูก ฟางอมน้ำไว้ในปากแล้วประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้งพร้อมกับส่งน้ำเข้าปากของป๊อปปี้  แต่พอเธอกำลังจะถอนริมฝีปากออกแต่มือหนากลับโอบรอบเอวบางของเธอไว้แล้วประกบจูบไปที่ริมฝีปากบาง ฟางรู้สึกร้อนที่ริมฝีปากทำให้รู้ว่าป๊อปปี้ยังไม่ทันหายไข้เลยดันร่างหนาของป๊อปปี้ออกทันทีเพราะรู้ว่าพิษไข้ทำให้เขาไม่ค่อยมีแรงทำอะไรเธอมาก

"นะ...นายนอนเลยนะ!"ฟางบอกหน้าขึ้นสีและพยายามหลบสายตากรุ้มกริ่มของป๊อปปี้

"เขินเหรอ เธอเป็นคนจูบฉันก่อนน้าาาา"ป๊อปปี้ล้อฟางใบหน้าทะเล้น ทำให้ฟางที่ยืนหลบสายตาเขาหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าเก่า

"บ้า ฉันแค่จะป้อนยานายต่างล่ะ นอนเลยนะ"ฟางเขินๆแล้วรีบออกจากห้องป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้ที่นั่งหัวเราะอยู่ก็นอนในที่สุด เขารู้สึกว่าการที่เขายอมกินยาขมมันชั่งคุ้มค่าจริงๆ

อัพแล้วน้าาาาา

ตอนที่แล้วที่ฟางดูแลป๊อปปี้น้อยไปก็เพราะไรเตอร์จะให้มาฟินกับตอนนี้ไง

เม้น+โหวตด้วยนะจ้ะ