เพราะ...รัก

                               17
'ทะเล อยากไปจัง'
ฟางคิดในใจ ในขณะที่ตนเองยังคงยืนมองป้ายไวนิลที่บังเอิญเดินมาเจอตอนที่เธอกำลังยืนรอป๊อปปี้ที่ต้องซื้อบางอย่าง ซึ่งสิ่งที่อยู่บนป้ายนั้นมันเป็นแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวที่เธอกำลังอยากจะไปซะด้วย
เธอยืนอ่านมันวนไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่เธอรออยู่เดินออกมาเสียแล้ว เขาชะเง้อคอยืนอ่านสิ่งที่อยู่บนป้ายเช่นเดียวกัน
ก่อนที่ฟางจะสะดุ้งด้วยความตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นข้างๆ หูของเธอ
"อยากไปหรอ"
"ห้ะ เปล่าๆ ซื้อเสร็จแล้วหรอนั่นน่ะ"
เธอเปลี่ยนเรื่องถามทันที แล้วละสายตาออกจากป้ายไวนิลที่เธอสนใจ หันมามองหน้าของคนที่ถามเธอที่อยู่ใกล้เพียงปลายจมูก
ตึกตัก...ตึกตัก...
หัวใจเต้นเร็วเป็นกลองรัว แล้วทั้งคู่ก็รีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว เบือนหน้าหนีกันด้วยความเขิน
ก่อนที่ป๊อปปี้จะเป็นฝ่ายเปิดประเด็นพูดก่อน
"จะไปมั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันพาไป"
"หืม? จริงอะ"
"ถ้าอยากอะนะ แต่เธอคงไม่อยากแล้วล่ะมั้ง งั้นไม่ต้อง..."
"ไม่ๆๆๆ ฉันอยากไปนะ พาไปหน่อยดิ น้า~"
ฟางรีบโพล่งออกมาทันที ตามาด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ดึงแขนของเขาเบาๆ ดวงตากลมโตที่มองเขาอยู่อย่างออดอ้อน เทำเอาขาใจอ่อน แอบเขินเล็กน้อยกับการกระทำของเธอ
'งั้นแบบนี้จะทำไงดีว่ะ เขินเป็นเหมือนกันนะ!'
"น้าๆๆๆ นะป๊อป พาฟางไปหน่อยน้า"
สรรพนามที่เปลี่ยนไปกับน้ำเสียงหวานๆ ที่ยังคงดังอยู่ตลอด รวมถึงท่าทางออดอ้อนแบบนี้ ยิ่งทำให้เขาแทบจะละลายอยู่ตรงนี้
"น้าาา~"
"จะดีหรอออ"
"ดีสิ ป๊อปจะให้ฟางทำอะไรก็ได้ แต่พาฟางไปหน่อยนะๆๆๆ"
"แน่นะ"
ป๊อปปี้ถามอีกครั้งให้ฟางมั่นใจกับความคิดของตนเอง ยิ้มกริ่มกับประโยคของเธอ ชักจะน่าสนุกแล้วสิ
"อื้อ นะๆๆๆๆ"
"อะๆๆ โอเค เดี๋ยวพาไป พรุ่งนี้นะ"
"อ้าว ไม่ใช่วันนี้หรอกหรอ"
ฟางถามเสียงเบา เบือนหน้าลงมองพื้น ปล่อยแขนของเขาทันที ป๊อปปี้ถึงกับอ้าปากเหวอด้วยความงงงวย
"วันนี้ก็ได้ ไปๆ ไปกันเถอะ"
"เย้! รักจัง"
เธอพูดออกมาอย่างร่าเริง รอยยิ้มเผยขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ก่อนที่จะจับมือเขา พาลากไปทันทีด้วยความตื่นเต้น
 
 
 
 
 
