Last all right loveสุดท้ายก็ได้รักกัน

ชี้แจง : ฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นฟิค ภูธีร์ อาจมีบางส่วนคล้ายกับ Hormones วัยว้าวุ่น ขอย้ำว่าบางส่วน เพราะส่วนใหญ่ไรท์อยากจะเปลี่ยนแปลง และดัดแปลงมาจาก Hormones นิดหน่อย ยังไงก็ช่วยติดตามกันน้ะคะ
 
 
Last all right love 1
 
“อึ่ก เชี่ยเอ้ย ทำไมเค้าต้องทิ้งกูด้วยว้ะ ทำไม ทำไมว้ะ!!!!” ผมเห็นมันกระเหล้าเข้าแก้วที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆมันกินเหล้าหมดไป 2 ขวดแล้ว ทำไมอ่ะแค่ถูกทิ้งมันจะเสียใจอะไรขนาดนั้น แค่มันถูกทิ้งมันยังเจ็บขนาดนี้ แล้วผมที่ต้องทนเห็นมันอยู่กับเต้ยทุกวัน ผมไม่เจ็บกว่าหรอ
 
หวัดดีครับผมชื่อ ธีร์ อยู่ม.5 เป็นนักดนตรีวงโย ผมเป่าฟลุ๊ต ผมย้ายมาอยู่โรงเรียนนี้ตั้งแต่ม.1 มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง มันชื่อว่า ภู ผมสนิทกับมันมาก อยู่ด้วยกันตลอดไปไหนไปกัน และมันมีแฟนอยู่คนนึงชื่อว่า เต้ย คบกันมาตั้งแต่ม.1 แต่พึ่งจะเลิกกันเมื่อสองวันที่แล้ว ผมพึ่งรู้มาว่าที่เต้ยขอเลิกกับมันเพราะผม  เธอบอกว่าไอ้ภูไม่มีเวลาให้  และไม่เคยมีเวลาส่วนตัวกับเธอเลย  เพราะเวลาจะไปไหนกับเต้ย มันก็จะเอาผมไปด้วย เธอทนไม่ไหว เธอเลยขอเลิกกับมัน
 
“ไอ้เชี่ยภู พอได้แล้วมึง แดกเยอะไปแล้วน้ะเว้ย” ห้ามจนไม่รู้จะห้ามยังไงแล้ว จะกินอะไรมากมาย โชคดีน้ะที่มันไม่ออกไปกินข้างนอก แต่มากินที่ห้องมันแทน
 
“ไอ้ธีร์ เต้ยเค้าทิ้งกูแล้ว อึ่ก” เออ เค้าทิ้งมึงแล้ว
 
“เออ เค้าทิ้งมึงแล้ว เลิกแดกได้แล้ว ไปอาบน้ำ แล้วไปนอน พรุ่งนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนน้ะมึง”กินซะขนาดนี้ พรุ่งนี้ตื่นมาปวดหัวแน่ ผมก็คงจะต้องอยู่ดูแลมันแหล่ะครับ หยุดเรียนวันเดียวคงไม่ทำให้เกรดผมลดลงหรอก
 
ผ่านไป 3 สัปดาห์
 
“เห้ยธีร์เสร็จยัง  หิวข้าวแล้ว” โอ้ย! จะรีบไปไหนของมึงเนี่ย แป๊บเดียว
 
“เออๆ เสร็จแล้ว จะรีบไปไหนของมึงว้ะ”บ่นวันละนิด จิตแจ่มใส
 
ตั้งแต่วันนั้นวันที่ไอ้ภูเมา จนถึงวันนี้ก็สามอาทิตย์แล้วครับ อาการของมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้เป็นปกติแล้วครับ  มันกับเต้ยก็กับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพราะไปเคลียร์กับเธอมา เต้ยขอโทษไอ้ภู ไอ้ภูก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วก็กับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ส่วนผมก็เข้าไปขอโทเธอเหมือนกัน เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร แถบยังขอบคุณผมด้วย ที่ทำให้เธอเลิกกับไอ้ภู เพราะเธอพึ่งรู้ใจตัวเองว่าเธอรักใคร  แล้วตอนนี้เธอก็กำลังคบกับไอ้ต้าอยู่ครับ คู่นี้ก็ดูรักกันดีน้ะครับ
 
@โรงอาหาร@
 
“แดกไรดีว้ะมึง” ผมหันไปถามไอ้คนข้างๆผม
 
“แล้วมึงอ่ะ จะแดกไร”ย้อนน้ะมึง กวนตีน
 
“กูถามมึง ไม่ใช่ให้มึงมาถามกู”แม่งถามกันไป ถามกันมาอย่างนี้จะได้กินมั้ยข้าวเนี่ย
 
“กินก๋วยเตี๋ยวก็ได้มึง อยากกินอะไรร้อนๆ”อยากกินร้อน ก็แดกน้ำร้อนดิ้มึง
 
“อยากกินอะไรร้อนๆ ก็กินน้ำร้อนดิ้มึง”ฮ่าๆๆๆๆๆ มันหันมามองผมตาขวางทันทีเลยครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
 
