Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กั้งไปพักก่อนก็ได้ จะได้เลยพาโบว์ไม่อัลตร้าซาวน์ด้วยเลย”ป๊อปปี้หันมาสั่งลูกน้องคนสนิทให้พัก

ผ่อนบ้าง เพราะตอนนี้โบว์น้องสาวของเขากำลังท้องได้5เดือนแล้ว ป๊อปปี้เลยอยากให้กั้งดูแลโบว์

ก่อนจะมาช่วยงานเก็บองุ่นประจำปีของไร่

 

 

 

 

 

“เอ่อ ว่าแต่คุณป๊อปเถอะครับ ให้ผมกลับแล้วคุณป๊อปไม่กลับไปหาคุณฟางหรอครับ”กั้งพูดทัก

ทำให้ป๊อปปี้ที่กำลังคุมคนงานวางไฟในงานชะงักทันที

 

 

 

 

 

“ฟางอยากจะไล่ชั้นมานิ ก็ดีออกจะได้คุมงานตรงนี้ จะได้เสร็จไวๆ วันนี้ต้องไปรับพวกเขื่อนอยู่แล้วนิ

จะได้ไปฉลองกันยันเช้าไปเลย”ป๊อปปี้พูดงอนๆฟาง โดยที่ไม่รู้เลยว่าฟางูงมือฟ้ากับเฟิร์สที่ได้4ขวบ

แล้วเอาข้าวกลางวันมาให้ป๊อปปี้ได้ยินเต็ม2รูหู กั้งเหวอและพยายามสะกิดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ แค่นี้ก็น้อยใจอยากจะไปกินเหล้าใช่มั้ยคะ งั้นดีเลย ข้าวกลางวันนี่ก็ไม่ต้องกินมัน ป่ะ

ฟ้า เฟิร์ส ววันนี้แม่ะพาไปกินอาหารญี่ปุ่นตามประสาแม่ลูกเนาะ”ฟางพูดแล้วแกะกล่องข้าวเบนโตะที่

เธออุตส่าทำกับลูกเป็นรูปหมีมาให้ป๊อปปี้โดยเฉพาะแล้วบี้เต็มๆหัวป๊อปปี้ก่อนะวิ่งหนีไปพร้อมกับลูกๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่เรื่องนี้ตัวเองผิดแท้ๆนะ กั้งดูเอาไว้ ผู้หญิงนะอย่าตามใจมากไม่งั้นจะได้ใจแบบนี้ล่ะ ทำเสีย

งานหมด”ป๊อปปี้ปัดข้าวที่เลอะที่หัวแล้วเดินหงุดหงิดหนีไป กั้งเหวอก่อนจะรีบสั่งงานแทนป๊อปปี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ โบว์ว่าพี่ฟางใจเย็นๆก่อนนะคะ ทะเลาะกันไปงอนกันไปมันไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกค่ะ”โบว์พูด

ให้ฟางที่กำลังตัดดอกกุหลาบในสวนเล็กๆที่ป๊อปปี้ทำให้เธอโดยเฉพาะ

 

 

 

 

 

 

“โบว์ พี่น่ะก็แค่หวังดีเห็นเค้าเอาแต่ทำงานๆ เตรียมงานเก็บองุ่นประจำปีจนไม่มีเวลาพัก เลยช่วย

ทำความสะอาดห้องทำงานให้ก็มาหาว่าเราทำเบอร์ลูกค้าต่างประเทศหายไปกับกองกระดาษ พอเรา

ไม่ยอมก็หาว่าเราเด็ก ก็ขอโทษไปแล้วๆ จะอะไรนักหนาเนี่ย”ฟางบ่นเรื่งเมื่อวันก่อนที่เป็นจุดชนวน

เธอกับป๊อปปี้ทะเลาะกัน

 

 

 

 

 

 

“อ้าว โบว์นึกว่าพี่ฟางตั้งทิ้งเบอร์มิสลอร่า ที่เค้าแนบนามบัตรมาให้พี่ป๊อปปี้ซะอีก”โบว์พูดถึงมิสลอร่า

มาดามจากแดนฝรั่งเศสที่เป็นที่ปรึกษาเรื่องไวน์คนใหม่เข้ามาทำงานได้ไม่กี่เดือน แล้วยิ่งช่วงเดือน

