รักในวันที่สายไป

ป๊อปปี้ถึงกับช๊อกกับภาพตรงหน้า

"ฟาง" เสียงของป๊อปปี้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา เค้าทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนอึ้งอยู่ที่เดิม

ภาพตรงหน้าทำให้เค้าถึงกับขาอ่อน หัวใจก็แทบจะหยุดเต้น  เมื่อเห็นแววตาของสาวน้อย

ที่นอนจมกองเลือดอยู่กลางถนน  

"พะ พี่ป๊อป"  ฟางเรียกชื่อของป๊อปปี้ออกมาอย่างอยากเย็น ลมหายใจติดขัด หัวใจก็เหมือน

จะหยุดเต้น และไม่นานดวงตาคู่สวยของฟางก็ปิดลง พร้อมกับน้ำตา  

เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ป๊อปปี้ถึงกับทำอะไรไม่ถูก พอได้สติ เค้าก็เดินมานั่งลงข้างๆ

ร่างของฟางพร้อมกับพูดว่า

"ฟะ ฟาง ไม่จริงใช่มั้ยฟาง อึก ฟาง เธอยังไม่ตายใช่มั้ย" และไม่นานชายหนุ่่มก็ปล่อยน้ำตา

ลูกผู้ชายออกมาอย่างห้ามไม่อยู่  ความรู้สึกผิดประทุขึ้นมาในหัวใจ  เค้าฆ่าลูก ฆ่าเมีย

ของตัวเองได้ลงคอ

"ฮือๆ ฟาง เธอต้องรอดนะ เธอต้องรอดนะฟาง อึก เธออย่าเป็นอะไรนะ ฉันจะช่วยเธอเอง"

ชายหนุ่มไม่พูดปล่าวจัดการอุ่มตัวหญิงสาวขึ้นพร้อมกับตรงไปที่รถ  แล้วออกรถด้วยความเร็ว

พร้อมกับขับตรงไปที่โรงพยาบาล โดยที่เค้าลืมไปเลยว่าเค้าได้ทิ้งภรรยาสาวของเค้า

ไว้ที่เกิดเหตุ

ณ โรงพยาบาล

"หมอคับ หมอ ช่วยเมียผมด้วยคับ " ป๊อปปี้อุ้มร่างของฟางมาวางไว้ที่เตียงผู้ป่วย

พร้อมกับมีบุรุษพยาบาล มาช่วยเข็นเตียงฟางเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

"ญาติรอข้างนอกนะค่ะ" ป๊อปปี้ที่ทำท่าจะเข้าไปในห้องฉุกเฉินด้วยพยาบาลก็รีบห้ามไว้ทันที

ชายหนุ่มเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องพร้อมกับมีน้ำตาไหลออกมาจากตาไม่หยุด

"ฟางฉันขอโทษ ฉันขอโทษ " ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด

ผ่านไปไม่นานคุณหมอก็ออกมา "ใครเป็นญาติคุณธนันต์ธรณ์คับ"

"ผมคับ...เมียผลเป็นไงบ้างคับหมอ" ป๊อปปี้ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

มาแล้วจร้าตอนที่ 9  โทษทีน้าเมื่อวานไม่ได้อัพ  พอดีไม่ว่างก็เลยไม่ได้อัพ

แต่ไม่เป็นไรเนาะ เพราะวันนี้มาอัพให้แล้ว ไม่ค่อยมีกำลังใจอัพเลยอ่ะ

พอดีพึ่งผ่านเรื่องร้ายๆมา  ยังไงก็ช่วยกันเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยน๊า

รักคนอ่านมากๆน๊าคร้า   จุ๊ฟๆ