เพราะ...รัก

                               18
ร่างของคนที่พึ่งจะตื่น พึ่งจะอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องนอน แล้วเดินลงไปยังชั้นล่างของบ้าน แต่ต้องขมวดคิ้วยุ่งเมื่อไม่เห็นแม้แต่วี่แววของใครอีกคน แต่กลับมีจานอาหารเช้าตั้งอยู่
"หายไปไหนของเค้านะ"
ป๊อปปี้พึมพำกับตัวเอง ก่อนที่จะเดินตามหาร่างอีกร่างหนึ่งรอบบ้าน ทั้งชั้นล่างชั้นบน จนสุดท้ายเขาลองมองออกไปยังนอกหน้าต่าง
กลับเจอร่างของเธอที่กำลังนั่งอยู่ใต้ต้นสนบริเวณชายหาดใกล้ๆ กับบ้านพักตากอากาศหลังนี้
เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงรีบเดินเข้าไปหา แล้วนั่งลงข้างๆ เธอ ที่นั่งเหม่อมองออกไปจนสุดขอบทะเลข้างหน้า
"คิดอะไรอยู่หรอ"
"หืม? ก็แค่คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะ"
ฟางตอบพลางหันหน้ามามองคนข้างๆ ที่เดินมานั่งกับเธอตอนไหนเธอก็ไม่รู้ แล้วค่อยส่งยิ้มให้
"ตื่นซะเช้าเลยนะฟาง"
"เอ้า ก็นายบอกว่ากลับตอนเช้าหนิ ก็เลยรีบตื่นมานั่งมองทะเลให้เต็มอิ่มซะหน่อย ไม่รู้ว่าจะได้มาทะเลอีกเมื่อไหร่"
"ไม่อยากกลับอะดิ"
"ใช่ ยังอยากอยู่ต่อ แต่พรุ่งนี้มีงานอีกน่ะสิ เห้ออ"
เธอบ่นอุบอิบเมื่อพูดถึงเรื่องงานในวันพรุ่งนี้ แล้วถอนหายใจออกมาเสียงดังอย่างเซ็งๆ ถึงแม้เธอจะอยากอยู่ต่อมากแค่ไหน แต่ก็อยู่ไม่ได้อยู่ดี
เขาแทบหัวเราะออกมากับท่าทางและคำพูดของเธอ ที่ดูเหมือนจะห่วงหน้าที่การทำงานในบริษัทมากกว่าความสุขของตัวเองเสียอีก
"เดี๋ยวฉันค่อยพามาวันหลังก็ได้ จะซื้อของที่ระลึกมั้ยล่ะ เดี๋ยวพาไปตลาดแถวๆ นี้"
"อื้อ! ไปๆๆ เร็วๆ สิ"
ฟางตอบตกลงโดยแทบจะไม่ต้องคิดแม้แต่นิดเดียว รีบลุกขึ้นยืนทันที แล้วเร่งคนตัวโตที่นั่งมองเธอลุกขึ้นอย่างงงๆ ก่อนที่จะเอ่ยปากแซว
"กระตือรือร้นเชียวนะ"
"เหอะน่า ก็คนมันอยากเที่ยวหนิ"
เขาได้แต่ส่ายหน้าให้เธออย่างขำๆ กับความรวดเร็วปานสายฟ้าแล่บของเธอในวันนี้
เป็นอย่างนี้ตลอดแหละน่าถ้าเธอได้เที่ยว...