ก่อนๆที่มิสลอร่ามาที่ไร่นี้ ทำให้ฟางและป๊อปปี้แทบอยู่ด้วยกันไม่ได้เลย มิสลอร่าตามติดแจจนฟาง

โมโหหึงไปหลายครั้ง แต่แทนที่ป๊อปปี้จะปกป้องเธอ กลับเลือกเทคแคร์มิสลอร่ามากกว่าเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร มีทั้งไลน์ มีทั้งสไกป์ มีเมลไว้ติดต่อกัน โทรทางไกลน่ะมันเปลือง เนี่ยโบว์ไม่รู้อะไร ยิ่งช่วงนี้

ใกล้งานนะ ยัยนั่นน่สไกป์ข้ามประเทศคุยกบพี่ป๊อปตั้งหลายชั่วโมง พี่นะ มาร์คหน้าจนเสร็จแล้วจะ

นอนยังนอนไม่ได้เลยดูสิ”ฟางโวยวายเล่าให้โบว์ฟังและแอบน้อยใจที่ป๊อปปี้ไม่สนใจเธอ

 

 

 

 

 

“แต่บางทีเค้าอาจจะคุยกันเรื่องงานจริงๆก็ได้นะคะพี่ฟาง ใจเย็นๆ”โบว์บอกฟาง

 

 

 

 

“แม่ฟางขา ฟ้าเห็นมันอยู่ในลิ้นชักโต้ะทำงานคุณพ่อ”ฟ้าวิ่งเอากล่องของขวัญสีฟ้ามาให้ฟาง

 

 

 

 

“ไม่เอาน่าฟ้านี่ของป๊ะป๋านะ เอามาแบบนี้ได้ไง”เฟิร์สบอกฟ้าให้เอาไปเก็บ แต่ฟ้ากลับแลบลิ้นใส่ไม่

สนใจ

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ฟางแกะกล่องของขวัญนั้นออกมาพบว่ามันคือน้ำหอม อิมพอร์ทจากฝรั่งเศส

 

 

 

 

“ลอร่าให้ป๊อปปี้ กลิ่นนี้มีกลิ่นเดีนสที่ลอร่าสั่งทำให้ พอเราเจอกันลอร่าจะได้จำได้ มิสยูนะคะ”ฟาง

อ่านการ์ดที่แนบมาด้วยก็ขยำทันทีก่อนที่ตาแทบลุกเป็นไฟ

 

 

 

 

 

“ฟ้าลูกแม่ว่าเรายังไม่ได้อาบน้ำเท็ดดี้เลยเนาะ ไปอาบน้ำให้เท้ดดี้ดีกว่า”ฟางยิ้มก่อนจะจูงมือลูกสาว

ไปหาเท็ดดี้ ลูกหมาที่เธอซื้อมาให้ลูกๆเล่น

 

 

 

 

 

 

“น้าโบว์ ผู้หญิงนี่น่ากลัวจัง”เฟิร์สพูดแล้วหนีไปดูการ์ตูนกับโบว์ในบ้านทันที

 

 

 

 

“เดี๋ยวคืนนี้เราไปดื่มกันสักหน่อยตามประสาผู้ชายนะ เขื่อน โทโมะ”ป๊อปปี้ที่ไปรับเพื่อนๆมาแล้วพูด

กับโทโมะและเขื่อน 2หนุ่มหันไปมองหน้าภรรยาแสนสวยที่จูงมือลูกตามพวกเขามา

 

 

 

 

 

“พ่อเลี้ยงไม่ค่อยปาร์ตี้ แต่ทำไมอยากดื่มข้ามวันข้ามคืนถ้าเดาไม่ผิดนี่คงจะทะเลาะกับแม่เลี้ยงล่ะ

สิ”โทโมะพูด

 

 

 

 

“เปล่า ไม่ได้ทะเลาะ ก็แค่อยากไปเจอเพื่อน”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันๆ ทุกทีป๊อปจะต้องง้อฟางตลอด แต่คราวนี้มาแปลกกลับงอนฟางซะเองแฮะ”แก้วแซว

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ก็ฟางน่ะสิแก้ว ดันไปหึงป๊อปกับมิสลอร่าไม่เข้าเรื่องแล้วทำเอกสารและนามบัตรลูกค้าต่างประเทศ

หายหมดเลย ไม่ยอมรับผิดอีกนะ”ป๊อปปี้รีบฟ้องแก้วทันที

 

