[GOT7] Senior Sweet รุ่นพี่ที่รัก {markbam}

Chapter 1
 
4 ปีที่แล้ว
'มาร์คฮยอง!'
มาร์คหันไปตามเสียงเล็กๆที่เรียกก่อนจะพบกับเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งพร้อมจูงมือเพื่อนที่ตัวใหญ่ที่ทำหน้าเหมือนยังไม่ตื่น....
'ว่าไงครับ แบมแบม^^'
'แบมชอบฮยองครับ!'
.
.
.
.
.
(สตั้น 5 วิ)
'อ...อะไรนะแบมแบม^^;'
'แบมชอบมาร์คฮยองครับ'
คุณพระ!=_=;
'โตขึ้นแบมจะแต่งงานกับฮยองด้วย!'
อุ้ยตาย....
'แต่แบมแบมเป็นผู้ชายนะครับ^^;' มาร์กระทุ้งศอกใส่แจ็คสันที่ยืนขำจะเป็นจะตายก่อนตอบ
'ผู้ชายกับผู้ชายแต่งงานกันไม่ได้หรอครับ.....' เด็กน้อยทำหน้านิดหนึ่งก่อนจะหันไปถามเพื่อนตัวโตด้านหลัง
'ยูคยอมอ่า ผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันได้ป่ะ'
'ห้ะ...ได้มั้ง ไม่รู้ดิ' แบมแบมยิ้มกว้างแล้วหันมาพูดกับมาร์คยิ้มๆ
'งั้นต่อไปนี้แบมแบมกับมาร์คฮยองเป็นแฟนกันนะครับ^^'
'ห่ะ...'
'บ๊ายบายครับที่รัก>3<' แบมแบมว่าแล้วดึงเนคของมาร์คลงมาแล้วจุ๊บแก้มแรงๆ
' บ๊ายบายครับที่รัก อร๊ายยย น่ารักง่ะ>//<' แจ็คสันแซว
'ไอ้บ้า!-//-'
ไม่ว่าจะเป็น บุพเพอาละวาด โชคชะตาหมาลิขิต(?)หรืออะไรก็แล้วแต่ทำไมถึงส่งแบมแบมมาขอผมเป็นแฟน คงจะดีกว่านี้ถ้าไอ้เด็กแก่แดดเมื่อกี้ไม่ได้อยู่ข้างบ้านผม;-;
 
 
ณ ปัจจุบัน
12.30
ม้านั่งหน้าสนามบาส
"มาร์คคค! เด็กมึงควงไอ้หน้ามึนมาอีกและ>O<" แจ็คสันทำท่ากระดี๊กระด๊าแล้วชี้แบมแบมให้มาร์คดู
"แล้วไง...." น้ำเสียงราบเรียบแต่หน้าพร้อมฆ่าคนทุกเมื่ออ่ะค่ะ-_-
"มึงปกปิดอาการหวงแบมแบมน้อยไม่มิดหร๊อกกกกก กูรู้จักมึงมากี่ปีให้มันรู้ซะบ้าง!"
ก็จริงอยู่ที่เมื่อสี่ปีที่แล้วเขาไม่ค่อยเต็มใจเป็นแฟนแบมแบมเท่าไหร่เพราะคิดว่าเด็กๆมาเล่นกันเดี๋ยวก็คงลืม แต่นับวันๆแบมแบมเองยิ่งน่าร้ากกกกน่ารักขึ้น แถมดูเหมือนลืมเรื่องนี้ไปแล้ว;_; เขาก็เลยต้องแอ๊บทำเป็นพี่ชายหวงน้องไปแทนT^T #ครายแปป#
"แบมแบม!" เส้นอดทนขาดผึงไปกี่เส้นแล้วววววTOT
"ครับบ มาร์คฮยองมีอะไรปล่าว?" แบมแบมเดินมาหา
"เดี๋ยวนี้พี่เรียกก็ต้องมีอะไรก่อนด้วยหรอT^T" งอน หันหน้าหนี
"ห่ะ...?" แบมแบมทำหน้างง แจ็คสันก็เลยทำท่าบุ้ยใบ้ว่า 'มันงอนอีกแล้ว-_-'
"งอน? มาร์คฮยองงอนเรื่องอะไรครับ"
"................" ไม่ตอบ agian
แบมแบมทำหน้างงอีก แจ็คสันตบหน้าผากตัวเองดังเผล๊ะแล้วชี้ไปที่แขนแบมแบมที่กอดแขนยูคยอมไว้
"ผมกอดแขนยูคนอมแล้วมันผิดตรงไหนเนี่ย-__-;"
"มันไม่ผิดแต่ไม่เหมาะอ๊ะ!"
"ไม่เหมาะยังไงครับ?"
"ก็................" คิดแปป
"ก็มาร์คฮยองเค้าหวงแกไงแบม-_-;" ยูคยอมพูดด้วยหน้ามึนๆแต่แจ็ตสันแทบปรบมือให้เลยทีเดียวT^T
"หวง? หวงอะไรอ่ะยูคยอม บ้าป่าว-0-"
"หรือไม่หวง-.0"
"งั้นมั้ง"
"อาจจะหึงแกก็ได้-__-"
โอยยย! ไอ้เด็กบ้าคุยอะไรกันก็เกรงใจตูบ้าง-////-
"ยูคยอม! "
"ห้ะ"
"นายนี่มัน!... แจ็คสันฮยอง ผมไปนะครับไว้เจอกันตอนเย็น^^"
"บ๊ายบายครับแบมแบม^3^" แจ็คสันโบกมือให้แบมแบม แล้วหันมาแขวะมาร์ค
"เป็นไงล่ะ! ท่าเยอะนัก น้องเค้าโกรธล่ะมั้งมึง^O^!!" หน้ามึงก็ร่าเริงไปนะแจ็คสัน...
"สรุปกูต้องง้อใข่มะ ทั้งๆที่กูเป็นคนงอนนะ!TOT"
"มึงมันงี่เง่า!" ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้แล้วเผ่นหนี
ไม่นะแบมแบมอย่าโกรธพี่มาร์คคึนะ ฮรือออ;_;
 
