รักในวันที่สายไป

       เช้าของวันใหม่

หญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความว่างเปล่า คนที่นอนด้วยเมื่อคือกลับหายไปไหนเสียแล้วไม่รู้

และมันก็เป็นอย่างนี้ตลอดเวลาที่เธอมาอยู่ที่นี้  ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

"ฮือๆ พี่ป๊อปทิ้งฟางอีกแล้ว ฮือๆ" ฟางร้องไห้อยู่ตรงนั้นได้ซักพักแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วก็ลงมาด้านล่างของตัวบ้าน

"อ้าว คุณหนูฟางลงมาแล้วหรอค่ะ เชิญค่ะ เชิญนั่ง"

"วันนี้มีอะไรกินค่ะนม"  "ก็มีข้าวต้มกุ้ง ของโปรดของคุณป๊อปกับคุณหนูฟางไงค่ะ"

"แล้วไม่มีของโปรดของพิมบ้างหรอค่ะนม" เสียงของพิมที่มาก่อนตัวทำให้นมอ่อนถึงกับส่ายหน้า

"มีสิค่ะ ไม่มีได้ไงล่ะ"   "มีก็เอามาสิค่ะ พิมหิวแล้ว"พิมพูดพร้อมกับทำหน้ามุ้ยน่ารักน่าเอ็นดู

ทำให้ฟางถึงกลับหน้าเจือนลงไปทันที เพราะพิมน่ารักอย่างนี้สินะป๊อปปี้ถึงได้รักพิม

"แหม๋พิมกินไม่รอป๊อปเลยนะ"  ไม่นานก็ได้ยินเสียงของคนที่ฟางไม่อยากเจอหน้าที่สุด

คือป๊อปปี้นั้นเอง

"ก็พิมหิวนี้ค่ะ ใช่ไหมจ่ะน้องฟาง" พิมพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้มก่อนจะหันมาขอความคิดเห็นจากผู้ที่นั่งร่วมโต๊ะอีกคน

"อะ อ๋อ ค่ะ หิ๋ว หิว" ฟางตอบพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา ทั้งๆที่ตอนนี้อยากจะร้องไห้เหลือเกิน

ทำไม ทำไมนะเธอต้องมาเจอกับเค้าอีก แค่นี้เธอยังเจ็บไม่พอรึไง

"อาหรามาแล้วคร้า"ก่อนที่ทุกคนจะพูดอะไรไปมากกว่านี้อาหารเช้าก็ถูกยกมาวางตรงหน้าของทั้ง3

เรียบร้อยแล้ว

"อี๋ ทำไมข้าวต้มมันเหม็นจังล่ะค่ะนม" ฟางพูดพร้อมกับทำท่าเหมือนจะอ้วก

"เหม็นตรงไหนค่ะน้องฟาง หอมดีออกลองดมดูสิ" พิมพูดพร้อมกับยื่นชามข้าวต้มให้ฟาง

"ไม่ไหวแล้ว" ฟางพูดแค่นี้ก่อนจะวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ  พร้อมกับมีนมอ่อนที่ตามไปลูบหลังให้ติดๆ

มาแล้วจร้าตอนที่3  เป็นไงสนุกไหม ถ้าไม่สนุกก็อย่าว่ากันนะเพราะว่าเป็นเด็กใหม่

แถมยังแต่งไม่ค่อยเป็น แต่ก็อยากแต่ 555 ช่วยกันเม้นด้วยน้า