เพราะ...รัก

                               8

"ฟางงงง!!! น้องพิมชวนฉันไปเที่ยว"

เสียงตะโกนของป๊อปปี้อย่างดีใจ ทำเอาฟางที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ถึงกับสะดุ้ง ทำโทรศัพท์หลุดมือตกลงไปบนพื้น

"เออๆ ไปดิ ฉันเฝ้าห้องให้เอง"

ฟางพูดปัดๆ ก่อนที่จะก้มลงหยิบโทรศัพท์ของตนเอง แอบน้อยใจเล็กน้อยเวลาเขาพูดถึงเธอคนนั้น

อีกไม่นานคงจะได้เป็นแฟนกันล่ะมั้ง...

ช่วงนี้ป๊อปปี้กับน้องพิม ทั้งคู่จะชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำให้บางคนคิดว่าเขาคบกับน้องพิมไปซะแล้ว

แถมน้องเขายังชอบโทรชวนเขาไปไหนมาไหนบ่อยๆ ซะด้วย

'หึ ตัดใจซักทีเถอะยัยฟาง มันชัดซะขนาดนี้แล้ว'

ยังไงเธอก็ไม่มีสิทธ์อะไรอยู่แล้วนี่...

"ฟางฉันตัดสินใจจะบอกน้องเค้าวันนี้นะ"

เมื่อเขาพูดออกมายิ้มๆ ทำให้เธอถึงกับต้องขมวดคิ้วยุ่ง ก่อนที่จะเอ่ยปากถามออกมาอย่างเป็นห่วง

"หืม? เอาจริงดิ"

เขาเคยถามเธอครั้งนึงแล้วเรื่องที่เขาจะบอก 'รัก' กับคนที่เขารักคนนั้น เพราะเขาอยากที่จะรู้ว่าเธอคนนั้นคิดยังไง

ถือว่าเขากล้ามากนะ

เป็นเธอเธอยังกลัว เหมือนตอนนี้ยังไงล่ะ...

"อือ จะได้รู้กันไปเลย ถ้าไม่ใช่ฉันจะได้เลิกหวังสักที คนที่ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดีนั่นแหละ"

ป๊อปปี้พูดพลางส่งยิ้มบสงๆ ให้ทำเอาฟางชะงัก รู้สึกแอบกระทบกับเธอ แถมยังแทงใจดำซะเจ็บแปล๊บ

...นั่นสินะ คนไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่อยู่ดี

'หึ'

"งั้นสู้ๆ นะ ผลเป็นยังไงโทรมาบอกกันด้วย"

เธอพูดให้กำลังใจเขาแล้วฝืนยิ้มกว้างออกมา เพื่อให้เขาสบายใจ ก่อนที่เขาก็ยิ้มคืนกลับมาเช่นเดียวกัน

"อื้ม อย่าลืมรับโทรศัพท์ฉันด้วยล่ะ"

"จ้า"

ฟางยิ้มให้เขาอีกครั้งพลางโบกมือให้ แล้วคอยมองตามเขาไปเรื่อยๆ จนออกไปจากห้อง ใบหน้าเปื้อนยิ้มก็ค่อยๆ เลือนลางลง แปรเปลี่ยนเป็นหยดน้ำตาที่หยดลงบนแก้มใส...

หลังจากที่ป๊อปปี้ไปถึงยังร้านกาแฟร้านหนึ่ง ที่รุ่นน้องที่เขาแอบรักได้นัดเขาออกมา เพื่อพูดคุยกันตามประสา...

...คนสนิท

เขาควรจะบอกจริงๆ ใช่มั้ย...?

เขาคิดถูกรึเปล่า

'เออ บอกก็บอกว่ะ!"

"พิม พี่มีอะไรจะบอก"

ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเบา พยายามรวบรวมความกล้าโดยการสูดหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง ทำเอารุ่นน้องสาวคนตรงได้แต่มองเขาอย่างสงสัย

"คะ? มีอะไรหรอ"

"คือ..."

"..."

"พี่รักพิมนะ แอบรักมานานแล้ว ไม่ได้รักแบบพี่น้องด้วย"

คำสารภาพรักของป๊อปปี้ ทำให้พิมถึงกับชะงักแล้วมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ กับสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อน

รุ่นพี่ที่เพียบพร้อมทุกอย่าง หน้าตาก็เข้าขั้นเทพบุตร นิสัยก็ดี และยังเป็นรุ่นพี่ที่เธอสนิทที่สุดกลับมา 'แอบรัก' เธอซะงั้น

แต่ติดอยู่ที่เธอไม่ได้รักเขาน่ะสิ...