แล้วป๊อปปี้ก็ค่อยๆ พาฟางเดินไปเรื่อยๆ จนถึงตลาดแห่งหนึ่ง ที่ห็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านพักตากอากาศ
"ว้าวๆๆ ป๊อปดูนี่สิ สวยเนอะ"
ฟางพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น เมื่อเดินเข้ามาเจอสร้อยคอเส้นหนึ่งที่สะดุดตาเธอเข้า แล้วรีบเรียกคนข้างๆ ให้มาดูด้วยกัน
สร้อยคอที่มีจี้เป็นรูปเปลือกหอย ที่ถูกสลักด้วยตัวอักษร F ที่เป็นชื่อขึ้นต้นของเธอ ถึงแม้มันจะดูธรรมดาๆ แต่เธอกลับชอบมันมากเป็นพิเศษ
"อื้ม ก็สวยดีนะ อยากได้หรอ"
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ไปดีกว่าป๊อป"
ฟางพูดปัดๆ แล้วค่อยหันหลังเดินออกไปจากร้านสร้อยที่เธอหยุดดูอยู่นาน แต่ต้องชะงักเมื่อมือหนารั้งแขนเธอไว้
"ฉันซื้อให้ก็ได้นะ"
"จริงหรอ"
น้ำเสียงสดใสถูกเปล่งออกมา พร้อมๆ กับรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าสวยด้วยความดีใจ และยิ่งดีใจมากกว่านั้นเมื่อเขาพยักหน้าลงช้าๆ
ทำเอาเธอรีบกระโดดหอมแก้มขอบคุณเขาอย่างลืมอายไปทันที โดยที่ไม่ทันได้สังเกตุใบหน้าของเขาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขิน
"ขอบคุณนะคะ"
"อะ อื้ม"
เขาเปล่งออกมาอย่างยากเย็น แล้วค่อยหันซื้อสร้อยกับคุณป้าเจ้าของร้านที่ยืนมองเขากับเธอสลับกันไปมาแล้วอมยิ้ม
"พ่อหนุ่มนี่น่ารักนะ ซื้อสร้อยให้แฟนด้วย ทำให้ป้าคิดถึงสมัยหนุ่มๆ สาวๆ ของป้าเลย"
"เอ่อ นี่แค่เพื่อนครับ ไม่ใช่แฟน"
"ไม่ใช่แฟนนะคะคุณป้า แค่เพื่อนค่ะ"
ทั้งสองถึงกับรีบแก้ตัวกันพัลวัน กับประโยคที่คุณป้าเจ้าของร้านเอ่ยปากชม แต่ก็แอบรู้สึกเขินอายนิดหน่อยที่ได้ยินแบบนั้น
โดยที่คุณป้าเจ้าของร้านก็ได้แต่หันมามองทั้งคู่แล้วยิ้มให้เหมือนเดิม ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในร้านอีกครั้ง
"เอ้อ ฟางไปกินไอติมกระทิมะพร้าวอ่อนกันมั้ย"
"เอาๆๆๆ ฉันชอบ"
"งั้นไปกันดีกว่า ร้านนี้อร่อยมากนะขอบอก"
ป๊อปปี้พูดพลางยกนิ้วโป้งขึ้นเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง ทำเอาฟางหัวเราะออกมากับท่าทางของเขา
บางทีเขาก็น่ารักไปอะนะ...
เขาค่อยพาเธอเดินมายังร้านไม้เก่าๆ ร้านหนึ่ง แล้วสั่งไอศครีมสองถ้วย ก่อนที่จะพาเธอมานั่งที่โขดหินใกล้ๆ
"ขอบคุณมากนะป๊อป สำหรับเมื่อวานแล้วก็วันนี้ด้วย"
"อื้อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันเต็มใจ"
ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มกว้างให้ แล้วตักไอศครีมเข้าปากไปอีกคำหนึ่ง แต่ต้อวชะงักเพีาะประโยคถัดมาที่ทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นมาเธออย่างสงสัย
"นายรู้มั้ย ถ้าไม่ติดว่านายเป็นเพื่อนฉัน..."
"..."
"ฉันคงคิดว่านายกำลังจีบฉันอยู่น่ะสิ"
ป๊อปปี้ฉีกยิ้มทันทีที่ได้ยิน แล้วเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น ก่อนจะพยายามกล้าพูดมันออกมา
"แล้วถ้าฉันคิดจะจีบเธอจริงๆ อะ"
"..."
"เธอจะอนุญาตมั้ย?"
 

ปลื้มปริ่มกับเม้นของตอนที่แล้ว ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณสำหรับเม้นย้อนด้วยน้า แถมให้ 2 ตอนเลยวันนี้ ชดเชยเมื่อวานที่ไม่ว่างอัพ อิอิ #เม้นโหวต