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อป ป๊อปน่าจะดีใจนะที่ฟางเค้าทั้งรักทั้งหวงป๊อปขนาดนี้”เฟย์ที่อุ้มน้องขิม ลูกสาวคน

ที่2วัย3ขวบแล้วพูด

 

 

 

 

 

“อ้าวทุกคน ฟางจัดห้องไว้ให้ทุกคนแล้วน้า แก้ว ฟางคิดถึงแก้วจัง”ฟางเข้ามาในบ้านแล้วพูด

ทักทายทุกคนแต่เชิกดใส่ป๊อปปี้ตรงไปกอดแก้วทันที“จ้า แล้วนี่งอนอะไรกันบอกแก้วมานะ

ฟาง”แก้วรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า เท็ดดี้ ไม่ซนสิ”เสียงของฟ้าลูกสาวป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งตามเท็ดดี้เข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

“กลิ่นอะไรน่ะป๊อป หอมจัง”เขื่อนสูดจมูกหากลิ่นฟุตฟิตแล้วมองไปทางฟ้าและลูกหมา

 

 

 

 

 

“คงเป็นกลิ่นนี้ล่ะมั้ง พอดีว่าฟางเจอแล้วไม่ได้ใช้อะไรเลยเอาไปอาบน้ำให้เท็ดดี้”ฟางชูกขวดน้ำ

หอมของลอร่าขึ้น ป๊อปปี้อึ้ง

 

 

 

 

 

“ฟาง มันไม่เกินไปหน่อยหรอ นี่มันของลอร่าเพื่อนพี่นะ”ป๊อปปี้คว้าขวดน้ำหอมมาแล้วดุฟาง

 

 

 

 

 

“แล้วย้อนดูยัยนั่นบ้างมั้ยล่ะพี่ป๊อป ว่าทำอะไรน่ะไม่เกินไปหน่อยหรอ ที่มายุ่งกับสามีคนอื่นน่ะ”ฟาง

โวยวายกลับ

 

 

 

 

 

“มันไม่ใช่เรื่องเลยนะฟาง พี่กับลอร่าเค้าต้องคุยงานกันทุกวันอยู่แล้วเพราะงานมันใกล้เข้ามาแล้ว

นะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“อะไรก็ลอร่าๆๆๆๆ พรุ่งนี้นะก็พายัยนั่นออกงานควงกันแทนฟางไปเลยสิ ฟ้า เฟิร์ส ไปกับแม่”ฟาง

พูดอย่างหัวเสียที่ป๊อปปี้ดูไม่ออกว่าลอร่าเค้าเทคแคร์ป๊อปปี้จนล้ำมาถึงหน้าที่ของเธอแล้ว ก่อนจะ

จูงมือลูกทั้ง2เดินหนีข้ามไปฝั่งรีสอร์ทเพื่ออยู่กับพ่อแม่ป๊อปปี้จนค่ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปไปแล้วหรอ”ฟางกลับเข้ามาไม่เจอพวกผู้ชายก็ถามเฟย์ที่กำลังดูทีวีกับแก้ว

 

 

 

 

“อือ แต่จะว่าไป แก้วคิดว่าวันนี้ฟางเองทำเกินไปนะ ที่ไม่ยอมเย็นยอมอ่อนให้ป๊อปเค้าน่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“หึ ฟางก็เป็นแบบนี้เมื่อก่อนล่ะง้อได้ เดี๋ยวนี้เจอลอร่าเข้าหน่อยล่ะไม่สนเมียเลย”ฟางพูดอย่างหัว

เสีย

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เมื่อก่อนป๊อปปี้เค้าอาจจะง้อฟางได้นะ แต่ต้องเข้าใจว่าฟางแต่งงานกับป๊อปปี้เค้ามากี่ปีแล้ว นี่

ลูกก็จะ5ขวบอยู่แล้วนะ เวลาจะพูดอะไรกันน่ะ ควรมีเหตุผลมากกว่านี้สิ”เฟย์พูด แล้วคิดถึงคู่ตัวเอง

ที่เมื่อก่อนเฟย์ชอบบงการ ทำอะไรตามตัวเองและไม่แคร์เขื่อน แต่พอเธอท้องลูกคนที่2แล้วเขื่อน

ต้องทำงานหนักจึ้น เพื่อเขมและลฃขิมที่อยู่ในท้องทำให้เฟย์ยอมอ่อนลงให้กับเขื่อนและดูแลเขื่อน

กลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

“จริงของเฟย์ อย่างของแก้วนะ เรื่องไลฟ์สไตล์ของแก้วกับโทโมะต่างกันมาก แต่พอเราแต่งงานกัน

จริงๆแล้วมีแต้งกิ้วนะ อะไรที่ปรับได้ เราก็ปรับเข้าหากัน ทุกวันนี้ แก้วน่ะอยู่กับโทโมะแบบเพื่อนนะ

แต่ก็ไม่ปล่อยเพื่อนคนนี้ให้ใครเหมือนกัน”แก้วยิ้มคิดถึงคู่ตัวเองที่พอมาอยู่ด้วยยกันจริงๆกลายเป็น

ว่า โทโมะที่ดูเป้ะและเนี้ยบทุกอย่าง กลับกลายเป็นคนง่ายๆคล้ายกับเธอ เขาและเธอแตกต่างกัน

มากแต่สุดท้ายก็ปรับเข้าหากันได้อยู่ดี เพราะแค่คำว่ารักคำเดียวที่ทำให้ยอมกันได้

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางไม่ชอบจริงๆนะยัยลอร่าน่ะ แล้วนี่พรุ่งนี้พี่ป๊อปต้องไปรับยัยนั่นมางานที่ไร่ด้วย”ฟางหน้างอ

หวงป๊อปปี้มาก

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า ท่องไว้ ว่าเค้าทำงานกันนะ จะได้ไม่ต้องคิดมาก”แก้วบอกฟาง ก่อน3สาวจะนั่งดูทีวีจนจบ

ก่อนแก้วและเฟย์จะขอตัวไปนอน เพราะดึกแล้ว ส่วนฟางที่หายห่วงกับเรื่องฟ้าและเฟิร์สเพราะคืนนี้

ลูกๆของเธอไปนอนกับพ่อแม่ป๊อปปี้ตามทุกคืนวันศุกร์ที่บ้านอีกหลังแยกออกไปอีก

 

 

 

 

 

“เอ่อ ป๊อป ชั้นว่านายไปล้างหน้าให้สร่างๆเถอะ แล้วจะได้ไปอุ้มยัยตัวร้ายขึ้นไปนอน”เขื่อนที่กลับ

เข้ามาในบ้านพร้อมป๊อปปี้และโทโมะก็ชี้ไปที่ฟางที่นอนหลับอยู่บนโซฟารอป๊อปปี้ ชายหนุ่มส่าย

หน้าก่อนจะไปล้างหน้าแล้วกลับมาอุ้มฟาง

 

 

 

 

 

“เห้อ ทำพี่งอนไม่พอ ยังทำให้พี่เป็นห่วงอีกนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อวางฟางลงที่เตียงก่อนจะลุกไปอาบ

น้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่ฟางลุกขึ้นและคว้ามือเอาไว้

 

 

 

 

“ก็ฟางอยากให้พี่ป๊อปห่วงฟางเหมือนเดิมเหมือนกับที่ฟางห่วงพี่ป๊อปทุกครั้งที่ออกไปกินเหล้านี่

คะ”ฟางพูดก่อนจะสวมกอดป๊อปปี้ไว้“สุดท้ายพี่ก็งอนเราไม่ลงจริงๆนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลิกตัวมากอด

ฟาง

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะคะที่เอาแต่ใจ ที่หึวพี่มากแบบนี้ แล้วก็เรื่องน้ำหอมเมื่อตอนกลางวันอีกด้วย”ฟางหอม

แก้มป๊อปปี้แต่ละครั้งแล้วพูด ซึ่งที่ฟางหอมแก้มป๊อปปี้ตามจำนวนที่ตัวเองทำผิด

 

 

 

 

 

“มีอีกวิธีนึงที่ทำให้พี่หายวอน วิธีนี้เมียของพี่เท่านั้นที่จะทำได้”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะดันฟางลงเตียง

ฟางตาโตตกใจ

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ แต่ฟางขอ วันนี้ทำเบาๆนะคะ เอ่อ ฟางอยากอยู่กับพี่นานๆ”ฟางยิ้มหวานก่อนทั้งคู่จะเริ่ม

จัดการง้อกันและกันตามประสาสามีภรรยาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ยิ้มหน่อยสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ”แก้วพูดเมื่อเห็นฟางนั่งหน้าหงิกที่ซุ้มร้านเค้กตัวเอง พลางหันไป

