Last all right loveสุดท้ายก็ได้รักกัน

Last all right love 4
 
“พวกเมิงทำเหี้-ยกัน!!!”ผมตวาดลั่น ไอ้เหี้-ยพอสหันมามอง แล้วยิ้มมุมปากเหมือนเยาะเย้ยผม  แล้วมันก็หันกลับไป พยายามยัดแก่นกายของมันเข้าปากไอ้ธีร์  แค่นี้ก็ทำให้ผมเดือดแล้ว  แต่พอได้เห็นน้ำตาของมัน  มันทำให้ผมทวีความโกรธมากขึ้น  จนตอนนี้ผมแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
 
“อื้อออ..ไอ้ภู ช่วยกูด้วย ฮึก..เมิงอย่าให้มันทำไรกูน้ะเว้ย..ฮือ...”กูจะไม่ให้พวกมันทำไรเมิงแน่นอน
 
“แน่นอนอยู่แล้ว  ไอ้เหี้-ยพอสเมิงเปล่าไอ้ธีร์เดี๋ยวนี้เลยน้ะเว้ย”
 
“หึ  เมิงห้ามกู  เมิงจะเก็บไอ้ธีร์ไว้กินเองอ่ะดิ้”กูไม่มีความคิดต่ำๆแบบเมิงหรอก
 
“กูไม่มีความคิดต่ำอย่างนั้นแบบเมิงหรอก”ผมตวาดเสียงดังลั่น  จนเพื่อนในวงโย  ที่มันมาเข้าห้องน้ำได้ยิน  พวกมันรีบวิ่งเข้ามาแล้วเห็นพวกไอ้เหี้-ยพอส  พอพวกมันเห็นเพื่อนผม พวกมันก็ตกใจกำลังจะวิ่งหนี  แต่ไอ้พวกเพื่อนผมก็วิ่งเข้าไปล็อคตัวไอ้พวกนั้นไว้  ส่วนผมก็รีบวิ่งเข้าไปหาไอ้ธีร์  ผมเอามันเข้ามากอดแนบอกมันร้องไห้จนตัวสั่น  ผมเห็นแล้วแทบอยากจะไปฆ่าพวกไอ้เหี้-ยนั่นให้มันรู้แล้วรู้รอด
 
“ไอ้บอย  ขอบใจพวกเมิงมากน้ะเว้ย  พวกเมิงพามันไปหาครูด้วยน้ะ  เดี๋ยวพวกกูตามไป”ผมบอกไอ้บอยเพื่อนวงโย  ส่วนผมก็ยังกอดไอ้ธีร์เอาไว้ มันก็ยังไม่หยุดร้อง แล้วเหมือนจะร้องหนักขึ้นด้วย
 
“ไอ้เหี้-ยภู..ฮือ..ไอ้เพื่อน..ฮึก..เหี้-ย..ฮือ..”
 
“ไอ้ธีร์  หยุดร้องก่อนเมิง  ไม่มีใครทำอะไรได้แล้ว  ใจเย็นเมิง”
 
“ฮือ..เมิงมันจะทำอะไรกูมั้ย  มันจะทำไรกูมั้ย”มันคงจะกลัวมาก  มันถามผมซ้ำไปซ้ำมา แต่ว่า มันจะทำไรกูมั้ย  มันคงจะตกใจมากแน่ๆ
 
“ไม่แล้ว  ไม่มีใครทำไรเมิงแล้ว  เมิงไม่ต้องกลัวน้ะไอ้ธีร์  กูจะไม่ยอมให้ใครทำแบบนั้นกลับเมิง”ผมสัญญา  ว่าผมจะไม่ยอมให้ใครทำแบบนั้นกับมันอีก
 
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร  ผมจับคางไอ้ธีร์ให้เงยขึ้นมองผม  แล้วก็เลื่อนหน้าเข้าไปหามันเรื่อยๆ  จนตอนนี้ปลายจมูกของเราเฉียดกันไปมา  ไอ้ธีร์ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร  ริมฝีปากของเราสัมผัสกันเบาๆ  แค่ริมฝีปากสัมผัสกันเฉยๆน้ะครับ  ไม่มีอะไรมากกว่านั้น  แล้วผมก็ผละออกมาจากมันช้าๆ  ไอ้ธีร์มองหน้าผมแบบอึ้งๆ  และมันก็เริ่มคลายอาการสะอื้นลงแล้ว
 