“แล้วมึงอยากกินตีนกูมั้ยล่ะ กวนอยู่ได้”อ้าววววว!  ไรว้าาาา  กำลังเถียงมันๆเลย
 
“เออๆ.../ธีร์ คร้าบบบบบบบบบบ” มาแล้วครับเสียงนรก มันมาอีกแล้วไอ้วิน  มันตามจีบผมตั้งแต่ก่อนปิดเทอมปีที่แล้วแล้วครับ จนตอนนี้ก็ยังไม่เลิก มันจะอะไรนักหนาเนี่ย
 
“อะไร” ผมหันกลับไปถามมันเสียงแข็ง หน้ามันสลดไปนิด ก่อนจะกลับมายิ้มเหมือนเดิม
 
“คือ วินจะมาถามว่าธีร์นั่งกินข้าวตรงไหนน่ะ เดี๋ยววินจะไปนั่งด้วย”อยากนั่งกับกู  ได้  ผมสอดส่องไปทั่วโรงอาหาร เพื่อหาโต๊ะที่มีคนนั่งเยอะๆ ให้เหลือพื้นที่ ให้นั่งได้แค่สองคน อ๊ะ! เจอแล้ว
 
“กูจะนั่งตรงนั้น ถ้ามึงสามารถนั่งได้ ก็เชิญ”ผมตอบมันแบบไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันไปมองคนข้าง ที่ตอนนี้หน้าหงิกไปแล้ว   เป็นไรของมันเนี่ย
 
“เฮ้ย! ภูมึงเป็นไรว้ะ”หน้าหงิกซะเหมือนกับใครไปแย่งกระดูกมึงงั้นแหล่ะ
 
“………………………”เงียบ  มันไม่ตอบ  เป็นไรของมึงอีกแล้วเนี่ย
 
“เฮ้อ   งั้นไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกัน ส่วนมึงไอ้วิน ถ้ามึงมีความสามารถมึงก็นั่งให้ได้ก็แล้วกัน” ผมพูดแค่นั้น แล้วลากไอ้ภูไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดยมีไอ้วินเดินตาม มันทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อยที่เห็นผมลากไอ้ภู ไม่รู้ว่าผมตาฟาดรึป่าว ผมเห็นไอ้ภูมันยิ้มมุมปากนิดๆเหมือนเยาะเย้ยใครซักคน แล้วก็กลับมาทำหน้านิ่งอย่างเดิม
หลังจากที่ซื้อก๋วยเตี๋ยวกันเสร็จแล้ว ผมก็ลากไอ้ภูมาที่โต๊ะที่ผมชี้ให้ไอ้วินดู มันนั่งได้สองคนจริงๆ ความจริงนั่งสองคนยังเบียดเลย แต่ไอ้วินมันกลับ...........
 
“น้องๆครับ คือว่าพี่อยากจะนั่งตรงนี้ พวกน้องๆช่วยไปนั่งที่อื่นก่อนได้มั้ยครับ” มันพูดพร้อมกับส่งยิ้มพิฆาตไปให้น้องผู้หญิงพวกนั้น แต่ละคนนี่เขินไปตามๆกันเลย แล้วพวกน้องเค้าก็รีบพยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งที่อื่นอย่างด่วนเลยครับ พึ่งรู่น้ะเนี่ยว่าความหล่อก็มีประโยชน์เหมือนกัน
 
“ธีร์เห็นมั้ย ทีนี้เราก็นั่งกินข้าวกับธีร์ได้แล้วซิน้ะ” ผมพยักหน้าให้มันนิดๆ แล้วก็นั่งลงที่โต๊ะ  ตรงข้ามผมคือไอ้ภู ส่วนข้างๆก็คือไอ้เชี่ยวิน  นั่งหน่ะผมไม่ว่าหรอก แต่ถ้ามึงจะเบียดขนาดนี้ สิงกูเลยม้ะ
 
“เชี่ยวิน เบียดกูขนาดนี้ สิงกูเลยม้ะ กูยอม”ผมพูดประชดมัน แต่มันกับยิ้ม หวานแล้วตอบผมกลับ
 
“ได้จริงดิ้ แต่ไม่สิงได้มั้ย เราอยากนอนหนุนตักธีร์มากกว่า นี่คือความฝันสูงสุดของเราเลยน้ะ” ห้ะ หนุนตักเนี่ยน้ะ ท่าจะเป็นเอามาก
 
เคร้ง!
 
“โทษทีว่ะ หลุดมือ”
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
เย้ ๆๆๆๆๆ ลงตอนที่1 แล้ว  อ่านแล้วเม้นกันเยอะน้า ก็รู้น้ะ ว่าถึงจะบอกให้เม้นยังไงรีดเดอร์ก็คงไม่เม้น ทำไงได้ ไรต์ก็คงบังคับเหล่ารีดเดอร์ไม่ได้ แต่แค่รีดเดอร์มาอ่าน ไรต์ก็มีความสุขมากแล้ว แต่ที่อยากได้เม้นก็แค่อยากจะรู้ว่านิยายมันสนุกมั้ย เลิกดราม่าดีกว่า  ขอให้รีดเดอร์อ่านนิยายอย่างมีความสุขน้ะ