มองหน้าเฟย์ว่าจะทำยังไงดี เพราะวันนี้ทั้งวันตั้งแต่ป๊อปปี้ไปรับลอร่ามา ทั้งคู่ก็เดินติดกันแจจน

ป๊อปปี้ลืมมาหาฟางที่ซุ้มร้านเค้ก

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนบอกว่ารักเรานักรักเราหนาพอยัยนั่นมาก็ลืมลูกลืมเมีย”ฟางพูดอย่างหัวเสีย

 

 

 

 

 

“เอาน่าใจเย็นๆฟาง ไปดูเด็กๆมั้ยเด็กๆคงจะวิ่งเล่นจนเหนื่อยแล้วมั้ง เราเอาขนมไปให้เด็กๆกัน”แก้ว

รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วพาฟางมาที่โชว์การแสดงที่เวทีที่มีเขื่อนและโทโมะดูแลลูกๆของทุกคนอยู่

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง ฟ้ากับเฟิร์สอยากไปหาป๊ะป๋าอ่ะ”เฟิร์สพูดหลังจากทานเค้กที่ฟางเอามาให้เสร็จแล้ว

 

 

 

 

“นะคะๆ ฟ้าวาดรูปครอบครัวของเราเสร็จแล้ว ฟ้าจะเอาไปให้พ่อป๊อป”ฟ้าพูดแล้วชูรูปวาดของเธอที่

นั่งวาดกับเขม แต้งกิ้วและเฟิร์ส

 

 

 

 

 

“ชอบวาดรูปเหมือนพ่อเลยเนาะฟาง ว่ามั้ย”โทโมะอุ้มแต้งกิ้วแล้วพูดขึ้น ทำให้ฟางแอบอมยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

 

“ป่ะ เดี๋ยวแม่ฟางพาพวกเราไปหาพ่อป๊อปเนาะ เอ นี่ก็เที่ยงแล้ว ไปช่วยพ่อป๊อปทานข้าวกัน”ฟาง

ยิ้มก่อนจะจูงมือลูกๆทั้ง2ไปที่ลายจัดการที่แปลงองุ่น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน”ฟางแทบเดือดเมื่อเห็นลอร่ากำลังกอดป๊อปปี้อยู่ที่แปลง

 

 

 

 

“อุ๊ป ซอรี่ๆ ลอร่าสะดุดล้มแล้วป๊อปปี้มาช่วยลอร่าทันน่ะ”ลอร่าพูดแล้วยิ้มแต่ก็แอบซบป๊อปปี้

 

 

 

 

“พ่อป๊อปขา ฟ้าเอารูปที่ฟ้าวาดมาให้พ่อป๊อปดูด้วยล่ะ”ฟ้าพูดแล้ววิ่งไปให้ป๊อปปี้อุ้ม

 

 

 

 

“น่ารักจัง มาให้พ่อหอมทีนะคะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟ้า ซ้ายขวา

 

 

 

 

 

“แหม ลูกน่ารักจังเลยนะคะ”ลอร่าพูดแล้วเล่นกับเฟิร์ส ฟางแทบเหวอเมื่อเห็นภาพแล้วเหมือนลอร่า

จะเป็นแม่แทนเธอมากกว่า ฟางกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟางจะไปไหนอ่ะคะ ไหนว่าจะพาพ่อป๊อปไปทานข้าวไง”ฟ้าถาม

 

 

 

 

“พ่อป๊อปเค้าคงมีเพื่อนกินข้าวแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวแม่ไปกินกับพวกน้าแก้ว น้าเฟย์ก็ได้”ฟางพูดหงอยๆ

ก่อนจะเดินไป

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวก่อน”ป๊อปปี้จะเดินไปพูดกับฟาง

 

 

 

 

 

“ป๊อปคะ เดี๋ยวลูกค้ากฝรั่งเศสเค้าจะชวนป๊อปไปทานมื้อเที่ยงนี้นะคะ อย่าลืมสิ ว่าเค้าสำคัญมากกับ

งานนี้”ลอร่าพูด แล้วย้ำคำว่าสำคัญมากใส่ฟาง ป๊อปปี้จึงไปหาฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่สำคัญแล้วงั้นหรอพี่ป๊อป”ฟางพูดพึมพำคนเดียวหลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จฟางก็หนีทุก

