My Angel นางฟ้าของฉัน

 
 
 
อ๊อดดดดดดดดดด
เสียงอ๊อดดังขึ้นแสดงถึงเวลาเลิกเรียน นักเรียนในห้องต่างพากันเก็บสัมพาระของตัวเองแล้วต่างทยอยออกจากห้องเพื่อที่จะกลับบ้านหรืออาจจะปทำธระต่างๆ ผมเก็บของใส่กระเป๋าอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
 
 
 
“ฉันไปก่อนนะคยอง เดี๋ยวพรุ้งนี้เจอกันใหม่นะ”
ผมบอกลาคยองซูเพื่อนสนิทของผมที่รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล
 
 
“ จ๊ะ พรุ้งนี้เจอกันนะลูลู่”
คยองซูเป็นคนเดียวที่เรียกชื่อผมแบบนี้แล้วเรียกแทนตัวว่าคยอง
คยองอย่างนั้นคยองอย่างนี้ผมว่ามันก็น่ารักดีน่ะ ฮ่าๆๆ
 
 
 
ระหว่างทางที่ผมเดินกลับบ้านนั่นผมรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจับตามองอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่สิไม่ใช่แค่ตอนเดินกลับบ้าน
แต่ตลอดหนึ่งอาทิตย์นี้เหมือนมีคนกำลังจับตาดูตลอดเวลา แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ผมไม่เก็บมาคิดให้รกหัวหรอกเรื่องเรียนนี่ก็ทำให้ผมคิดมากพออยู่แล้ว  ระหว่างที่ผมเดินอยู่ที่ริมฟุตบาตอย่างเพลินๆนั้นจู่ๆก็มีรถตู้สีดำขันหรู มาจอดที่ๆ ผมนั้นเดินอยู่ ประตูรถตู้เปิดพร้อมกับชายชุดดำสองคนซึ่งมีรูปร่างที่ใหญ่เกินมนุษย์ทั่วไป ผมเห็นว่าเหตุการณ์นั้นเริ่มชักไม่ค่อยดี แล้วคิดว่าอีกไม่นานผมคงตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน  ผมเริ่มออกตัววิ่ง แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว..
เพราะชายคนที่หนึ่งนั้นวิ่งเข้ามาล็อกตัวผมจากข้างหลัง
แล้วตามด้วยชายคนที่สอง วิ่งเข้ามาพร้อมกับต่อยเข้าที่ท้องของผม ความเจ็บนั้นก็แพร่ส่านไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกจุกที่หน้าท้องและสติที่เริ่มเลือนรางลงทุกที...
 
 
“ พะ...พวกแก...เป็น..คะ...ใคร” 
 
ผมพยายามที่จะเปล่งคำพูดถามชายชุดดำอย่างยากลำบาก แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากชายชุดดำเลยสักนิด จากนั้นพวกมันก็จับผมเข้ามาในรถตู้คันนั้น ปิดประตูพร้อมบอกคนขับให้ออกรถ
แล้วชายคนแรกนั้นก็หยิบโทรศัพท์ ต่อสายใครคนหนึ่งซึ่งผมไม่รู้จัก แต่ผมคิดว่าคงเป็น หัวหน้าของพวกมันที่สั่งให้มาจับผมแน่นอน  เเละพวกมันไม่ใช่คนดีเเน่
 
 
 “ ครับนาย ผมได้ตัวมาแล้วครับ ครับ”
มันพูดเสร็จพร้อมกับกดวางแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่แล้วกระเป๋ากางเกง พร้อมกับจ่องมาที่หน้าผม
 
 
“ แก..จะพาฉันไปไหน...”
 
ผมถามมันอีกครั้งแต่ผลที่ได้มาก็เหมือนเดิมครับ  มันไม่พูดอะไรและทำหน้านิ่งพร้อมกลับหยิบผ้าเช็ดหน้า หรืออะไรสักอย่างขึ้นมาพร้อมกับ นำมันมาปิดจมูกผม จากสติที่เหลือน้อยของผมนั้นก็ค่อยๆ  มืดและดับลงในที่สุด.....
ผมขอให้สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นแค่ฝันร้าย มันไม่ใช่เรื่องจริงผมแค่ฝันไปเท่านั้น แล้วเมื่อไหร่หล่ะกว่าผมจะตื่นจากความฝันนี้...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อันยองงงง   เรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกที่เค้าเเต่งเลยน้าาา
ถ้ามันอ่านดูเเปลกๆยังไงก็ขอโทษด้วยน้าาาา
ยังไงก็ฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ^^
ถ้าตรงไหนไม่ดีก็บอกเค้าด้วยน่ะ เค้าจะได้เเก้ไข
รักคนอ่านทุกคนจ้าา^^