รักจำเป็น

เช้าวันรุ่งขึ้น
 
     ทุกคนนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร (ยกเว้นโทโมะ)
 
"อ่าว คุณโทโมะมาทานข้าวด้วยกันสิคะ อาทำข้าวต้มเผื่่อคุณโทโมะด้วยนะ"
"ป้า ทำโจ๊กให้ผมด้วย พอดีผม ไม่ชอบ ท่านข้าวต้ม"  ชายหนุ่มพูดตัดบททันทีโดยไม่สนใจความรู้สึกว่า หญิงสาวจะคิดยังไง
"ไอ้โทะ คุณมลเค้าอุตส่าห์มีน้ำใจทำเผื่อแกด้วย"
"ไม่มีมารยาท" แก้วพูดลอยๆ เพื่อให้ชายหนุ่มได้ยิน    "ยัยแก้ว" (แม่มล)
"ไม่มีมารยาทตรงไหน ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ชอบกิน ข้าวต้ม "
" เอ่อ ไม่เป็นไรคะ ฉันเข้าใจ" หญิงสาวไว้กลางคนกล่าว เพื่อความสบายใจของทุกคน และไม่ให้บรรยายกาศในการทานข้าวอึดอัด
"แม่ แก้วมีเรียนอ่ะ ไปเรียนก่อนนะ สวัสดีคะ(แม่มล) สวัสดีคะ(คุณอา)
"ให้คนรถไปส่งดีไหม หนูแก้ว"
"ไม่เป็นไรหรอกคะ แก้วเกรงใจ นั่งรถเมล์ดีกว่า อีกอย่างแก้วไม่อยากมีปัญหา ไปก่อนนะคะ สวัสดีคะ (ตั้งใจพูดให้ชายหนุ่มได้ยิน)
 
 
 
 
 
 
บิ้ม...บิ้ม!!
        ขณะที่หญิงสาวนั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ก็ได้ยินเสียงแตรรถดังมาแต่ไกล
 
"ใหญ่มาจากไหนว่ะ ไม่มีมารยาทซะเลย น่ารำคาญยจริงๆ"
"บิ้ม...บิ้ม"  โอ๊ะ! รำคาญโว้ย อย่าให้รู้นะว่าใคร"
"จะไปเรียนเหรอจ้ะ น้องสาว นั่งรอรถคนเดียวไม่เหงาหรอ"  ชายหนุ่มขับรถผ่านมาเห็นหญิงสาวนั่งอยู่คนเดียว ก็เลยกะจะแกล้งซะหน่อย
"เสียงคุ้นๆ นาย... ไอ้บ้าโทโมะ!"
"ไง ไปกับฉันมั๊ย นั่งรอมันนานนะ" 
"ไม่!"
"ไปด้วยกันก็ได้ ยังไงเราก็ครอบครัวเดียวกันจริงไหม"
"ไม่!" พูดแล้วเบื่อนหน้าหนี"
"ตามใจ ฉันถือว่าฉันชวนเธอแล้วนะ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่ชวน เอ้ย! ไม่ชวน บาย" จากนั้นชายหนุ่มก็ปิดกระจกรถ และขับรถออกไปอย่างรวดเร็วทำให้น้ำตรงพื้นถนนกระเด็นโดนหญิงสาว เลอะไปทั้งตัว 
    จริงๆที่ชายหนุ่มออกเร็วก็เพราะอยากให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว เพราะอยากเอาคืนหญิงสาวเรื่องเมื่อเช้า ที่มาฉีกหน้าเขาว่า "ไม่มีมารยาท" เธอเป็นใครถึงกล้ามาว่าเขาแบบนั้น
 
ซ่า! อราย "ไอ้บ้าโทโมะ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ โถ่เอ้ย! เปียกหมดแล้วเนี่ย เอาไงดีถ้ากลับไปเปลี่ยนไม่ทันแน่ หึ้ย! ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้บ้าโทโมะ แค้นนี้แํนเอาคืนแน่ 
      หญิงสาวคิดว่าถ้ากลับไปเปลี่ยนคงไปเรียนไม่ทันแน่ๆ อีกอย่างแม่เธอก็ต้องถามนู่นถามนี่ ว่าไปทำอะไรมา ฯลฯ ขี้เกียจตอบคำถามแม่ 
 
 
 
 
 
 
ณ มหาวิทยาลัย KZ
     สายตาทุกคนจับจ้องมาที่หญิงสาวคนหนึ่ง ที่กำลังเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัย ทั้งซุบซิบนินทาเธอบ้าง หัวเราะเธอบ้าง ราวกับเธอเป็นตัวประหลาด
 
เฮ้ย! "ยัยแก้วนี่แกไปตกถังขยะที่ไหนมา รึว่าแกไม่ใช่เพื่อนฉัน บอกมานะแกเป็นใคร หญิงสาวตัวเล็กแก้มบุ๋ม แซวเพื่อนสาวอย่างล้อเลียน
"จะบ้าหรอเฟย์"
"ฉันล้อเล่น ละแกไปทำอะไรมาเนี่ย ตัวเลอะเทอะไปหมดเลย"
"ก็ไอ้บ้าโทโมะนะสิ หึ แค้นนี้ฉันเอาคืนแน่ ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ขี้เก๊ก"
"เค้าทำอะไรแก" "ไว้จะเล่าให้ฟัง ไปเรียนก่อนเถอะเดี๋ยวอาจารย์ดุ"
"แกจะไปเรียนในสภาพนี้เนี่ยนะ"
"ก็จะให้ทำยังไงเล่า จะกลับไปเปลี่ยนเดี๋ยวแม่ก็บ่นอีก"
"อืม  งั้นเอางี้ ฉันมีชุดพละอยู่ที่ล็อคเกอร์ แกเอาไปเปลี่ยนดีกว่าใส่ชุดนี้นะ"
"โอเค ขอบใจแกมากนะ" "อืม ก็แกเพื่อนฉันนิ อีกอย่างถ้าแกใส่ชุดนี้เรียนคงไม่มีใครเรียนกะแกแน่ คงมองแกเป็นตัวประหลาดแบบเมื่อกี้แน่ๆ555
"ยัยเฟย์!"
"แหม ฉันล้อเล่นน่ะ"
 
 
 
 
พักกลางวัน
"กว่าจะเลิกหิวจะตายชัก"
"มีแกเรื่องกินนะแกอ่ะ"
"แน่นอน เพราะคนเราอยู่ได้ก็ต้องกิน กิน กิน แล้วก็กิน555"
"จ้า ไปกินกันเถอะ กินไรดีอ่ะ"
 
ระหว่างทาง...ตุบ
ขอโทษคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เขาคนนั้นเป็นใครเอ่ย...???
มาแล้ว มาแล้ว หายไปนานเป็นเดือน 555 ฝากติดตามด้วยนะ