อย่างมาที่น้ำตกมุมเดิมท้ายไร่ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

“เค้าไปอยู่กับคุณแม่ก็ได้”ฟางพูดขึ้นก่อนจะลุขึ้นไปบนห้องนอนแล้วเก็บเสื้อผ้าแล้วลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง แม่ฟางจะไปไหนฮะ”เฟิร์สที่เอาตะกร้าองุ่นมากับเขมและคู่เขื่อนเฟย์ก็ถามขึ้น

 

 

 

 

“แม่อยากไปหาคุณยายล่ะลูก เดี๋ยวอีก2วันแม่จะกลับนะครับ”ฟางพูดก่อนจะเดินไปที่รถ เฟย์และ

เขื่อนมองหน้ากันอย่างตกใจ ก่อนจะรีบไปหาป๊อปปี้ที่งานทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี้ยด

 

 

 

 

 

ฟางเบรกรถแทบไม่ทนเมื่อป๊อปปี้วิ่งตัดแปลงองุ่นมาดักหน้ารถฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำบ้าอะไรของพี่น่ะ อยากตายมากหรอคะ”ฟางลงรถมาก็โวยวายว่าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“แล้วฟางล่ะ เป็นอะไร เก็บเสื้อผ้าออกมาแบบนี้ทำไม ทำตัวเด็กอีกแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดดุฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ใช่สิ ฟางมันเด็กนิ เดี๋ยวนี้ ทำอะไรก็ดูวุ่นวายไปหมดสำหรับพี่ไม่เหมือนยัยลอร่าโนตมนั่น

นิ”ฟางพูดอย่างน้อยใจ แล้วเอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะหันหลังวิ่งหนีป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟาง หยุดเดี๋ยวนี้นะฟาง กลับมาคุยกันก่อน”ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟาง

 

 

 

 

 

“ว้าย”ฟางที่วิ่งอยู่ก้าวพลางหกล้มหน้าคะมำ แต่ด้วยสติที่แวบเข้ามาในหัวตอนแรก ก็เอามือกันท้อง

ตัวเองไว้ทำให้หัวโขกเสาขึ้นต้นองุ่นแทน

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ตายล่ะหัวโนเลย”ป๊อปปี้รีบไปดูอาหารฟางพบว่าโขคดีที่หัวไม่แตก แต่มันก็โนแดงมาก

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่ง ฟางล้มเองฟางก็ลุกเองได้ เชิญพี่ไปอี๋อ๋อกับยัยลอร่านั่นเถอะ”ฟางผลักป๊อปปี้ออก

แล้วลุกขึ้นหนี

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางเป็นเมียพี่นะ พี่ต้องดูแลฟางนิ”ป๊อปปี้พูดขึ้นฟางนิ่ง ก่อนะหันมาหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ฮึก เมียงั้นหรอ แล้ววันนี้ใครกันที่ผิดสัญญากับฟาง บอกว่าจะแวะมาหาฟางที่ซุ้มร้านของฟางก็ไม่

มา คนบ้า คนใจร้าย คนผิดสัญญา เดี๋ยวนี้ทำอะไรก็ดูแย่ไปหมดนิ ไม่เหมือนยัยลอร่าโนตมนิ ไปเลย

นะ ฮือๆ”ฟางเดินเข้าไปทุบป๊อปปี้แล้วร้องไห้ออกมาอย่างน้อยใจนป๊อปปี้ต้องรวบข้อมือเล็กไว้

ทั้ง2มือ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษครับ พี่ยอมรับว่างานช่วงเช้าพี่ไม่ได้ไปหา เพราะว่าพี่ต้องเตรียมตัวต้อนรับแขกคนสำคัญ

ที่จะนำรายได้มาให้ไร่เราเกือบ10ล้าน เลยเกร็ง ตื่นเต้นมากแล้วไม่ได้ไปหาฟาง”ป๊อปปี้อธิบาย

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ไม่สน นี่อยากอยู่กับยัยลอร่าโนตมล่ะสิท่า อื้ออ”ฟางไม่สนใจพยายามจะทุบป๊อปปี้แต่ชาย

หนุ่มดึงฟางไปจูบทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่มีฟางอยู่แล้วจะไปสนลอร่าทำไม เชื่อใจพี่หน่อยสิครับ เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งเยอะนะ