“นี่คือสัญญา  ว่ากูจะไม่ให้ใครทำอะไรแบบนี้กับเมิงอีก”พอผมบอกออกไป  ไอ้ธีร์ที่เริ่มได้สติ  หน้าของมันก็เริ่มแดงขึ้น  ผมเห็นแล้วก็ต้องยิ้มตาม  มันน่ารักมากเลยครับเวลายิ้ม  ผมหายข้องใจแล้วสิว่าทำไม  ไอ้พอสกับไอ้วินถึงชอบมัน  เพราะตอนนี้ผมเอง.....ก็เริ่มจะชอบมันแล้วเหมือนกัน
 
“ทำอะไรของเมิงเนี่ย!!!”มันโวยวายใช่ผมใหญ่เลยครับ  แต่ดูก็รู้ครับว่ามันเขิน  เพราะหน้ามันยังแดงอยู่เลย
 
“ก็สัญญากับเมิงไง  นี่คือสัญญาน้ะเว้ย!!”
 
“สัญญาบ้านแม่เมิงดิ้ต้องจูบอ่ะ”
 
“เออๆถือซะว่านี่คือคำสัญญาของกูก็แล้วกัน  แล้วเมิงเป็นไงบ้างโอเคยัง กลับบ้านมั้ยเดี๋ยวกูไปส่ง”พอผมพูดแบบนั้น เหมือนมันจะร้องไห้ออกมาอีก
“เห้ย! ไอ้ธีร์อย่าร้องออกมาอีกน้ะเว้ย  กูใจไม่ดีน้ะเว้ยถ้าเมิงร้องไห้แบบนี้”ผมรู้สึกแบบบนั้นจริงๆน้ะ  ผมรู้สึกไม่ชอบน้ำตาของมันเลย  มันเหมือนว่าหัวใจหมดแรงยังไงไม่รู้ เวลาเห็นน้ำตาของมัน
 
“อืมๆ  กูอยากกลับบ้านอ่ะ”
 
“เออๆเดี๋ยวกูพากลับ งั้นเมิงไปอยู่บ้านกูก่อนก็แล้วกัน  กลับไปบ้านเมิงในสภาพนี้แม่เมิงคงได้หัวใจวายกันพอดี”มันก็ยิ้มขำกับสิ่งที่ผมพูด
 
“เอ่อ..ไอ้ภู แล้วเรื่องไอ้พวกนั้นจะเอายังไง”
 
“ก็คงต้องรอให้ครูเค้าบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่เมิงก่อน”
 
“อืม”
 
“งั้นเดี๋ยวกูโทรให้แม่มารับก่อนก็แล้วกัน  ดึกป่านนี้คงไมมีแท็กซี่แล้ว”ผมบอกแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์  แต่ผมรู้สึกถึงแรงดึงที่ชายเสื้อ  พอหันไปมองก็เห็นไอ้ธีร์มันนั่งจับชายเสื้อผมอยู่  ผมเลิกคิ้วขึ้นมองมันอย่างสงสัย  มันคงจะรู้แหล่ะว่าผมหมายถึงอะไร
 
“คือ..กูไปด้วยได้มั้ย  กูไม่อยากอยู่คนเดียว”หน้ามันเศร้ามากเลยครับ  สงสัยจะยังกลัวอยู่
 
“เออ  ไปดิ้  จะได้ไปรอแม่กูหน้าโรงเรียนเลย  งั้นเดี๋ยวกูโทรบอกครูสุพจณ์เลยละกันว่าเราจะกลับบ้าน”
.
.
.
            .
.
 
“ไอ้ธีร์  ถ้าง่วงนอนได้น้ะเว้ย เดี๋ยวถึงบ้านกูปลุกเอง”ตอนนี้พวกเราอยู่ที่รถหม่อมแม่สุดสวยของผมแล้วครับ  มาถึงแม่ก็ถามใหญ่เลยครับว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมก็บอกกับท่านว่าถึงบ้านแล้วจะเล่าให้ฟัง  ผมยังไม่อยากให้ไอ้ธีร์มันร้องไห้อีก
            ผมเห็นไอ้ธีร์นั่งสัปหงกหลายรอบแล้วครับเอนไปเอน  ผมเลยจับหัวของมันมาไว้ที่ไหล่  ให้มันพิงไหล่ผม  แล้วมันก็หลับไปเลยครับ  เวลามันหลับนี่น่าตาน่ารักมาก  ผมมองมันแล้วก็ยิ้มตาม  พอหันไปหน้ารถ  ก็เห็นแม่ของผม  ท่านมองผมสองคนยิ้มๆแล้วก็หันกลับไปขับรถต่อ
.
.
.
สักพักรถที่เรานั่งมาก็จอดที่หน้าบ้าน  ผมจะหันไปเรียกไอ้ธีร์แต่พอเห็นมันหลับตาพริ้มแล้วไม่คิดอยากจะปลุกมันเลย
 