"ทะเลจ๋าาาาา!!!"
เสียงตะโกนดังขึ้นทันทีที่ได้เดินลงไปเหยียบถึงพื้นทราย รอยยิ้มที่ถูกเผยออกมาอย่างมีความสุข ถึงกับทำให้คนที่ยืนมองยิ้มตามไปด้วย
ฟางกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนที่จะสะดุดเข้ากับบ้านพักหลังหนึ่ง ที่อยู่ติดชายหาดบริเวณเดียวกันกับบริเวณที่เธอยืนอยู่
"ป๊อปนี่บ้านใครอะ"
"อ้อ บ้านพักตากอากาศของครอบครัวฉันน่ะ แม่ฉันชอบทะเล พ่อก็เลยซื้อให้ ปะ เอากระเป๋าเข้าไปในบ้านก่อนเหอะ"
"เออใช่ ถามจริงทำไมนายต้องให้เอาเสื้อมาเผื่อด้วยล่ะ จะค้างที่นี่หรอ"
ฟางถามอย่างสงสัย เพราะก่อนที่จะเดินทางมา ป๊อปปี้พาเธอกลับห้องไปเตรียมของ อย่างกับจะมาค้างที่นี่หลายวันซะงั้น
'แต่ถ้าจะค้างก็ดีนะ คิกคิกคิก'
"เอามาเผื่อไง เผื่อเธอจะพิเรนผลักฉันตกน้ำลื่นตกน้ำไป แล้วจะเอาเสื้อที่ไหนเปลี่ยน"
"โธ่ รู้ทันด้วย ไม่สนุกเลยแบบนี้"
น้ำเสียงเซ็งๆ ถูกเปล่งออกมา แก้มทั้งสองข้างป่องขึ้นเล็กน้อย ราวกับขัดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"เลิกทำหน้าบวมแล้วไปเก็บของได้แล้ว เดี๋ยวเปลี่ยนใจไม่ค้างที่นี่ซะเลย"
คำขู่กวนๆ ของป๊อปปี้ทำให้ฟางถึงกับรีบวิ่งเข้าบ้านไปทันที เขาได้แต่ยืนหัวเราะกับท่าทางกระตือรือร้นขั้นรุนแรงของเธอ
ก่อนที่เขาจะเดินตามเข้าไป ถึงกับต้องอ้าปากค้างเมื่อเธอจัดเก็บของของตนเองทุกอย่างเรียบร้อยภายในพริบตา นี่ขนาดยังไม่บอกให้นอนห้องไหน นี่ไปจองเอาเองซะละ
แล้วเธอเดินมาหาเขายิ้มๆ แล้วลากเขาออกไปนอกบ้านทันที เขาถึงกับทำหน้าเหวอ
"ไปๆๆ ไปเล่นกัน"
"เฮ้ย! เดี๋ยว เล่นอะไร เฮ้ยๆๆๆ"
ป๊อปปี้ตะโกนเสียงดังด้วยความหวาดระแวง แล้วร้องออกมาเมื่อเห็นว่าฟางกำลังลากพาเขาลงทะเลไป วิ่งมาตามระดับน้ำเริ่มสูงตั้งแต่จากข้อเท้ามาถึงเข่า แต่อยู่ดีๆ ก็ปล่อยมือเขาแล้วผลักลงไปเลย
'เป็นอย่างที่คิดไว้ โธ่... T^T'
ตู้มมม!!!
"หมีตกน้ำ ฮ่าๆๆๆ"
เสียงหัวเราะดังขึ้นทันทีที่เห็นผลงานของตนเอง แล้วยิ้มอย่างภูมิใจที่สามารถทำเขาตกน้ำไปได้อย่างสบายๆ
ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับแล้วจะเดินกลับเข้าฝั่งไป แต่อยู่ดีๆ ก็คนมาเกี่ยวเอวของเธอเอาใว้ แล้วดึงให้ล้มลงมานั่งในน้ำทันที
"กรี๊ดดด! ไอบ้าป๊อป เค็มอะ ยี๋~~"
"โห แค่นี้บ่น ขนาดฉันโดนเธอผลักหน้าคะมำแทบจะจูบกับทรายนั่นน่ะ ฉันยังไม่บ่นสักคำ"
ป๊อปปี้บ่นอุบอิบ แล้วมองเสี้ยวใบหน้าของฟางที่นั่งลงบนตักของเขา ด้วยฝีมือของเขาเอง แขนยังคงโอบรัดเอวบางเอาไว้ ไม่ยอมปล่อย
ก่อนที่เธอจะใช้ปรโยชน์จากช่วงที่เขากำลังเผลอ กวักน้ำเข้าใส่หน้าเขาซะเต็มๆ ทำเอาเขาสะดุ้งปล่อยเอวเธอเป็นอิสระมือทั้งสองลูกน้ำที่เปียกเต็มหน้าของเขา
แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ถือวิสาสะรีบวิ่งหนีไปก่อนอย่างแค้นๆ ตัวเขาเองจึงค่อยๆ ลุกขึ้นวิ่งไปเกี่ยวเอวบางมาอีกครั้ง
"ไอบ้าป๊อป ปล่อยนะย่ะ!!"
"ไม่ปล่อยง่ายๆ หรอกยัยแสบ หึ"