ฟาง”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางกับลูกมากนะครับ เมื่อกี้พี่ก็คุยกับลูกค้าเสร็จแล้ว กำลังจะมารับฟางกับลูกไปงานเลี้ยงตอน

ค่ำ แต่เฟย์กับเขื่อนวิ่งมาบอกก่อนว่าเมียขี้งอนของพี่จะหนีกลับกรุงเทพ พี่เลยรีบวิ่งมาหาเลยนะ ถ้า

พี่ไม่รักไม่สนใจแล้วพ่ะทิ้งงานทุกอย่างมาหาเมียพี่หรอครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางหลวมๆ ฟางนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางนะ พี่ขอโทษนะครับ ขอโทษ ให้พี่ไปเป็นคนงานในไร่เหมือนตอนนั้นก็ได้ ขออย่างเดียว

ฟางอย่าหนีพี่ไปอีกนะครับ พี่ขอร้อง”ป๊อปปี้พูดจากความรู้สึก เขากลัวว่าคนรักของเขาคนนี้จะหนีเขา

ไปอีก

 

 

 

 

 

 

“ชอบรึไง งอฟางงอนอะไร คิดง้อด้วยการไปเป็นคนงานในไร่ตลอด”ฟางพูด

 

 

 

 

“งั้นทำอะไรก็ได้ครับ ตามใจฟางเลย อย่าโกรธพี่นะ นะครับๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ครั้งที่แล้วฟางโกรธพี่และให้ตัวเองตัดสินแล้ว แต่ครั้งนี้พี่ต้องสัญญา ว่าจะไม่ทำให้ฟางโกรธอีก

แล้วสัญญากับคนนี้”ฟางพูดก่อนจะจืบมือป๊อปปี้แล้วมาจับที่ท้องตัวเองเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าบอกนะว่า”ป๊อปปี้อึ้งและดีใจ มิน่าล่ะเมื่อคืนนี้ฟางถึงขอให้เขาไม่รุนแรงมาก

 

 

 

 

 

 

 

“ครั้งนี้ไม่เห็นเป็นคนงานเพราะมันเบาไป แต่จะให้เป็นคุณพ่อของลูกฟาง”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้ดีใจ

ก่อนจะกอดและหอมแก้มฟางหลายๆที

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย แก้มเค้าช้ำหมดแล้วน้า หมีบ้า”ฟางร้องด้วยความเขิน ก่อนจะกอดป๊อปปี้แล้วดันป๊อปปี้ขึ้นมา

จูบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ๆๆ ง้อกันเสร็จแล้วก็สวีทกันจนลืมลูกอีกแล้วนะฟาง ป๊อปปี้”เขื่อนและเฟย์นำพวกเพื่อนและ

ลุกๆเข้ามาแซว

 

 

 

 

 

 

“แหม ก็ขอหวานต้อนรับลูกคนใหม่บ้างสิ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“อะไรนะ อย่าบอกนะ”ทุกคนพูดพร้อมกัน

 

 

 

 

“2เดือนละจ้า”ฟางพูดยิ้มๆแล้วกอดป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

 

“ไปหาพ่อแม่เลยฟ้า เฟิร์ส แม่เค้ากำลังจะมีน้องให้เรานะ”แก้วดันฟ้าและเฟิร์สไปหาฟางและป๊อปปี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกับแม่หายงอนกันนะครับ”เฟิร์สพูด

 

 

 

 

 

“แม่ฟางจะมีน้องหรอคะดีจัง”ฟ้าพูด ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะหอมแก้มลูกทั้ง2

 

 

 

 

 

“หอมพ่อบ้างละกัน”ฟางพูดแล้วหอมแก้มป๊อปปี้บ้าง

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางนะครับ รักมากกว่าใครด้วย”ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้อีกที

 

 

 

 

 

“ฟางก็รักพี่ค่ะ รักมากที่สุดเลย พ่อหมี”ฟางพูดก่อนจะกอดป๊อปปี้ โดยที่กอดฟ้าและเฟิร์สด้วยกัน

อย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

จบแล้วจ้าาาาา หวานและยาวพอมั้ย

 

 

 

ยังไงใครที่รอเรื่องใหม่ก็รอแปปนะ คิดพล็อตเรื่องไว้แล้ว กำลังแต่งตอนที่1อยู่ 

 

 

รับรอง พระเอกเราร้ายได้ใจแน่ๆ