จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

    ผลั่ก !!

     ร่างของฉันถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่ปราณี โดยมีคนตัวสูงตามเข้ามาด้วยโดยไม่ลืมที่จะกด 'ล็อค' กร ประตู...

     กริ๊ก !

     ใบหน้าหล่อของคนร่างสูง มองเข้ามาในตาฉันอย่างค้นหาอะไรบางอย่าง ฉันจึงได้แต่หลบสายตา มองหาทางที่จะลอดตัวออกไปจากที่นี่... แต่โทโมะรู้ทันฉันทุกอย่าง มือขวายึดติดกับพนังห้องน้ำ มือซ้ายคว้าเอวบางของฉันไว้อย่างไม่ให้คิดหนี..

     ให้ตาย ! แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ !

     "เอ่อ..."

     "เธอเป็นอะไร"

     "...?"

     ฉันเป็นอะไร ? ฉันก็เป็นฉันน่ะสิ - -' เขาเห็นฉันมีเขางอกออกมาเรอะ !?

     แต่ก็เหมือนเดิม.. ฉันไม่มีความกล้ามากพอที่จะถามออกไปแบบนั้น เกิดเขาโมโหจับฉันฟาดชักโครกขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ -_-' ฉันยังไม่อยากเป็นผีเฝ้าห้องน้ำตอนนี้หรอกนะ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ? 

     "ออกไป..."

    "ฉันกำลังถามว่าเธอเป็นอะไร"

     "แต่ฉันกำลังบอกให้นายออกไปจากตัวฉัน !"

     "แก้ว !!"

     "โทโมะ !!"

     ฉันกับโทโมะต่างพากันมองตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร โอ้ยย ! ให้ตายเถอะ นี่เขาบอกเลิกฉันเองนะ อยู่ๆมาทำอะไรแบบนี้ได้ยังไงเล่า ! แถมแฟนใหม่เขา (ที่เคยเป็นแฟนเก่า) ยังเป็นยัยฟาง เพื่อนรัก (เก่า) ฉันอีกด้วย ! ลำพังฉันก็ตัดใจจากเขาไม่ได้อยู่แล้ว แต่การที่เขามาทำแบบนี้... มันก็ทำให้ฉันตัดใจไม่ได้เข้าไปใหญ่...

     คนใจร้าย...

     "นายจะทำแบบนี้ทำไม ! เราเลิกกันแล้วนี่ ออกไปเลยนะ กลับไปหายัยฟางเลยไป ! ออกไป !" ฉันตะโกนไล่เขาอย่างไม่ชอบใจ พรางทุบตีอกแกร่งของคนตรงหน้าไปด้วย

     "..."

     ตุบๆๆ !! 

     "ฮืออ ! คนใจร้ายยย ทั้งๆที่นายทิ้งฉันไป นายก็อย่ากลับมาเซ่ ! ออกไปเลยนะ ฮือออ" 

     "..."

     "นายคบกับฉันเพราะเห็นฉันเป็นเพื่อนยัยฟาง ฮึก นายรักฉันเพราะเห็นฉันเป็นฟาง ฮึก ฉันเกลียดนายว่ะ TT"

     "..."

     แก้ตัวสักคำก็ไม่มี !!! 

     ยิ่งมันใจ ถ้าโทโมะไม่เคยรักฉันเลย T^T แงงงง !! เอาเข้าจริง ฉันไม่สามารถทำใจได้เลย ! อุตส่าห์คิดว่าโทโมะจะแก้ตัวสักหน่อย แต่ก็ไม่ ! เขาไม่แม้จะปฏิเสธ เหอะ !!

     ผลั่ก !

     "ถอยไป ! ฉันจะกลับไปหาเฮียป๊อบ !" ฉันพูดพร้อมปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ  

     "..."

     "โทโมะ !!!"

     เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่กระดิกไปไหน ฉันก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง แต่พูดเหมือนโทโมะจะไม่สนใจอะไรเลย เพียงแต่มองฉันด้วยสายตานิ่งๆ ที่สามารถสยบฉันไว้เพียงแค่สบตา...

     นัยต์ตานั้น.. เหมือนกำลังสื่ออะไรบางอย่างออกมา ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกว่า.. เขากำลังต้องการความรัก.. ? 

     อ่าาา.. ให้ตายเถอะ ทำไมอยู่ๆฉันถึงคิดแบบนั้นนะ แต่...ฉันไม่สามารถปฏิเสธสายตาของเขาได้เลย แทนที่จะหลบสายตา แต่ฉันกลับเลือกที่จะสบสายตากับเขา.. จนใบหน้าหล่อนั่นเรื่อนเข้ามาใกล้...

     ทันทีที่ได้สติ ริมฝีปากของเราทั้งสองคนก็ประกบกันเสียแล้ว ! เขากระชับริมฝีปากได้รูปให้เข้ากับฉันมากขึ้น สองมือโอบกอดเอวบางของฉันไว้พรางลูบไล้ไปมาอย่างเอาใจ ส่วนสองมือทรยศของฉันเอง...ก็โอบรัดต้นคอของเขาไว้อย่างเต็มใจรับความรักนั้นมา...

     ให้ตายสิ... ฉันไม่สามารถหยุดความรู้สึกแปลกๆแบบนี้ได้เลย มันให้ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก... และฉันเชื่อว่าโทโมะเอง...ก็รู้สึกแบบนี้ด้วยเช่นกัน...

     ปัง ๆๆๆ !!!

     "เฮ้ยยย กูปวด ขี้ เปิดประตู >< !!!"

     ปัง ๆๆๆๆ!!

     เฮ้ยยย !? 

อ่าา ตอน 2 จบไปแล้ว เดี๋ยวเค้ามาแต่งใหม่นะ >< เป็น ยังไง สนุก หรือ ไม่สนุก ก็บอกกันได้นะคะ ^^ ขอบคุณค่ะ 

ปล. up ให้เค้าด้วยนะ ^^ จะได้มีกำลังใจ