เพราะ...รัก

                               26

"อิ่มจังเลยยยยยยยย"

"แหม ดูจะมีความสุขจังนะ ตอนแรกบอกไม่เอาแล้วๆ สุดท้ายก็กินจนหมด แล้วใครจ่ายอะ โด่ววว"

ป๊อปปี้บ่นอุบอิบ แล้วเบ้ปากให้ฟางที่ยืนข้างๆ อย่างแอบหมั่นไส้น้อยๆ กับท่าทางมีความสุขของเธอ

เลี้ยงข้าวเธอแค่มื้อเดียวกระเป๋าตังค์ของเขาถึงกับรีบ...

=[]=

"คิดจะเลี้ยงฉันต้องกระเป๋าหนักหน่อยนะ ฮ่าๆๆ"

"แค่มื้อเดียวกระเป๋าตังค์ถึง...เอ่อ"

เขาพูดพลางหยิบกระเป๋าตังค์ของตนเองขึ้นมาดู ที่ตอนนี้กลับรีบไม่เหมือนครั้งแรกที่หยิบขึ้นมา เมื่อตอนนั้นมันยังพองมากกว่านี้

'โธ่ เงินของฉัน...'

"อ้าว ก็นายเป็นคนสั่งเอง แถมบอกจะเลี้ยงฉันซะด้วย ดังนั้นฉันไม่ผิด อ้อ แล้วก็ขอบคุณสำหรับขนมปังนี่ด้วยนะ อิอิ"

ฟางพูดพลางยักคิ้วใส่อย่างกวนๆ แล้วยกถุงคับเค้กที่ป๊อปปี้ซื้อให้ ทำเอาเขาได้แต่ย่นจมูก ทำแก้มพองๆ ใส่อ เธอแทบจะหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางของเขา

"นี่แค่วันเดียว ถ้าเลี้ยงเธอทั้งชีวิตอะ เธอจะคิดเท่าไหร่"

"อะไรของนายฮะ -.-"

"ก็แค่อยากจะบอกว่าถ้าฉันจ่ายด้วยใจทั้งดวงของฉันที่มีแต่เธอ เธอจะรับมั้ย"

ป๊อปปี้ถามพลางยักคิ้วกลับไป ก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างล้อเลียน เมื่อเห็นสีกน้าของเธอที่เริ่มแดงขึ้นด้วยความเขินๆ แต่กลับต้องหัวเราะหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงด่าจากปากของเธอ

"ไอ้เสี่ยว!"

"ฮ่าๆๆๆๆ"

"หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะไอบ้า!"

รีบหันไปห้ามให้หยุดหัวเราะสักที จนไม่รู้จะทำยังไงให้เขาเงียบ จึงกระโดดเอาขนมปังในถุงอุดปากเขาเอาไว้เพื่อกลบท่าทางล้อเลียนของเขาอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่จะหันไปค้อนใส่เขาที่มีขนมปังอยู่เต็มปากทันที

"โอ๋ อี๊ไอ๊อีอิอีอื่นแอ้วใอ๊อั้ย (โห นี่ไม่มีวิธีอื่นแล้วใช่มั้ย)"

"อะไรนะๆ ไม่รู้เรื่องอะ โทษที"

ฟางทำหน้าสงสัย ก่อนมี่จะหันมายิ้มหวานกวนๆ ใส่เขา ทไเอาป๊อปปี้ต้องส่งสายตาดุๆ ใส่ แต่เธอมีหรอจะกลัว...

"ป๊อปปี้"

ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปมองเมื่อมีเสียงเรียกชื่อเขา แต่เมื่อหันไปฟางถึงกับเบ้ปากใส่อย่างเซ็งๆ

"คุณแบม?"

"ป๊อปพาแบมไปห้องประชุมหน่อยได้มั้ยอ่า แบมต้องเอาเอกสารไปให้คุณพ่อ"

"เอ่อ...ขอโทษนะ ผมต้อง.."

ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบประโยค แบมรีบมาเกาะแขนเขาแล้วผลักฟางออก ก่อนจะกระซิบขู่เขาทันทีที่มีโอกาส

"ถ้าป๊อปปฏิเสธแบมอีก ฟางอาจจะไม่ปลอดภัยก็ได้นะ จะทำอะไรนังนั่นดีน้า..."

"คุณแบม.."

เขาได้แต่พึมพำชื่อของผู้หญิงตรงหน้า พลางขบกรามจนเป็นสันนูนด้วยความไม่พอใจ แต่หากทำอะไรมากกว่านี้คนที่เขารักอาจจะไม่ปลอดภัย ดังนั้นหากเขาจะทำอะไรต้องคิดให้ดี

"ว่าไงคะ"

ก่อนที่เขาจะได้ตอบอะไรไปกลับมีเสียงใสอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำเอาทั้งสามหันไปมอง

พิม...มาทำอะไรตรงนี้?