"พี่ขอโทษ..."

ป๊อปปี้รีบขอโทษทันทีที่เห็นอาการอึ้งจัดของรุ่นน้องตรงหน้า แล้วก้มหน้าลงไปไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า

"พี่ไม่ต้องขอโทษหรอก พิมควรจะขอโทษพี่มากกว่า"

"หืม?"

"พิมขอโทษจริงๆ นะคะ คือพิมไม่ได้รักพี่..."

"..."

"แต่พิมว่าพี่ควรจะถามตัวเองก่อนดีกว่าว่าพี่รักพิมจริงๆ รึเปล่า"

ประโยคของพิมทำเอาเขาต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างงงๆ และไม่เข้าใจ

"ที่จริงอะพี่ไม่ได้รักพิมหรอก แต่พี่รักพี่ฟางมากกว่า"

"พี่กับฟางเป็นแค่..."

"พิมรู้ แต่พี่น่ะรู้ตัวรึเปล่าว่าพี่หึงพี่ฟางมาก แค่พี่ฟางเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นก็แทบปรี๊ดแตก ถ้าเป็นพิมพี่แค่มองแล้วเดินไปทันที"

ถูกอย่างที่พิมพูด...

เมื่อวันก่อนเขาเห็นพิมโผเข้ากอดผู้ชายคนหนึ่ง แต่เขาแค่มองโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลย แล้วเดินผ่านไป

แต่กับฟาง แค่เขาเห็นเธอถูกผู้ชายคนอื่นประคองมาส่งถึงห้อง เขาถึงกับฉุนแล้วกระชากเธอออกทันที

"พี่ลองกลับไปคิดดีๆ แล้วค่อยบอกพิม..."

"..."

"พิมยินดีจะช่วยพี่ป๊อปเสมอ"

พิมพูดพลางฉีกยิ้มกว้างให้คนที่กำลังนั่งครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด เกี่ยวกับเรื่องที่เธอพูด...

'หรือว่าเขาจะรักฟางกันแน่นะ..."

"เฮ้ยยย!! ไอเชี่ยป๊อป กูว่ามึงพอได้แล้วเหอะ"

เขื่อนที่พยายามยื้อแก้วที่มีแอลกอฮอล์บรรจุอยู่ภายใน ที่อยู่ในมือของป๊อปปี้ ที่กำลังจะถูกกระดกเข้าปากไปอีกครั้ง

"ไอป๊อป มึงทำตัวอย่างกับคนอกหัก เป็นไรว่ะ"

คราวนี้โทโมะถามคนที่เริ่มเมาไม่รู้เรื่องไปอย่างเนือยๆ ก่อนที่ป๊อปปี้จะพึมพำออกมาตามประสาคนเมา

"กูม่ายรู้ กูคิดม่ายออกกก..."

โทโมะและเขื่อนถึงกับต้องก่ายหน้าผากกับคำตอบที่ไม่เป็นคำตอบสักเท่าไหร่

"แล้วพวกกูจะรู้มั้ยเนี่ย! ชวนออกมาแล้วก็กินอยู่คนเดียว อุตส่าห์ขอคุณภรรเมียได้"

เขื่อนบ่นใส่คนที่นั่งเมาไม่รู้เรื่องแภมยังจะกระดกเหล้าเข้าปากไปอีก พูดก็ไม่รู้เรื่อง นี่มันใช่คนเดียวกันกับไอคนที่ด่าเขารึเปล่าว่ะ

'เมาแล้วน่ากลัวชิบหาย...'

"เขื่อน กูว่าแบกมันกลับเหอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวโดนเมียบ่นหูชา"

"เออ กูว่ากัน"

เขื่อนตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก ก่อนที่เขากับโทโมะจะช่วยกันหิ้วปีกเพื่อนของพวกเขากลับทันที...

พระเอกเรานี่ก็เมาแล้วน่ากลัวใช่ย่อยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ มาดูกันสิว่าเมื่อไหร่ป๊อปปี้จะได้รู้ใจตัวเองสักที ถ้าอยากรู้ก็ติดตามตอนต่อไป เจอกันตอนหน้าจ้า