 
ตกเย็น
ม้านั่งหน้าสนามบาส
แจ็คสันและมาร์คมานั่งรอแบมแบมที่นี่ทุกๆเย็นเหตุผลก็คือ....
พี่มาร์คคึเดินกลับบ้านพร้อมแบมแบมทุกวันอ๊ะ>__<♥
"มาร์คเว้ยยย แบมแบมเดินมากับไอ้หน้ามึนอีกแล้วอ่ะ>O<"
"ฮรือออ กุเห็นล้าว;_;"
มาร์คมองแบมแบมที่เดินคุยยิ้มๆมากับ....เอ๊ะ หมอนั่นชื่อะไรนะ;_; #ไม่เคยใส่ใจอะไรนอกจากแบมแบม#
"บ๊ายบายยูคยอม อย่าลืมโทรมานะ^^"
"ห่ะ อื้ม บายบาย"
มีทงมีโทรด้วย อึ๋ยยยยยT^T 
"แบมครับกลับกันเลยมั้ยเอ่ย^^;"
"ก็ได้ครับ"
.
.
.
.
.
เดินมาตั้งนานแล้วยังไม่มีใครพูดอะไรเลยอ่ะ ทั้งๆที่แบมแบมเป็นคนพูดมากแท้ๆ;_;
"แบมแบมอ่า เป็นอะไรหรือปล่าว ไม่พูดเลย;_;"
"ปล่าวครับ ผมเจ็บคอ..." โฮร้ยยยย! โล่งงง!
"อ่อ งั้นไม่เป็นไรรร"
"ทำไมหรอครับ?" แบมแบมถามพร้อมยิ้มบางๆ
"พี่...พี่คิดว่าแบมแบมโกรธที่พี่งี่เง่าใส่T^T"
"ฮะๆ-..-"
"T^T....."
"ใครมันจะไปโกรธ แฟนตัวเอง ลงล่ะครับ:)"
"ฟ...แฟน0///0"
"อ่าวว...มาร์คฮยองลืมไปแล้วเหรอ;_;"
"ปล่าวว พี่ไม่ได้ลืมพี่คิดว่าเราลืมไปแล่วง่ะ"
":)" แบมแบมไม่ตอบแต่ยิ้มให้ผมแทน
 
 
 
บ้านต้วน
"หวัดดีครับม๊า>3<" มาร์ค
"แค่กๆ หวัดดีครับม๊า" แบมแบม
ไม่ต้องสงสัยที่แบมแบมมาบ้านผมหรอกครับ น้องมันไม่ได้พิศวาสผมอะไรขนาดนั้น-_-; แต่แบมแบมจะขลุกอยู่ที่บ้านผมทุกๆเย็นเพราะแม่แบมแบมมีงานที่ต้องไปต่างประเทศเยอะมากแทบไม่มีวันหยุดเลย ม๊าผมเลยให้มาทานข้าวเย็นแล้วก็อยู่ที่นี่จนกว่าจะถึงเวลานอนของแบม ส่วนที่แบมเรียกแม่ผมว่าม๊าเหมือนกัน ก็ไม่ได้พิศวาสผมอีกอ่ะ-__-; แค่ม๊าผมเห็นแบมมันน่ารักดี เป็นเด็กดีบลาๆๆ อะไรไม่รู้-_-; แล้วก้เอ็นดูแบมมันม๊ากกกก เลยให้แบมเรียกว่าม๊า
"แบมแบม เป็นอะไรลูกเสียงแหบจัง เจ็บคอหรอ"
"ครับม๊า"
เห็นป่ะ ถึงบ้านปุ๊ปประคบประหงบแบมคนแรกเลย-__-
"มาร์คพาน้องไปทานข้าวไป ม๊าจะทำยาแก้เจ็บคอ"
"คร้าบบบบบ-3-" ผมรับคำแล้วกอดคอแบมไปทานข้าว
แต๊ะอั๋งเด็กวันละนิดละหน่อยไม่เป็นไรอ๊อกกก>3<.
เนอะ:)