ก่อนที่พิมจะหันสบตากับป๊อปปี้ ทำให้ทั้งคู่ข้าใจกัน เขาพอจะรู้สึกได้ว่าพิมมีแผนอะไรบางอย่างในหัว แต่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

"ขออนุญาตนะคะ คุณแบมคะ บอสให้พิมมาตามคุณแบมค่ะ ช่วยตามพิมมาทางนี้ด้วยนะคะ"

"เดี๋ยวนะยัยพิมประภา แกเกี่ยวอะไรย่ะ คุณพ่อเนี่ยนะจะสั่งเธอ อย่ามามั่วนะ"

"คุณแบมคะ พิมจะมีเหตุผลอะไรที่จะโกหกคุณ รีบๆ ไปเถอะค่ะ บอสรอคุณนานแล้ว"

พิมพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ แล้วเน้นคำว่า 'รอนาน' ในประโยค ทำเอาแบมสะดุ้งแล้วเดินนำหน้าพิมไปอย่างอารมณ์เสีย

ก่อนที่พิมจะหันมาทำนิ้วสัญลักษณ์ 'โอเค' ให้ทั้งฟางแล้วป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ก่อนที่จะเดินตามยัยคุณหนูแบมไป

"ฮู้ รอดแล้ว"

"หัดปฏิเสธบ้างสิ ทำเป็นกลัว โด่วว"

"ถ้าปฏิเสธแล้วเธอไม่โดนดึงเข้ามาเกี่ยวก็ดีสิ"

"เป็นห่วงฉันใช่ม้าา"

"ใช่ เป็นห่วงไง"

คำตอบของป๊อปปี้ทำเอาฟางหน้าแดงขึ้นอีก ทำเอาเธอหันไปยัดขนมปังใส่ปากของเขาอีกชิ้นหนึ่ง แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของตนเองทันที

ทำเอาเขาที่มองท่าทางของเธอแล้วคิดในใจอย่างขำๆ

'ยัยเบ๊อะเอ๊ย!'

"นี่ยัยคุณหนูแบม เธอเลิกยุ่งกับพี่ป๊อปพี่ฟางซะ"

พิมพูดขึ้นเมื่อเข้าไปอยู่ในลิฟท์ เพื่อขะขึ้นไปยังห้องประชุมที่บอสกำลังนั่งรอเอกสารจากลูกสาวคุณหนูขี้เอาแต่ใจจนน่ารำคาญ

"ทำไมฉันต้องเลิก แกมีสิทธ์อะไรมาสั่งฉันห้ะยัยพิมประภา"

"สิทธ์ของพนักงานในบริษัทที่ต้องการสั่งสอนยัยคุณหนูเอาแต่ใจอย่างเธอไง"

"แก๊..."

แบมกัดฟันด้วยความโมโห ก่อนที่อยู่ดีๆ เธอจะแสยะยิ้มใส่ เมื่อนึกถึงข้อมูลบางอย่างที่เธอเคยรู้มาจากสายของเธอ เธอจึงพูดออกมาแล้วมองอย่างสมเพช

"แหมๆ ทำเป็นปกป้อง แต่ที่จริงแกเสียดายป๊อปเค้าล่ะสิ หึ"

"ขอโทษนะคะ สงสัยความคิดต่ำๆ แบบนี้คงมีแต่คุณแบมล่ะค่ะ ที่คิดได้ เชิญคุณแบมเข้าไปเลยค่ะ ห้องประชุมเดินตรงไปุประตูใหญ่ๆ ตรงหน้า"

"นี่ยัยบ้า ฉันอายุมากกว่าแก เกรงใจกันหน่อย คำพูดคำจาน่ะ หัดพูดดีๆ กับฉันหน่อย!"

แบมเริ่มแว้ดออกมาอย่างอารมณ์เสีย แต่พิมก็ยังคงยืนตอบกลับมานิ่งๆ เหมือนเดิม ทำเอาแบมแทบสติแตก อยากจะบีบคอยัยนี่นัก...

"อายุมากกว่าแต่ความคิดคงไม่ใช่ใช่มั้ยคะ"

แบมเดินออกจากลิฟท์แล้วหันขวับกลับไป มองหน้าพนักงานหญิงตรงหน้า คนที่สองที่กล้าเถียงเธอ กล้าสั่งสอนเธอ...

ฉันจะจัดการกับคนพวกนี้ไปให้หมด!!

'อย่าคิดว่าพวกแกจะได้อยู่อย่างสุขสบายล่ะ หึ!'

หายไปนาน ขอโทษน้า เราไม่ว่างจริงๆ นี่เราก็ ม.3 แล้วด้วย ต้องตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ ไม่ค่อยว่างสักเท่าไหร่ด้วย ขอโทษจริงๆ น้า เราจะพยายามอัพให้บ่อยที่สุดละกัน ขอโทษจริงๆ จ้า