“ไอ้ธีร์  ตื่นได้แล้ว เข้าไปนอนในบ้าน”มองมันอยู่สักพักก็เริ่มรู้สึกเหมือนมีคนมองเราอยู่ พอหันไปก็เห็นแม่มองอยู่  เลยหันมาปลุกไอ้ธีร์แทน  มันงัวเงียปรือตามามองผมนิดๆก่อนจะหลับตาลงไปอย่างเดิม  ผมหันไปมองแม่อีกที่ท่านก็เดินเข้าบ้านไปแล้ว  ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับมันแล้วครับ
 
“ไม่อาวววววว  จะนอนอย่ามายุ่ง”มันบอกผมทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่  มือมันก็ปัดป่ายไปทั่ว  ผมมองมันแล้วยิ้มขำ  ทำตัวเหมือนเด็กทั้งๆมี่ไม่เหมาะกับรูปร่าง หน้าตาของมันเลย
 
“ไอ้ธีร์  จะตื่นไม่ตื่น  ถ้าไม่ตื่นกูจะให้มึงนอนอยู่ตรงนี้คนเดียวนะ  แต่ระวังว่าจะเจออะไรน้ะเว้ย  วันก่อนไอ้เภามันพึ่งเจอไปเอง”ผมแกล้งขู่มันเล่นๆแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น
 
“ไอ้ภู  ไอ้เพื่อนเชี่-ย  รอกูด้วย”นั่นไง  เบิกตาโพลงขึ้นมาเลยครับ  เพราะผมรู้ไงว่ามันกลัวผีมากเลยขู่มันด้วยวิธีนี้  ฮ่าๆๆๆๆๆ  ฮาหน้ามันมาก  พอผมพูดจบมันก็รีบลุกพรวดตามมาเลยครับ  เกาะเป็นปลิงเลย
 
“ไหนตอนแรกว่าจะนอนไง  แล้วตามมาทำไม”ผมพูดประชดมันไปงั้นแหล่ะ  ก็รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงตามมา
 
“เพราะมึงนั่นแหล่ะ ไอ้ภูก็รู้อยู่ว่ากูกลัวผียังจะมาแกล้งกูอีก”มันบอกออกมาเสียงสั่นๆ  คงจะกลัวมากสินะ
 
“ช่วยไม่ได้  เรียกแล้วไม่มาเอง  ก็ต้องใช้วิธีนี้แหล่ะ”
 
“จำไว้เลยนะเมิง  ถึงห้องมึงแล้ว  กูไปนอนต่อดีกว่า  น่ารำคาญ”มันบอกผมแค่นั้น  แล้วเดินไปเปิดประตูห้องนอนของผม  มันมานอนบ่อยเลยรู้ว่าห้องไหนเป็นห้องของใคร
 
“เออ  มึงนอนไปก่อนเลยเดี๋ยวกูมา  กูไปกินน้ำก่อน”ผมบอกมัน  มันก็พยักหน้าให้ผมทั้งๆที่นอนหลับตาอยู่บนเตียงของผม 
คงจะเพลียมาก  ทั้งเรียน  ทั้งซ้อมแล้วยังจะต้องไปนั่งร้องไห้ขัดขืนไอ้พวกเว-รนั่นอีก  พวกแล้วขึ้น  ไปหาน้ำกินให้ใจเย็นขึ้นดีกว่า
 
“ภู  แม่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
 
เย้  เย้  ตอนที่4  แล้ว  ตอนนี้นิยายก็ยังเรื่อยๆอยู่ ยังไม่มีอะไรมาก  แต่ก็อย่าลืมติดตามกันน้าาาาาาา  ตอนหน้าก็จะเริ่มเข้มข้นขึ้น(แล้วมั้ง)  อย่าลืมติดตามแล้วเข้าไปถูกใจเพจกันน้ะ  รักรีดเดอร์ทุกคนเลยยยยยยยยยยยยย